(114) آنچه که مسلمان هنگام مدح شدنش بگوید

(114) آنچه که مسلمان هنگام مدح شدنش بگوید

232ـ «اَللهم لاَ تُؤَاخِذْنِیْ بِمَا یَقُوْلُوْنَ، وَاغْفِرْ لِیْ مَا لاَ یَعْلَمُوْنَ [وَاجْعَلْنِیْ خَیْرًا مِمَّا یَظُنُّوْنَ]»^([1]).

«بار الها! مرا به‌خاطر آنچه که مى‌گویند، مورد بازخواست قرار مده، و آنچه را که از من نمى‌دانند، بیامرز، و مرا بهتر از آنچه که درباره‌ى من گمان مى‌کنند، بگردان».

رهنمود حدیث

این حدیث بیانگر میزان ترس صحابه از غرور و دچار فتنه شدن از مدح و تعریف افراد می‌باشد، همچنین قدرت ایمان و درستی یقین آنها را می‌رساند و چنین‌اند اهل ایمان همواره در ترس و دلهره به سر می‌برند و هیچگاه خود را از نفس و شیطان در امان نمی‌بینند چنانکه الله متعال می‌فرماید: ﴿وَٱلَّذِینَ یُؤۡتُونَ مَآ ءَاتَواْ وَّقُلُوبُهُمۡ وَجِلَةٌ أَنَّهُمۡ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ رَٰجِعُونَ٦٠﴾ [المؤمنون: 60]. ترجمه: «و آنان که آنچه باید بدهند، می‌دهند و با این حال دل‌هایشان از اینکه به‌سوی پروردگارشان بازمی‌گردند، هراسان است».

فوائد حدیث

1-  مشروعیت گفتن این دعا هنگام شنیدن تعریف و تمجید خویش از دهان کسی.

2-  تواضع و فروتنی جزو اسباب رستگاری و سعادت است.

3-  طلب آمرزش از الله متعال به‌خاطر اینکه ستایش کننده از حال ستایش شونده خبر ندارد.

---

[1] بخارى در کتاب: الأدب المفرد شماره‌ى (761). و ألبانى در صحیح الأدب المفرد به شماره‌ى (585) آنرا صحیح دانسته است. و بین دو کروشه از بیهقى در کتاب: شعب الإیمان (4/228) به روایت دیگرى است.