رقیه مس و تلبس:

رقیه مس و تلبس:

تعویذ یا رقیه را بر آب بخواند و هر روز از آن بنوشد و بدنش را با آن مسح کند و بر روغن زیتون بخواند و بدنش را با آن مسح کند و پیوسته مریض به سوره­های بقره، بروج، صافات از طریق نوار گوش دهد و این آیات رقی را هر روز بخواند[1]:

1.     سوره­ی حمد: ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ١ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ٢ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ٣ مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ٤ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ٥ اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ٦ صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ٧﴾ [الفاتحة: 1-7] «به نام خداوند بخشاینده­ی مهربان. ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است، بخشاینده­ی مهربان است، مالک و صاحب روز حساب است، خداوندا تنها تو را می­پرستیم و تنها از تو یاری می­خواهیم. ما را به راه راست هدایت فرما راه کسانی که به آن‌ها نعمت داده­ای و نه راه کسانی که مبغوض­شان داشته­ای و نه راه گمراهان.»

2.     سوره­ی بقره: ﴿الم١ ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ٢ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ٣ وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ٤ أُولَئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ٥﴾ [البقرة: 1-5] «الف لام میم(1) این است کتابی که در آن هیچ تردیدی نیست مایه­ی هدایت تقواپیشگان است(2) آنان که به غیب ایمان می‏آورند و نماز را بر پا می‏دارند و از آن‌چه به ایشان روزی داده‏ایم، انفاق می‏کنند(3) و آنان که بدان‌چه به سوی تو فرود آمده و به آن‌چه پیش از تو نازل شده است، ایمان می­آورند و آنانند که به آخرت یقین دارند(4) آنان برخوردار از هدایتی از سوی پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند».

3.     سوره­ی بقره: ﴿وَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ١٦٣ إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ١٦٤﴾ [البقرة: 163-164] «معبود شما معبود یگانه‏ای است که جز او هیچ معبودی نیست (و اوست) بخشایشگر مهربان(163) براستی که در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز و کشتی‌هایی که در دریا روانند با آن‌چه به مردم سود می‏رساند و (هم‌چنین) آبی که خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمین را پس از مردنش زنده گردانیده و در آن هرگونه جنبنده‏ای پراکنده کرده و (نیز در) گردانیدن بادها و ابری که میان آسمان و زمین آرمیده است برای گروهی که می‏اندیشند واقعاً نشانه‏هایی (گویا) وجود دارد.»

4.     سوره­ی بقره: ﴿اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ٢٥٥﴾ [البقرة: 255] «خداست که معبودی جز او نیست زنده و برپادارنده است نه خوابی سبک او را فرو می‏گیرد و نه خوابی گران؛ آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آن اوست کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند آن‌چه در پیش روی آنان و آن‌چه در پشت‏سرشان است می‏داند و به چیزی از علم او جز به آن‌چه بخواهد احاطه نمی‏یابند؛ کرسی او آسمان‌ها و زمین را در بر گرفته و نگهداری آن‌ها بر او دشوار نیست و اوست والای بزرگ».

5.     سوره­ی بقره: ﴿لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِی أَنْفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُمْ بِهِ اللَّهُ فَیَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ٢٨٤ آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ٢٨٥ لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ٢٨٦﴾ [البقرة: 284-286] «آن‌چه در آسمان‌ها و آن‌چه در زمین است از آنِ خداست‏. و اگر آن‌چه در دل­های خود دارید، آشکار یا پنهان کنید، خداوند شما را به آن محاسبه می‏کند؛ آن­گاه هر که را بخواهد می‏بخشد و هر که را بخواهد عذاب می‏کند و خداوند بر هر چیزی تواناست‏(284) پیامبر بدان‌چه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ایمان آورده است‏ و مؤمنان همگی به خدا و ملائکه و کتاب‌ها و فرستادگانش ایمان آورده‏اند (و گفتند:) میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمی­گذاریم‏. و گفتند: شنیدیم و گردن نهادیم‏، پروردگارا، آمرزش تو را (خواستاریم‏) و فرجام به سوی تو است‏. (285) خداوند هیچ­کس را جز به قدر توانایی‏اش تکلیف نمی‏کند. آن‌چه (از خوبی‏) به دست آورده به سود او و آن‌چه (از بدی‏) به دست آورده به زیان اوست‏. پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش‏) ما مگذار؛ هم‌چنان‌که بر (دوش‏) کسانی که پیش از ما بودند نهادی‏. پروردگارا و آن‌چه تاب آن را نداریم بر ما تحمیل مکن‏؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویی‏؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن‏.»

6.     سوره­ی آل عمران: ﴿الم١ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ٢ نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِیلَ٣ مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَاللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ٤ إِنَّ اللَّهَ لَا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ٥ هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الْأَرْحَامِ کَیْفَ یَشَاءُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ٦ هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ مِنْهُ آیَاتٌ مُحْکَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ٧ رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ٨ رَبَّنَا إِنَّکَ جَامِعُ النَّاسِ لِیَوْمٍ لَا رَیْبَ فِیهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ٩ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَأُولَئِکَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ١٠﴾ [آل عمران: 1-10] «الم. خداست که هیچ معبود (بحقی) جز او نیست و زنده (پاینده) است(2) این کتاب را در حالی که مؤید آن‌چه (از کتاب‌های آسمانی) پیش از خود می‏باشد به حق (و به تدریج) بر تو نازل کرد و تورات و انجیل را(3) پیش از آن برای رهنمود مردم فرو فرستاد و فرقان (=جداکننده­ی حق از باطل) را نازل کرد کسانی که به آیات خدا کفر ورزیدند بی‏تردید عذابی سخت‏خواهند داشت و خداوند شکست‏­ناپذیر و صاحب‏ انتقام است(4) در حقیقت هیچ چیز [نه] در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نمی‏ماند(5) اوست کسی که شما را آن­گونه که می‏خواهد در رحم­ها صورت­گری می‏کند هیچ معبودی جز آن توانای حکیم نیست(6) اوست کسی که این کتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد پاره‏ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است آن‌ها اساس کتابند و (پاره‏ای) دیگر متشابهاتند اما کسانی که در دل‌های­شان انحراف است برای فتنه‏جویی و طلب تأویل آن (به دل­خواه خود]) از متشابه آن پیروی می‏کنند با آن‌که تاویلش را جز خدا نمی‏داند و راسخان در علم می‏گویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه) از جانب پروردگار ماست و جز خردمندان کسی متذکر نمی‏شود(7) (می‏گویند) پروردگارا پس از آن‌که ما را هدایت کردی دل‌های­مان را دست­خوش انحراف مگردان و از جانب خود رحمتی بر ما ارزانی دار که تو خود بخشایش­گری(8) پروردگارا به یقین تو در روزی که هیچ تردیدی در آن نیست گردآورنده (همه­ی) مردمانی. قطعاً خداوند در وعده (خود) خلاف نمی‏کند(9) در حقیقت کسانی که کفر ورزیدند اموال و اولادشان چیزی (از عذاب خدا) را از آنان دور نخواهد کرد و آنان خود هیزم دوزخند.»

7.     سوره­ی آل عمران: ﴿شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ١٨﴾ [آل عمران: 18] «خدا که همواره به عدل قیام دارد، گواهی می‏دهد که جز او هیچ معبودی نیست و ملائکه و اهل علم نیز (گواهی می‏دهند که) جز او که توانا و حکیم است هیچ معبودی نیست.»

8.     سوره­ی اعراف: ﴿إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یُغْشِی اللَّیْلَ النَّهَارَ یَطْلُبُهُ حَثِیثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ٥٤﴾ [الأعراف: 54] «در حقیقت پروردگار شما آن خدایی است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر عرش قرار گرفت روز را به شب که شتابان آن را می­طلبد می­پوشاند و (نیز) خورشید و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شده‏اند (پدید آورد) آگاه باش که (عالم) خلق و امر از آن اوست فرخنده خدایی است پروردگار جهانیان.»

9.     سوره­ی مؤمنون: ﴿فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ١١٦ وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ١١٧ وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ١١٨﴾ [المؤمنون: 116-118] «پس والاست‏خدا فرمان­روای برحق خدایی جز او نیست (اوست) پروردگار عرش گران­مایه(116) و هرکس با خدا معبود دیگری بخواند برای آن برهانی نخواهد داشت و حسابش فقط با پروردگارش می‏باشد در حقیقت کافران رستگار نمی‏شوند(117) و بگو پروردگارا ببخشای و رحمت کن (که) تو بهترین بخشایندگانی.»

10. سوره­ی صافات: ﴿وَالصَّافَّاتِ صَفًّا١ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا٢ فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا٣ إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ٤ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ٥ إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ٦ وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ٧ لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ٨ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ٩ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ١٠﴾ [الصافات: 1-10] «سوگند به صف بستگان که صفی (با شکوه) بسته‏اند(1) و به زجرکنندگان که به سختی زجر می‏کنند(2) و به تلاوت‏کنندگان (آیات الهی)(3) که قطعا معبود شما یگانه است(4) پروردگار آسمان‌ها و زمین و آن‌چه میان آن دو است و پروردگار خاورها(5) ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم(6) و (آن را) از هر شیطان سرکشی نگاه داشتیم(7) (به طوری که) نمی‏توانند به انبوه عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوی پرتاب می‏شوند(8) با شدت به دور رانده می‏شوند و برای­شان عذابی دایم است(9) مگر کسی که (از سخن بالاییان) یک­باره استراق سمع کند که شهابی شکافنده از پی او می‏تازد.»

11. سوره­ی احقاف: ﴿وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیْکَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِمْ مُنْذِرِینَ٢٩ قَالُوا یَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا کِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ٣٠ یَا قَوْمَنَا أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُجِرْکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ٣١ وَمَنْ لَا یُجِبْ دَاعِیَ اللَّهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الْأَرْضِ وَلَیْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءُ أُولَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ٣٢﴾ [الأحقاف: 29-32] «و چون تنی چند از جن را به سوی تو روانه کردیم که قرآن را بشنوند پس چون بر آن حاضر شدند (به یکدیگر) گفتند: گوش فرا دهید و چون به انجام رسید، هشداردهنده به سوی قوم خود بازگشتند (29) گفتند: ای قوم ما ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده (و) تصدیق‏کننده­ی (کتاب‌های) پیش از خود است و به سوی حق و به سوی راهی راست هدایت می‏کند(30) ای قوم ما، دعوت‏کننده­ی خدا را پاسخ (مثبت) دهید و به او ایمان آورید تا (خدا) برخی از گناهان­تان را بر شما ببخشاید و از عذابی پر درد پناهتان دهد(31) و کسی که دعوت‏کننده­ی خدا را اجابت نکند در زمین درمانده‏کننده­ی [خدا] نیست و در برابر او دوستانی ندارد آنان در گمراهی آشکاری‏اند.»

12. سوره­ی الرحمن: ﴿یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ٣٣ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٤ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ٣٥ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٦ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ٣٧ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٨ فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ٣٩ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٠﴾ [الرحمن: 33-40] «ای گروه جنیان و انسیان اگر می‏توانید بر کرانه‏های آسمان‌ها و زمین وارد شوید پس وارد شوید (ولی) جز با (به دست آوردن) وسیله نمی‏توانید (33) پس کدام یک از نعمت­های پروردگارتان را انکار می­کنید (34) بر سر شما شراره‏هایی از آتش و مس فرو گداخته فرستاده خواهد شد و (از کسی) یاری نتوانید طلبید (35) پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید (36) پس آن­گاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37) پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید (38) در آن روز هیچ انس و جنی از گناهش پرسیده نشود (39) پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید.»

13. سوره­ی حشر: ﴿لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ٢١ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ٢٢ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ٢٣ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ٢٤﴾ [الحشر: 21-24] «اگر این قرآن را بر کوهی فرو می‏فرستادیم یقیناً آن (کوه) را از بیم خدا فروتن (و) از هم ‏پاشیده می‏دیدی و این مثل‌ها را برای مردم می‏زنیم باشد که آنان بیندیشند (21) اوست‏خدایی که غیر از او معبودی نیست، داننده­ی غیب و آشکار است اوست رحمت­گر مهربان (22) اوست خدایی که جز او معبودی نیست همان فرمان­روای پاک سلامت (بخش و) مؤمن (به حقیقت‏ خود که) نگهبان عزیز جبار (و) متکبر (است) پاک است خدا از آن‌چه (با او) شریک می‏گردانند(23) اوست خدای خالق نوساز صورتگر (که) بهترین نام‌ها (و صفات) از آن اوست آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است (همگی) تسبیح او می‏گویند و او عزیز حکیم است».

14. سوره­ی جن: ﴿قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا١ یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا٢ وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا٣ وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا٤ وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا٥ وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا٦ وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا٧ وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا٨ وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا٩﴾ [الجن: 1-9] «بگو به من وحی شده است که تنی چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند: راستی ما قرآنی شگفت‏آور شنیدیم (1) (که) به راه راست هدایت می‏کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2) و این‌که او پروردگار والای ما است همسر و فرزندی اختیار نکرده است (3) و (شگفت) آن‌که از میان ما نادانی درباره­ی خدا سخنانی یاوه می­گفت (4) و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمی‏بندند (5) و مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه می‏بردند و بر سرکشی آن‌ها می‏افزودند (6) و آن‌ها (نیز) آن­گونه که (شما) پنداشته‏اید گمان بردند که خدا هرگز کسی را زنده نخواهد گردانید (7) و ما بر آسمان دست‏یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهای شهاب یافتیم (8) و در (آسمان) برای شنیدن به کمین می‏نشستیم (اما) اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابی در کمین خود می‏یابد».

15. سوره­ی توبه: ﴿قَاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَیَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ١٤﴾ [التوبة: 14] «با آنان بجنگید خدا آنان را به دست‏شما عذاب و رسوای­شان می‏کند و شما را بر ایشان پیروز می­گرداند و دل‌های گروه مؤمنان را آرام می­کند».

16. سوره­ی یونس: ﴿یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ٥٧﴾ [یونس: 57] «ای مردم به یقین برای شما از جانب پروردگارتان اندرزی و درمانی برای آن‌چه در سینه‏هاست و رهنمود و رحمتی برای گروندگان (به خدا) آمده است.»

17. سوره­ی اسراء: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا٨٢﴾ [الإسراء: 82] «ما آن‌چه را برای مؤمنان مایه­ی درمان و رحمت است از قرآن نازل می‏کنیم ولی ستمگران را جز زیان نمی‏افزاید».

18. سوره­ی شعراء: ﴿وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ٨٠ وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ٨١ وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ٨٢﴾ [الشعراء: 80-82] «و چون بیمار شوم او مرا درمان می‏بخشد(80) و آن­کس که مرا می‏میراند و سپس زنده‏ام می‏گرداند(81) و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید».

19. سوره­ی انفال: ﴿وَإِذْ یَعِدُکُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَیْنِ أَنَّهَا لَکُمْ وَتَوَدُّونَ أَنَّ غَیْرَ ذَاتِ الشَّوْکَةِ تَکُونُ لَکُمْ وَیُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَیَقْطَعَ دَابِرَ الْکَافِرِینَ٧ لِیُحِقَّ الْحَقَّ وَیُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ٨﴾ [الأنفال: 7-8] «و «به یاد آورید» هنگامى را که خدا یکی از دو دسته «کاروان تجارتی قریش یا سپاه ابوسفیان» را به شما وعده داد که از آن شما باشد و شما دوست داشتید که دست بی‏سلاح برای شما باشد و(لی) خدا می‏خواست حق (اسلام) را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه‏کن کند (7) تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند».

20. سوره­ی اخلاص: ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ١ اللَّهُ الصَّمَدُ٢ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ٣ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ٤﴾ [الإخلاص: 1-4] «بگو خداوند یکتاست. بی نیاز است و همه به او نیازمندند. نه از کسی زاده شده و نه کسی از او زاده شده است و نه هیچ­کس همتای اوست».

21. سوره­ی فلق: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ١ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ٢ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ٣ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ٤ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ٥﴾ [الفلق: 1-5] «بگو پناه می‏برم به پروردگار سپیده دم(1) از شر آن‌چه آفریده(2) و از شر تاریکی چون فراگیرد(3) و از شر دمندگان افسون در گره‏ها(4) و از شر (هر) حسود آن­گاه که حسد ورزد».

22. سوره­ی ناس: ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ١ مَلِکِ النَّاسِ٢ إِلَهِ النَّاسِ٣ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ٤ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ٥ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ٦﴾ [الناس: 1-6] «بگو پناه می‏برم به پروردگار مردم(1) پادشاه مردم(2) معبود مردم(3) از شر وسوسه‏گر نهانی(4) آن کس که در سینه‏های مردم وسوسه می‏کند(5) چه از جن و (چه از) انس».

23. سوره­ی انفال: ﴿وَلَوْ تَرَى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ کَفَرُوا الْمَلَائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ٥٠ ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ٥١﴾ [الأنفال: 50-51] «و اگر ببینی آن­گاه که فرشتگان جان کافران را می‏ستانند بر چهره و پشت آنان می‏زنند و (گویند) عذاب سوزان را بچشید(50) این (کیفر) دستاوردهای پیشین شماست و (گر نه) خدا بر بندگان (خود) ستمکار نیست».

24. سوره­ی ابراهیم: ﴿وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ کُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ١٥ مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَیُسْقَى مِنْ مَاءٍ صَدِیدٍ١٦ یَتَجَرَّعُهُ وَلَا یَکَادُ یُسِیغُهُ وَیَأْتِیهِ الْمَوْتُ مِنْ کُلِّ مَکَانٍ وَمَا هُوَ بِمَیِّتٍ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِیظٌ١٧﴾ [إبراهیم: 15-17] «و (پیامبران از خدا) گشایش خواستند و (سرانجام) هر زورگوی لجوجی نومید شد (15) (آن کس که) دوزخ پیش روی اوست و به او آبی چرکین نوشانده می‏شود (16) آن را جرعه جرعه می‏نوشد و نمی‏تواند آن را فرو برد و مرگ از هر جانبی به سویش می‏آید ولی نمی‏میرد و عذابی سنگین به دنبال دارد».

25. سوره­ی مریم: ﴿فَوَرَبِّکَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیَاطِینَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا٦٨ ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ کُلِّ شِیعَةٍ أَیُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِیًّا٦٩ ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِینَ هُمْ أَوْلَى بِهَا صِلِیًّا٧٠ وَإِنْ مِنْکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَى رَبِّکَ حَتْمًا مَقْضِیًّا٧١ ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِینَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِینَ فِیهَا جِثِیًّا٧٢﴾ [مریم: 68-72] «پس به پروردگارت سوگند که آن‌ها را با شیاطین محشور خواهیم ساخت سپس در حالی که به زانو درآمده‏اند آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد (68) آن­گاه از هر دسته‏ای، کسانی از آنان را که بر (خدای) رحمان سرکش‏تر بوده‏اند، بیرون خواهیم کشید (69) پس از آن به کسانی که برای وارد شدن به (جهنم) سزاوارترند خود داناتریم (70) و هیچ­کس از شما نیست مگر (این­که) در آن وارد می‏گردد این (امر) همواره بر پروردگارت حکمی قطعی است (71) آن­گاه کسانی را که پرهیزگار بوده‏اند می‏رهانیم و ستمگران را به زانو درافتاده در (دوزخ) رها می‏کنیم».

26. سوره­ی حج: ﴿هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیَابٌ مِنْ نَارٍ یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِیمُ١٩ یُصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ٢٠ وَلَهُمْ مَقَامِعُ مِنْ حَدِیدٍ٢١ کُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ٢٢﴾ [الحج: 19-22] «این دو (گروه) دشمنان یکدیگرند که در مورد پروردگارشان با هم ستیزه می‏کنند و کسانی که کفر ورزیدند جامه‏هایی از آتش برای­شان بریده شده است (و) از بالای سرشان آب جوشان ریخته می‏شود (19) آن‌چه در شکم آن‌هاست با پوست (بدن)شان بدان گداخته می‏گردد (20) و برای (وارد کردن ضربت بر سر) آنان گرزهایی آهنین است (21) هر بار که بخواهند از (شدت) غم از آن خارج شوند در آن باز گردانیده می‏شوند (که هان) عذاب آتش سوزان را بچشید».

27. سوره­ی مؤمنون: ﴿وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ٩٧ وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ٩٨﴾ [المؤمنون: 97-98] «و بگو پروردگارا از وسوسه‏های شیطان­ها به تو پناه می‏برم (97) و پروردگارا از این‌که (آن‌ها) به پیش من حاضر شوند به تو پناه می‏برم».

28. سوره­ی دخان: ﴿إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ٤٣ طَعَامُ الْأَثِیمِ٤٤ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ٤٥ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ٤٦ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ٤٧ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ٤٨ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ٤٩﴾ [الدخان: 43-49] «آری درخت زقوم (43) غذای گنهکاران است (44) چون مس گداخته در شکم‌ها می‏گدازد (45) همانند جوشش آب جوشان (46) او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47) آن­گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48) بچش که تو همان ارجمند بزرگواری».

29. سوره­ی محمد: ﴿فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ٤﴾ [محمد: 4] «پس چون با کسانی که کفر ورزیده‏اند، برخورد کنید گردن‌ها(ی­شان) را بزنید تا چون آنان را (در کشتار) از پای درآوردید پس (اسیران را) محکم در بند کشید سپس یا (بر آنان) منت نهید (و آزادشان کنید) و یا فدیه (از ایشان بگیرید) تا زمانی که در جنگ اسلحه‌های­شان را بر زمین گذارند این است (دستور خدا) و اگر خدا می‏خواست از ایشان انتقام می‏کشید ولی (فرمان پیکار داد) تا برخی از شما را به وسیله­ی برخی (دیگر) بیازماید و کسانی که در راه خدا کشته شده‏اند هرگز کارهای­شان را ضایع نمی‏کند (4)».

30. سوره­ی فتح: ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا٢٩﴾ [الفتح: 29] «محمد پیامبر خداست و کسانی که با اویند بر کافران سخت­گیر (و) با همدیگر مهربانند آنان را در رکوع و سجود می‏بینی فضل و خشنودی خدا را خواستارند علامت (مشخصه) آنان اثر سجود در چهره‏های­شان است این صفت ایشان است در تورات و مثل آن‌ها در انجیل چون کشتی است که جوانه بزند و سپس بزرگ شود تا ستبر گردد و بر ساقه‏های خود بایستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از (انبوهی) آنان (خدا) کافران را به خشم درآورد خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏اند آمرزش و پاداش بزرگی وعده داده‏است (29)».

31. سوره­ی کافرون: ﴿قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ١ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ٢ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٣ وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ٤ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٥ لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ٦﴾ [الکافرون: 1-6] «بگو ای کافران(1) آن‌چه می‏پرستید نمی‏پرستم(2) و آن‌چه می‏پرستم شما نمی‏پرستید(3) و نه آن‌چه پرستیدید من می‏پرستم(4) و نه آن‌چه می‏پرستم شما می‏پرستید(5) دین شما برای خودتان و دین من برای خودم».

﴿إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّی وَرَبِّکُمْ مَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا إِنَّ رَبِّی عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ٥٦﴾ [هود: 56] «در حقیقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توکل کردم هیچ جنبنده‏ای نیست مگر این‌که او مهار هستی‏اش را در دست دارد به راستی پروردگار من (در کار بندگان) بر راه راست است».

﴿إِنَّمَا أَشْکُو بَثِّی وَحُزْنِی إِلَى اللَّهِ﴾ [یوسف: 86] «من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا می‏برم و از (عنایت) خدا چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید».

﴿قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی٢٥ وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی٢٦﴾ [طه: 25-26] «پروردگارا سینه‏ام را گشاده گردان (25) و کارم را برای من آسان ساز».

﴿أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ٨٣﴾ [الأنبیاء: 83] «به من آسیب رسیده است و تویی مهربان­ترین مهربانان هستی».

﴿رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا٨٠﴾ [الإسراء: 80] «پروردگارا مرا (در هر کاری) به طرز درست داخل کن و به طرز درست ‏خارج ساز و از جانب خود برای من تسلطی یاری‏بخش قرار ده».

﴿رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ١١٢﴾ [الأنبیاء: 112] «پروردگارا (خودت) به حق داوری کن و به رغم آنچه وصف می‏کنید، پروردگار ما همان بخشایش­گر دستگیر است».

﴿رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ٢٠١﴾ [البقرة: 201] «پروردگارا در این دنیا به ما نیکی و در آخرت (نیز) نیکی عطا کن و ما را از عذاب آتش (دور) نگه دار».

﴿رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ٨٥ وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِکَ مِنَ الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ٨٦﴾ [یونس: 85-86] «پروردگارا ما را برای قوم ستمگر (وسیله­ی) آزمایش قرار مده (85) و ما را به رحمت خویش از گروه کافران نجات ده».

﴿وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآیَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِینَ١٢٦﴾ [الأعراف: 126] «و تو ما را مجازات نمی­کنی مگر به خاطر این­که ما به معجزات پروردگارمان وقتی نزد ما آمد، ایمان آوردیم؛ پروردگارا بر ما شکیبایی عطا کن و ما را مسلمان بمیران».

﴿رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ٢٥٠﴾ [البقرة: 250] «پروردگارا بر (دل‌های) ما شکیبایی فرو ریز و گام­های ما را استوار گردان و ما را بر گروه کافران پیروز فرمای».

﴿فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ١٤٦ وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ١٤٧﴾ [آل عمران: 146-147] «و در برابر آن‌چه در راه خدا بدیشان رسید، سستی نورزیدند و ناتوان نشدند و تسلیم (دشمن) نگردیدند و خداوند شکیبایان را دوست دارد. سخن آنان جز این نبود که گفتند: پروردگارا گناهان ما و زیاده‏روی ما در کارمان را بر ما ببخش و گام‌های ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری ده».

﴿رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ٢٨٦﴾ [البقرة: 286] «پروردگارا و آن‌چه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مکن‏؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تویی‏؛ پس ما را بر گروه کافران پیروز کن».

﴿رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ١٢٧ رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ١٢٨﴾ [البقرة: 127-128] «ای پروردگار ما از ما بپذیر که در حقیقت تو شنوای دانایی(127) پروردگارا ما را تسلیم (فرمان) خود قرار ده و از نسل ما امتی فرمان­بردار برای خودت (پدید آر) و آداب دینی ما را به ما نشان ده و بر ما ببخشای که تویی توبه‏پذیر مهربان».

«ألّلهُمَّ آت نَفْسِیْ تَقْواهَا وَ زَکِّها أنْتَ خَیْرُ مَنْ زَکّاها، أنْتَ وَلِیُّها وَ مَولاها»[2] «بار خدایا! تو مولا و سرپرست نفس منی پس نفسم را از گناهان بیالای و تقوا بدان عنایت کن (که) تو بهترین تزکیه کنندگانی».

«اللهم وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرًا»: «پروردگارا از جانب خود برای ما سرپرستی قرار ده و از نزد خویش یاوری برای ما تعیین فرما».

«اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ أَذْهِبْ الْبَاسَ اشْفِهِ وَأَنْتَ الشَّافِی لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُکَ شِفَاءً لَا یُغَادِرُ سَقَمًا»: «ای پروردگار انسان­ها! بیماری­اش را برطرف ساز و چنان شفایی عنایت کن که هیچ‌گونه بیماری­ای باقی نماند؛ چرا که تو شفا دهنده هستی و هیچ شفایی، بجز شفای تو وجود ندارد».

«اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِی إِلَیْکَ وَوَجَّهْتُ وَجْهِی إِلَیْکَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِی إِلَیْکَ وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِی إِلَیْکَ رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَیْکَ لَا مَلْجَأَ وَلَا مَنْجَا مِنْکَ إِلَّا إِلَیْکَ آمَنْتُ بِکِتَابِکَ الَّذِی أَنْزَلْتَ وَبِنَبِیِّکَ الَّذِی أَرْسَلْتَ»[3] «بار خدایا! خود را تسلیم تو کردم و به تو روی آوردم و کار خویش را به تو واگذار نمودم و از روی ترس و امید تو را پشتوانه­ی خویش قرار دادم (و) هیچ پناهگاه و نجات دهنده­ای جز تو وجود ندارد به کتابی که نازل کردی (قرآن) و پیامبری که مبعوث نمودی (محمد مصطفی) ایمان دارم».

«اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِی وَآمِنْ رَوْعَاتِی اللَّهُمَّ احْفَظْنِی مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَمِنْ خَلْفِی وَعَنْ یَمِینِی وَعَنْ شِمَالِی وَمِنْ فَوْقِی وَأَعُوذُ بِعَظَمَتِکَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِی»[4] «خدایا! عیوبم را بپوشان و آرامش نصیبم کن. خداوندا! من را (به طور کامل) از جلو و عقب و راست و چپ و از بالا و پایین (از گزند حوادث) حفاظت کن و از این‌که به بلایی ناگهانی مبتلا شوم (خسف شوم) به عظمت تو پناه می­برم».

«أعُوذُ بِکَلِماتِ الِله التَّامّات مِنْ شَرِّ مَا خَلَقْ»[5] «از گزند مخلوقات خداوند به کلمات تامه­ی او پناه می‌برم».

«أعوذُ بوجه الله ِالکریم و بکلماتِ اللهِ التَّامّات اللاتی لا یجاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لا فاجِرٌ مِنْ شَرِّ ما ینزِلُ مِنْ السَّماءِ و شَرِّ ما یعرج فیها و شَرِّ ما ذَرا فِی الارضِ و شَرِّ ما یَخْرُجُ مِنْها، و مِنْ فِتَنِ اللیلِ وَ النّهَارِ وَ مِنْ طَوَارِقِ اللیلِ و النّهَار إلا طَارقاً یَطرُقُ بِخَیْرٍ یَا رَحْمنُ»[6] «پناه می­برم به وجه پروردگار کریم و به کلمات تمام او که فاجر و نیکوکار از آن خارج نمی­شوند از شر آن‌چه (از زیان و ضرر) از آسمان فرود آید یا به طرف آن بالا می­رود. و (هم‌چنین) از شر آن‌چه که در زمین خلق شده و شر آن‌چه از آن بیرون آید و از شر فتنه­ها و حوادث ناخوشایندی که در شب و روز به وجود می­آید به جز آن چه خیر و نیکی باشد ای رحمان».

«اللَّهُمَّ إِنَّا نَجْعَلُکَ فِی نُحُورِهِمْ وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ شُرُورِهِمْ»[7] «پروردگارا از تو می‌خواهیم که مانع راه آن­ها شویی و از شر و بدی آن­ها به تو پناه می­بریم».

«اللَّهُمَّ أَحْصِهِمْ عَدَدًا وَاقْتُلْهُمْ بَدَدًا وَلَا تُبْقِ مِنْهُمْ أَحَدًا»[8] «خداوندا تعدادشان را حساب کن و همگی را نابود کن و هیچ­یک از آن­ها را باقی نگذار».

«بِاسْمِ اللَّهِ ثَلَاثًا وَقُلْ سَبْعَ مَرَّاتٍ: أَعُوذُ بِاللَّهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ وَأُحَاذِرُ»[9] «سه بار بسم الله بگو و هفت بار این جمله را تکرار کن: بـه خـدا و قدرتش پناه می­برم از شر آن‌چه در خود می­یابم و از آن می­پرهیزم».

«أَسْأَلُ اللهَ الْعَظِیْمَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ أَنْ یَشْفِیَکَ» (هفت مرتبه بخواند)[10] «از خداوند عظیم، پروردگار عرش بزرگ، می­خواهم که تو را شفا دهد».

«بِسْمِ اللَّهِ تُرْبَةُ أَرْضِنَا بِرِیقَةِ بَعْضِنَا یُشْفَى سَقِیمُنَا بِإِذْنِ رَبِّنَا»[11] «به نام پروردگار، خاک زمین­مان همراه آب دهان تعدادی از ما به اذن پروردگار مریض ما را شفا می­دهد».

«بِاسْمِ اللَّهِ یُبْرِیکَ وَمِنْ کُلِّ دَاءٍ یَشْفِیکَ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ وَشَرِّ کُلِّ ذِی عَیْنٍ»[12] «به نام خداوندگار، از او می­خواهم که تو را شفا دهد و از هر بیماری (و بلایی) نجات بخشد و از شر حسود آن­گاه که حسد ورزد و از شر هر چشم زخم رساننده­ای تو را در امان دارد».

«بِسمِ اللهِ أَرْقیکَ، من کُلِّ شَیٍ یُؤذیکَ، من شَرِّ کُلِّ نَفسٍ أو عَینِ حَاسِدٍ، اللهُ یَشفِیکَ، بِسمِ اللهِ أرْقِیکَ»[13] «به نام خداوند تو را از هر چیزی که باعث آزار توست و از شر هر نفس و چشم حسود رقیه می­کنم؛ خداوند شفایت می­دهد و به وسیله­ی نام الله تو را محفوظ می­دارم».

«أعُوذُ بِکَلِماتِ اللهِ التّامَّة مِنْ کُلِّ شَیطانٍ و هامَّةٍ و مِنْ کُلِّ عَینٍ لامَّةٍ»[14] «پناه می­برم به کلمات تمام پرورگار از گزند شیطان و هر جنبنده­ی مضر (و زیان دهنده­ای) و هر (کسی که دارای) چشم بدی (باشد)».

«اللهم تقبل منا إنک أنت الغفور الرحیم»: «پروردگارا از ما بپذیر که همانا تو بخشنده­ی مهربانی».

این رقیه­ها را به صورت کامل بر آب یا بر روغن زیتون هفت مرتبه همراه با سوره­ی بقره یک مرتبه بخوانید و شرط نیست که همه­ی این کارها در یک جلسه روی دهد اما بر اساس توانایی انسان یعنی آن چه ممکن است بر آب بخواند و اگر خواندن همه­ی آن در یک زمان ممکن نباشد مابقی را در زمانی دیگر بخواند و همان­طور که گفته شد، آب و زیتون را به کار ببرد و شفا دهنده تنها الله سبحانه و تعالی است.

آیاتی که برای درمان عشق شیطانی خوانده می­شود:

﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ١٦٥﴾ [البقرة: 165] «برخی از مردم در برابر خدا همانندهایی (برای او) برمی‏گزینند و آن‌ها را چون دوستی خدا دوست می‏دارند ولی کسانی که ایمان آورده‏اند به خدا محبت بیشتری دارند کسانی که (با برگزیدن بت­ها به خود) ستم نموده‏اند اگر می‏دانستند هنگامی که عذاب را مشاهده کنند، تمام نیرو(ها) از آن خداست و براستی که عذاب خداوند شدید است».

﴿وَاللَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَیُرِیدُ الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِیلُوا مَیْلًا عَظِیمًا٢٧ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُخَفِّفَ عَنْکُمْ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِیفًا٢٨﴾ [النساء: 27-28] «خدا می‏خواهد تا بر شما ببخشاید و کسانی که از خواسته‏ها(ی نفسانی) پیروی می‏کنند، می‏خواهند شما دستخوش انحرافی بزرگ شوید(27) خدا می‏خواهد تا بارتان را سبک گرداند و (می‏داند که) انسان ناتوان آفریده شده است».

﴿وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ کَادَتْ لَتُبْدِی بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ١٠﴾ [القصص: 10] «و دل مادر موسی (از هر چیز جز از فکر فرزند) تهی گشت اگر قلبش را استوار نساخته بودیم تا از ایمان آورندگان باشد، چیزی نمانده بود که آن (راز) را افشا کند».

﴿وَرَاوَدَتْهُ الَّتِی هُوَ فِی بَیْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَیْتَ لَکَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّی أَحْسَنَ مَثْوَایَ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ٢٣ وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ کَذَلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِینَ٢٤﴾ [یوسف: 23-24] «آن (بانو) که وی در خانه‏اش بود خواست از او کام گیرد و درها را (پیاپی) چفت کرد و گفت: بیا که از آن توام. (یوسف) گفت: پناه بر خدا او پروردگار من است، به من جای نیکو داده است قطعاً ستمکاران رستگار نمی‏شوند(23) و در حقیقت (آن زن) آهنگ وی کرد و (یوسف نیز) اگر برهان پروردگارش را ندیده بود، آهنگ او می‏کرد چنین (کردیم) تا بدی و زشت­کاری را از او بازگردانیم؛ چرا که او از بندگان مخلص ما بود».

﴿قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَیَّ مِمَّا یَدْعُونَنِی إِلَیْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّی کَیْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَیْهِنَّ وَأَکُنْ مِنَ الْجَاهِلِینَ٣٣ فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ کَیْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ٣٤﴾ [یوسف: 33-34] «(یوسف) گفت: پروردگارا زندان برای من دوست‏داشتنی‏تر است از آن‌چه مرا به آن می‏خوانند و اگر نیرنگ آنان را از من بازنگردانی به سوی آنان خواهم گرایید و از (جمله­ی) نادانان خواهم شد(33) پس پروردگارش (دعای) او را اجابت کرد و نیرنگ آنان را از او بگردانید. آری او شنوای داناست».

﴿وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا٦٨﴾ [الفرقان: 68] «و کسانی‏اند که با خدا معبودی دیگر نمی‏خوانند و کسی را که خدا (خونش را) حرام کرده است جز به حق نمی‏کشند و زنا نمی‏کنند و هر کس این‌ها را انجام دهد سزایش را دریافت‏ خواهد کرد».

﴿إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ١٩﴾ [النور: 19] «کسانی که دوست دارند زشت­کاری در میان کسانی که ایمان آورده‏اند، شیوع پیدا کند برای آنان در دنیا و آخرت عذابی پر درد خواهد بود و خدا(ست که) می‏داند و شما نمی‏دانید».

﴿حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ٧٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٧٣ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٧٤﴾ [الرحمن: 72-74] «حورانی پرده‏نشین در [دل] خیمه‏ها(72) پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را منکرید(73) دست هیچ انس و جنی پیش از ایشان به آن‌ها نرسیده است».

﴿وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ٥٤﴾ [سبأ: 54] «و میان آنان و میان آن‌چه [به آرزو] می‏خواستند حایلی قرار می‏گیرد همان گونه که از دیرباز با امثال ایشان چنین رفتار شد زیرا آن‌ها [نیز] در تردید و دودلی سختی بودند».

آیه‌ای که به نیت حبس‌کردن جن خوانده می‌شود:

﴿وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ٩﴾ [یس: 9].

---

[1]- می­تواند آیات قرآن را مستقیماً بر مریض نیز بخواند [مترجم و گردآورنده].

[2]- مسلم (2722)، کتاب الذکر، راوی حدیث زیدبن ارقم می­باشد.

[3]- بخاری (247)، کتاب الوضو و مسلم (2710)، کتاب الذکر و الدعاء. راوی این حدیث در بخاری و مسلم براء بن عازبس می­باشد.

[4]- ابوداود (5074)، کتاب الادب، راوی این حدیث عبدالله بن عمرب می­باشد.

[5]- مسلم (2708)، کتاب الذکر، باب فی العوذ .... راوی حدیث خوله بنت حکیم السلمیه است.

[6]- موطا، مالک، (10)، کتاب الشعر، باب ما یومر به من تعوذ و مسند احمد (3/419) حدیث شماره: (15460) مالک این حدیث را به صورت مرسل روایت کرده و راوی این حدیث در مسند احمد، عبدالرحمن بن جیش است.

[7]- ابوداود آن را روایت کرده است.

[8]- بخاری آن را روایت کرده است.

[9]- مسلم آن را روایت کرده است.

[10]- مسلمانی که به عیادت مریضی برود که اجلش فرا نرسیده است و این دعا را هفت مرتبه بر او بخواند، مریضش شفا می­یابد. ترمذی وأبو داود؛ و نک: صحیح الترمذی (2/210) وصحیح الجامع (5/180).

[11]- بخاری آن را روایت کرده است.

[12]- مسلم آن را روایت کرده است.

[13]- مسلم (2186)، کتاب السلام، باب الطب و المرض و الرقی. راوی حدیث ابوسعید خدری می­باشد.

[14]- بخاری (3371)، کتاب احادیث الانبیاء، باب (10). راوی این حدیث ابن عباسب است.