مشروعیت نذر در اسلام و دلیل آن

مشروعیت نذر در اسلام و دلیل آن

دلیلِ مشروعیتِ نذر، قرآن کریم و سنت نبوی است، چنان‌که خداوند وفاکنندگان به نذرِ مشروع را ستوده است و در مدح آنان می‌فرماید:

﴿یُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَیَخَافُونَ یَوۡمٗا کَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِیرٗا٧﴾ [الإنسان: 7].

«(همانا بندگانی که) به نذر خود وفا می‌کردند و از روزی می‌ترسیدند که شرّ و گزند آن گسترده و فراگیر است».

و می‌فرماید:

﴿وَمَآ أَنفَقۡتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوۡ نَذَرۡتُم مِّن نَّذۡرٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ یَعۡلَمُهُۥۗ﴾ [البقرة: 270].

«هر هزینه‌ای را که (در راه خوب یابد) متحمل می‌شوید، یا هر نذری را که (در راه طاعت یا معصیت) به گردن می‌گیرید به طور حتم خداوند آن را می‌داند».

همچنین می‌فرماید:

﴿ثُمَّ لۡیَقۡضُواْ تَفَثَهُمۡ وَلۡیُوفُواْ نُذُورَهُمۡ...﴾ [الحج: 29].

«سپس باید آلودگی خود را بزدایند و به نذرهای خود وفا کنند».

پیامبر اکرم ج نیز دربارۀ مشروعیّت نذر فرموده است: «مَنْ نَذَرَ أَنْ یُطِیعَ اللَّهَ فَلْیُطِعْهُ، وَمَنْ نَذَرَ أَنْ یَعْصِیَ اللهَ فَلاَ یَعْصِهِ»⁽[1]⁾؛ «کسی که نذر کند که از خداوند اطاعت کند و دستوراتش را به جای آورد، باید به آن وفا کند و دستوراتش را به جای آورد و کسی که نذر کند خدا را نافرمانی کند و دستوراتش را به جای نیاورد، به آن وفا نکند و از دستورات خداوند نافرمانی ننماید».

---

[1]- بخاری، حدیث شماره: 6700.