زهد

زهد

1-  دعای ایشانص چنین بود: «خدایا! یک روز گرسنه می‏مانم و یک روز سیر می‎شوم، در حالت گرسنگی تضرع و زاری می‎کنم و هنگامی که سیر شدم شکر تو را بجای می‎آورم».[1]

2-  عایشه صدیقه ل می‌گوید: خانواده‏ی رسول خداص یک ماه و دو ماه فقط به آب و خرما اکتفا می‎کردند، و آتشی در خانه روشن نمی‎شد[2].

3-  عایشه ل باز می‌گوید: رختخواب رسول خداص در منزل من از لیفِ درخت خرما بود[3].

4-  حفصه ل می‌گوید: بستر رسول الله در منزل من گونی‏ای (بافته از موی گوسفند) بود، آن را دولا می‏کردیم و می‏گسترانیدیم، یک روز چهارلا کردیم، فرمودند: «بسترم نرم شده، دوباره چنین نکنید».

5-  عبدالرحمن بن عوفس می‌گوید: رسول خداص در تمام مدت زندگی از نانِ جو سیر نشدند[4].

6-  آخرین شبی که رسول خداص از دنیا سپری نمودند، در آن شب عایشه صدیقه ل برای روشن کردن چراغ از زن همسایه، روغن چراغ را قرض گرفته بود.

7-  هنگام وفات زره ایشان نزد فرد یهودی بود که بخاطر چند بار گندم گرو گذاشته بود.[5]

8-  همانگونه که خودشان زاهد بودند، خانواده و اهل بیت خود را نیز به زهد سفارش می‎فرمودند.

 دخترشان فاطمه زهرا ل دستان خود را به ایشان نشان داد که بر اثر نان پختن سوخته بود و همچنین بخاطر آسیاب نمودن تاول زده است و از ایشانص درخواست کنیزی نمود، رسول خداص فرمودند: «خدا را بسیار ذکر بکن، رنج‌های دنیا چه چیزی است؟».[6]

9-  رسول خداص دعا می‌فرمود:«پروردگارا! به اندازه‏ی سیری شکم، به آل محمد رزق عطا فرما».[7]

10- زهد رسول خداص اختیاری بود، و از روی بیچارگی و اجبار نبود.

---

[1]- جامع الأحادیث، جلال الدین السیوطی، حدیث (33895)، و کنزالعمال (18616). (مُصحح)

[2]- حدیث مذکور را بخاری و مسلم با الفاظ مختلف روایت نموده‌اند و سنن بیهقی حدیث (12293) آنرا روایت کرده است و سندش حسن و صحیح می‌باشد. (مُصحح)

[3]- صحیح مسلم، حدیث (5567). شیخ البانی می‌گوید: حدیث صحیح است. (مُصحح)

[4]- صحیح بخاری، حدیث (5414)، حدیث به روایت عبدالرحمن بن یزید صحیح است ولی بزار و طبرانی در "الاوسط" به روایت عبدالرحمن بن عوف می‌گویند که حدیث حسن است. (مُصحح)

[5]- صحیح بخاری، حدیث (2916). (مُصحح)

[6]- صحیح بخاری، حدیث (6318). (مُصحح)

[7]- صحیح مسلم، حدیث (7631). (مُصحح)