گذشت و رحم

گذشت و رحم

1-وحشی، عموی عزیزش حضرت حمزهس را شهید کرد، بینی و گوش و غیره‌اش را برید، جگرش را در آورد، بازهم هنگامی که مسلمان شد و از رسول خداص طلب عفو و گذشت کرد رسول خداص او را عفو نمود[1].

2-شخصی بنام هبار دختر بزرگش زینبل را با نیزه زد و او را از کجاوه انداخت و سقط جنین کرد و بر اثر همین حادثه جان داد، اما هنگامی که هبار نزدش آمد و طلب عفو نمود، رسول خداص او را معاف کرد[2].

3-یک مرتبه رسول خداص زیر یک درختی خوابیده بود و شمشیرش را به درخت آویزان کرده بود، دشمنی آمد و شمشیر را گرفت و گستاخانه رسول خداص را بیدار نمود و گفت: چه کسی تو را نجات می‌دهد؟!

حضرتص فرمود: «الله». آن شخص بی‎هوش شد و افتاد و شمشیر از دستش بیرون آمد، رسول خداص شمشیر را گرفت و فرمود: «اکنون چه کسی تو را نجات می‌دهد؟!».

آن شخص حیران و پریشان شد، رسول خداص فرمود: «برو، من انتقام نمی‎گیرم»[3].

4-فرمودند: «من تمام گفتار و مطالبه‎هایی که در زمان جاهلیت بخاطر آن جنگ و درگیری می‎شد، همه‎ی آن‌ها را باطل قرار دادم، پیش از هر کس من از ادعای خونِ خاندان خودم دست‎بردار می‎شوم و کسانی که از عمویم عباس قرض‎دار هستند، آنان را از آن وام‌ها عفو می‎نمایم».

---

[1]- صحیح بخاری، (4072). (مُصحح)

[2]- جمال الدین زیلعی این حدیث را در "تخریج الأحادیث والآثار الواقعة فی تفسیر الکشاف للزمخشری" ج 2 ص 29 ذکر نموده است. و شیخ البانی آنرا تحت عنوان "الإسلام یجب ما کان قبله" حسن دانسته است. (مُصحح)

[3]- حدیث را بخاری در صحیحش شماره‌ی (2910) روایت کرده است ولی بخش دوم آن که "بعدا رسول الله ج شمشیر را گرفت و فرمود: حال تورا کی از من نجات میدهد؟ جزء حدیث دیگری است که آن را بیهقی در "دلائل النبوة" ذکر نموده است. (مُصحح)