6- علنی کردن ازدواج

6- علنی کردن ازدواج

مستحب است که ازدواج طبق گفته پیامبر ج علنی گردد. پیامبر اکرم می‌فرماید: «اعلنوا هَذَا النِّکَاح واجعلوه فِی الْمَسَاجِد واضربوا عَلَیْهِ بِالدُّفُوفِ».[1]

ترجمه: «این ازدواج را علنی کنید و در مساجد آن را برگزار نمایید و دف‌ها را بنوازید».

و همچنین پیامبر ج می‌فرمایند: «فصل مَا بَین الْحَرَام والحلال ضرب الدُّف وَالصَّوْت».[2]

ترجمه: «(در ازدواج) جدایی بین حلال و حرام زدنِ دف و خواندنِ آواز است».

جایز است که علنی کردن ازدواج در مسجد صورت گیرد، اما باید آواز خواندن و دف زند به خاطر احترام به مسجد و رعایت حریم آن، در خارج از مسجد صورت گیرد.

پیامبر ج نکاح سرّی و پنهانی را مکروه و ناپسند می‌شمرد و امر می‌فرمود که دف زده شود و گفته شود:

«أتَیْناکم أتَیْناکم فحیُّونا نُحیِّیکم».[3]

ترجمه: «آمدیم، آمدیم، بر ما سلام دهید تا بر شما سلام دهیم».

«این یک مصراع از اشعار ملی و مرسوم در میان عرب بوده است که از کلمات زیبا تشکیل شده است و در عروسی هنگامی که دنبال عروس می‌رفتند، گفته می‌شد».

به خاطر شادی روح و اظهار آن، آواز خواندن در عروسی به شرط آن که دور از کلمات زشت و بی اخلاقی و دعوت به فساد باشد، اشکالی ندارد.

عامر بن سعد می‌فرماید: به یک مجلس عروسی رفتم و در آنجا قرظة بن کعب و ابو مسعود انصاری را دیدم و در آن مجلس نزد آنان آوازه خوانده می‌شد. گفتم: آیا شما صحابه رسول الله و اهل بدر هستید و نزد شما آواز می‌خوانند. آن‌ها فرمودند: دوست داری با ما گوش کن و گرنه برو، پیامبر ج اجازه را در عروسی داده‌اند.[4]

حضرت عایشه در مجلس عروسی فارعه دختر اسعد عروسی را تا منزل داماد «نبیط پسر جابر انصاری» همراهی کرد.

«بعداً» پیامبر ج فرمود: عایشه چه چیزی از لهو «آواز» همراه شما بود؛ به راستی که قوم انصار لهو را دوست دارند.[5] و «همچنین» حضرت عایشه می‌فرماید: پیامبر، «پس از عروسی دختر یتیمی که نزد من زندگی می‌کرد»، به من فرمود: دختر را چه کار کردی؟ عرض کردم «همراهی‌اش را کرده و» به شوهرش تحویل دادیم. پیامبر ج فرمود آیا جاریۀ دف زن و آواز خوان را همراهش فرستادی؟ عرض کردم چه آوازی بخواند؟ فرمود: أتَیْناکم أتَیْناکم فحیُّونا نُحیِّیکم...».[6]

«همچنین» انس بن مالک می‌فرماید: پیامبر ج در اوایل دورا مدینه از نزدیکی یک عروس گذشت که زنانی او را همراهی می‌کردند. یکی از زنان همراه، اشعاری می‌خواند. پیامبر ج فرمود: این‌ها را نخوان. بخوان: أتیناکم اتیناکم...[7]

---

[1]- به روایت ترمذی (1098) و امام أحمد (4/5). [مؤلف]

آلبانی در السلسلة الضعیفة (978) می‌گوید: ضعیف است. [مصحح]

[2]- به روایت ترمذی (1088) و نسائی (6/127) و ابن ماجه (1896) در النکاح. [مؤلف]

آلبانی در صحیح الجامع (4206) می‌گوید حسن است. [مصحح]

[3]- به روایت امام احمد (4/78). [مؤلف]

آلبانی در إرواء الغلیل (1995) می‌گوید: حسن است. [مصحح]

[4]- به روایت نسائی (6/135) و حاکم (1/102، و 2/184). [مؤلف]

«دَخَلْتُ على قُرَظَةَ بنِ کَعْبٍ, وأبی مسعودٍ الأنصارِیِّ فی عُرْسٍ؛ وإذا جَوَارٍ یُغَنِّینَ, فقلتُ: أَیْ صاحِبَیْ رسولِ اللهِ صلَّى اللهُ علیه وسلَّم- وأهلَ بَدْرٍ ! یُفْعَلُ هذا عندَکم ؟ ! فقالا: اجلس- إن شِئْتَ- فاسْمَعْ مَعَنا, وإن شِئْتَ فاذْهَبْ؛ فإنه قد رُخِّصَ لنا فی اللَّهْوِ عند العُرْسِ». آلبانی در تخریج مشکاة المصابیح (3094) می‌گوید: اسناد آن صحیح است. [مصحح]

[5]- به روایت امام بخاری (9/225). [مؤلف]

[6]- هیثمی در مجمع الزواید (4/289) می‌گوید: طبرانی در الأوسط روایت کرده است. [مؤلف]

«أنَّ جاریةً من الأنصارِ زُوِّجَتْ, فقال النبیُّ صلَّى اللهُ علیه وسلَّم: " أَلَا أَرْسَلْتُمْ معهم مَن یقولُ: أَتَیْناکم أَتَیْناکم فحَیَّانَا وحَیَّاکم». آلبانی در تخریج مشکاة المصابیح (3091) می‌گوید: اسناد آن حسن لغیره است. [مصحح]

[7]- هیثمی در مجمع الزواید (4/289) می‌گوید: طبرانی در الأوسط روایت کرده است. [مؤلف]

بیهقی در السنن الکبری (7/289) می‌گوید: مرسل خوبی است. [مصحح]