4- اعتدال در نفقه

4- اعتدال در نفقه

منظور ما عدم اسراف و بخل و سختگیری است و لازم است که حدّ اوسط قرار گیرد. خداوند می‌فرماید: ﴿کُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ وَلَا تُسۡرِفُوٓاْ﴾ [الأعراف: 31].

«بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید».

و نیز خداوند ﻷ می‌فرماید: ﴿وَلَا تَجۡعَلۡ یَدَکَ مَغۡلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِکَ وَلَا تَبۡسُطۡهَا کُلَّ ٱلۡبَسۡطِ﴾ [الإسراء: 29].

«دست خود را بر گردن خویش بسته مدار (و از کمک به دیگران خودداری مکن و بخیل مباش) و آن را فوق‌العاده گشاده مساز (و بذل و بخشش بی‌ حساب نکن و اسراف نَوَرز).

پیامبر ج می‌فرماید: «دِینَارٌ أَنْفَقْتَهُ فِی سَبِیلِ اللهِ وَدِینَارٌ أَنْفَقْتَهُ فِی رَقَبَةٍ، وَدِینَارٌ تَصَدَّقْتَ بِهِ عَلَى مِسْکِینٍ، وَدِینَارٌ أَنْفَقْتَهُ عَلَى أَهْلِکَ، أَعْظَمُهَا أَجْرًا الَّذِی أَنْفَقْتَهُ عَلَى أَهْلِکَ».

«از دیناری که در راه خدا در آزاد ساختن بنده‌ای، در راه صدقه به مسکینی در راه مخارج خانواده‌ات انفاق می‌کنی، بهترین اجر و پاداش، مربوط به بخششی است که در راه خانواده‌ات باشد».

همچنین می‌فرماید: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ نَفَقَةً وَهُوَ یَحْتَسِبُهَا کَانَت لَهُ صَدَقَةٌ».[1]

ترجمه: «زمانی که مرد به خانواده‌اش انفاق می‌کند و به آن بخشش، راضی است، این انفاق برای او صدقه محسوب می‌شود».

مهمترین امر در راستای کسب و کار این است که از راه حلال به دست آید و هیچ‌گونه عمل خلاف و شبهه‌ای در آن نباشد؛ هرچند زندگی سخت و مشکل و راه‌های مکر و حیله‌ی شیطان باز باشند. بنابراین، توصیه‌ی ما به زنان این است که هنگام نداری و فقر شوهر، خود را با صبر آراسته گرداند و او کسی است که با اراده‌ی محض انتخاب کرده است و بداند که زندگی متوقف نمی‌گردد به طوری که روزگار «بعضی مواقع» بر وفق مراد است و به نفع شماست و «گاهی» بر ضد و خلاف مراد است. سادگی، دور اندیشی و میانه‌روی، اموری بسیار زیبا و قابل ستایش اند، اما زیاده‌روی و بخل هر دو مایه‌ی بدبختی هستند و بهترین امور میانه‌روی در آن است و خداوند تباهی و تفاخر و اسراف را از بین ببرد.

---

[1]- به روایت امام مسلم (995) در الزکاة. [مؤلف]