(15)- (خطبه- 84) توحید و شرک و اندرز به مردم

(15)- (خطبه- 84) توحید و شرک و اندرز به مردم

(1)وَأَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، الْأَوَّلُ لا شَىْ‏ءَ قَبْلَهُ، وَالاخِرُ لا غایَةَ لَهُ، (2)لا تَقَعُ الْأَوْهامُ لَهُ عَلى صِفَةٍ، وَلا ‏تَعْقِدُ الْقُلُوبُ مِنْهُ عَلى کَیْفِیَّةٍ، وَلا تَنالُهُ التَّجْزِئَةُ وَالتَّبْعِیضُ، وَلا تُحِیطُ بِهِ الْأَبْصارُ وَالْقُلُوبُ. (3)فَاتَّعِظُوا عِبادَ اللَّهِ بِالْعِبَرِ النَّوافِعِ، وَاعْتَبِرُوا ‏بِالاىِ‏ السَّواطِعِ، وَازْدَجِرُوا بِالنُّذُرِ ‏الْبَوالِغِ‏، وَانتَفِعُوا بالذِّکْرِ وَالْمَواعِظِ، (4)فَکَأَنْ قَدْ عَلِقَتْکُمْ ‏مَخالِبُ‏ الْمَنِیَّةِ، وَانقَطَعَتْ مِنْکُمْ عَلائِقُ الْأُمْنِیَّةِ، وَدَهَمَتْکُمْ مُفْظِعاتُ الْأُمُورِ، وَالسِّیاقَةُ إِلَى ‏الْوِرْدِ الْمَوْرُودِ، (5)وَ‏کُلّ‏ ‏نَفْسٍ‏ ‏مَعَها ‏سَائِقٌ‏ ‏وَ ‏شَهِیدٌ: سائِقٌ یَسُوقُها إِلى مَحْشَرِها، وَشاهِدٌ یَشْهَدُ عَلَیْها بِعَمَلِها. (6)دَرَجاتٌ مُتَفاضِلاتٌ، وَمَنازِلُ مُتَفاوتاتٌ، (7)لا یَنقَطِعُ نَعِیمُها، وَلا یَظْعَنُ مُقِیمُها، وَلا یَهْرَمُ خالِدُها، وَلا ‏یَبْأَسُ‏ ساکِنُها.

[(1)و شهادت می‌‏دهم که جز الله‌تعالی فرمان روا و فریادرسی نیست، یگانه‌ای است که شریک ندارد، اوّل است که پیش از او چیزی نبوده، آخر است که برای او حد و انتهایی نیست، (2)اندیشه‌ها و تصوّرها به هیچ یک از صفات او نمی‌رسند، و دل‌ها او را به کیفیت و چگونگی تصدیق نمی‌نمایند، تجزیه و تبعیض برای او روا نیست، چشم‌ها و دل‌ها به او احاطه ندارند، (3)بندگان خدا! از مواعظه‌های سودمند پند پذیر باشید، از علامت‌های درخشنده و آشکار(آیات و احادیث) عبرت گیرید، از هر گونه انذار که(در قرآن و سنت) وارد شده دوری کنید، از یاد آوری و پندها بهره‏مند گردید، (4)گویا چنگال‌های مرگ به شما درآویخته است و علاقه و دل بستگی به آرزو از شما جدا گردیده، کارهای سخت رسوا کننده و سوق دادن به جایی(قیامت) که وارد شدنی است، شما را فرا گرفته، (5)و با هر کس یک راننده و یک شهادت دهنده‌ای هست، راننده‌ای که او را به محشر می‌راند، شهادت ‏دهنده‌ای که به کردار(نیک و بد) او گواهی می‌دهد، (6)بهشت دارای درجه و پایه‏هایی است که بر یکدیگر برتری دارد، دارای منزل‌هایی هست که از هم امتیاز دارد(به جهت مراتب درجه‌ی ایمان هر کس)، (7)آسایش و خوشی در آن زایل نمی‌گردد(از بین نمی‌رود)، مقیم در آن کوچ نمی‌کند و از آنجا بیرون نخواهد شد، جاوید در آن پیر نمی‌شود، ساکن در آن فقیر نمی‌گردد.]