(18)- (سخن- 335) ترغیب به شایسته و دوری از ناشایسته

(18)- (سخن- 335) ترغیب به شایسته و دوری از ناشایسته

(1)الْأَقاوِیلُ مَحْفُوظَةُ، وَ‏السَّرائِرُ ‏مَبْلُوَّةٌ، وَ(‏کُلّ‏ ‏نَفْسٍ‏ ‏بِما ‏کَسَبَتْ‏ ‏رَهِینَةٌ)، (2)وَالّناسُ ‏مَنْقُوصُونَ‏ ‏مَدْخُولُونَ‏ إِلّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ: سائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ، وَمُجِیبُهُمْ مُتَکَلِّفٌ، (3)یَکادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْیاً یَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْیِهِ الرِّضى وَالسُّخْطُ، وَیَکادُ ‏أَصْلَبُهُمْ‏ ‏عُوداً ‏تَنْکَؤُهُ‏ ‏اللَّحْظَةُ، وَ‏تَسْتَحِیلُهُ‏ الْکَلِمَةُ الْواحِدَةُ.

[(1) گفتارها نگهدارى مى‌شود، و نهان‌ها آشکار و(هر کسى در گرو اعمال خویش است)، (2)و مردم گرفتار کمبودها و آفت‌هایند جز آن را که خدا نگهدارد؛ در خواست کنندگانش مردم آزار و پاسخگویان به زحمت و رنج دچارند، (3)و آن کس که در اندیشه از همه برتر است، با اندک خشنودى یا خشمى از رأى خود باز مى‌گردد. آن کس که از همه استوارتر است از نیک نگاهى ناراحت شود یا کلمه‌ای او را دگرگون سازد.]