(41)- (مکتوب- 7) بیعت گرفتن و این‌که خلافت حق مهاجرین و انصار است

(41)- (مکتوب- 7) بیعت گرفتن و این‌که خلافت حق مهاجرین و انصار است

(1)أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ أَتَتْنِى مِنْکَ مَوْعِظَةٌ ‏مُوَصَّلَةٌ، وَرِسالَةٌ ‏مُحَبَّرَةٌ، ‏نَّمَّقْتَها بِضَلالِکَ، وَ‏أَمْضَیْتَها بِسُوءِ رَأْیِکَ! (2)وَکِتابُ امْرِى‏ءٍ لَیْسَ لَهُ بَصَرٌ یَهْدِیهِ، وَلا قائِدٌ یُرْشِدُهُ، قَدْ دَعاهُ الْهَوى فَأَجابَهُ، وَقادَهُ الضَّلالُ فَاتَّبَعَهُ، ‏فَهَجَرَ ‏لاغِطاً ‏وَ ‏ضَلّ‏ خابِطاً. (3)لِآن‌ها بَیْعَةٌ واحِدَةٌ ‏لا ‏یُثَنّى فِیهَا النَّظَرُ، وَلا یُسْتَأنَفُ فِیهَا الْخِیارُ، الْخارِجُ مِنْها طاعِنٌ، وَ‏الْمُرَوِّى‏ فِیها ‏مُداهِنٌ‏.

[(1) اما بعد، اندر زنامه‌‏اى از تو به من رسید با جمله‏هایى بربافته و عباراتى که به ضلالت خویش آراسته بودى و از روى بداندیشى روانه کرده بودى(2) این نامه، نامه کسى است که نه خود دیده بینا دارد تا راه هدایت را به او نشان دهد، و نه او را رهبرى است که راهش بنماید. هوی و هوس او را فراخوانده و او نیز پاسخش گفته و ضلالت رهنمونش گشته و او نیز متابعتش نموده. هذیانى در هم آمیخته، گم گشته و به خطا رفته است (3) بیعت‏یک بار بیش نیست.تجدید نظر در آن راه ندارد و در آن اختیار فسخ ‏نخواهد بود.آنکس که از این بیعت‏سر بتابد طعنه زن و عیبجو خوانده مى‏شود و آن که درباره قبول و رد آن اندیشه کند منافق است.]