(49)- (مکتوب- 47) نصیحت به دو فرزندش حسن و حسین

(49)- (مکتوب- 47) نصیحت به دو فرزندش حسن و حسین ب

(1)أُوصِیکُما بِتَقْوَى اللَّهِ، وَأَنْ ‏لا ‏تَبْغِیَا ‏الدُّنْیا ‏وَ ‏إِنْ‏ ‏بَغَتْکُما، وَلا تَأْسَفا عَلى شَىْ‏ءٍ مِنْها ‏زُوِىَ‏ عَنْکُما، وَقُولا بِالْحَقِّ، وَاعْمَلا ‏لِلْأَجْرِ، وَکُونا لِلظَّالِمِ خَصْماً، وَلِلْمَظْلُومِ عَوْناً. (2)أُوصِیکُما وَجَمِیعَ وَلَدِى وَأَهْلِى وَمَن بَلَغَهُ کِتابِى بِتَقْوَى اللَّهِ، وَنَظْمِ أَمْرِکُمْ، وَصَلاحِ ذاتِ بَیْنِکُمْ، فَإِنِّى سَمِعْتُ جَدَّکُماع یَقُولْ: ‏صَلاحُ‏ ‏ذاتِ‏ ‏الْبَیْنِ‏ ‏أَفْضَلُ‏ ‏مِنْ‏ ‏عامَّةِ ‏الصَّلاةِ ‏وَ ‏الصِّیامِ‏. (3)اللَّهَ اللَّهَ فِى الْأَیْتامِ، فَلا ‏تُغِبُّواْ أَفْواهَهُمْ، وَلا یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ، وَاللَّهَ اللَّهَ فِى جِیرانِکُمْ، فَإِنَّهُمْ وَصِیَّةُ نَبِیِّکُمْ، ما زالَ یُوصِى بِهِمْ حَتّى ظَنَنَّا أَنَّهُ ‏سَیُوَرِّثُهُمْ‏. وَاللَّهَ اللَّهَ فِى الْقُرانِ لا یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ. وَاللَّهَ اللَّهَ فِى الْصَّلاةِ فَانها عَمُودُ دِینِکُمْ. وَاللَّهَ اللَّهَ فِى بَیْتِ رَبِّکُمْ، لا تُخَلُّوهُ ما بَقِیتُمْ، فإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ ‏تُناظَرُوا. وَاللَّهَ اللَّهَ فِى الْجِهادِ بِأَمْوالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ وَأَلْسِنَتِکُمْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ. (4)وَعَلَیْکُمْ بِالتَّواصُلِ وَ‏التَّباذُلِ‏، وَإِیّاکُمْ وَالتَّدابُرَ وَالتَّقاطُعَ، لا تَتْرُکُوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْىَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلّى عَلَیْکُمْ ‏أَشْرارُکُمْ‏، ثُمَّ تَدْعُونَ فَلا یُسْتَجابُ لَکُمْ. ثُمَّ قالَ: (5)یا بَنِى عَبْدِالْمُطَّلِبِ لا ‏أُلْفِیَنَّکُمْ‏ ‏تَخُوضُونَ‏ ‏دِماءَ ‏الْمُسْلِمِینَ‏ خَوْضاً تَقُولُونَ: قُتِلَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ، قُتِلَ اََمِیرُالْمُؤْمِنِینَ، أَلا لا یُقْتَلُنَّ بِى إِلّا قاتِلِى. (6)انظُرُوا إِذا أَنَا مُتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ، وْ ‏لا ‏یُمَثَّلُ‏ بِالرَّجُلِ فَإِنِّى سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج یَقُولُ: ‏إِیَّاکُمْ‏ ‏وَ ‏‏الْمُثْلَةَ‏ ‏وَ ‏لَوْ ‏بِالْکَلْبِ‏ ‏الْعَقُورِ.

[(1) شما را به تقوا و پرهیزکاری و ترس از خداوند سفارش می‌کنم، در پی دنیا پرستی نباشید گر چه به سراغ شما آید. بر آنچه از دنیا از دست می‌دهید تاسف مخورید، سخن حق بگوئید و برای اجر و پاداش [الهی] کار کنید. دشمن سرسخت ظالم و یاور و همکار مظلوم باشید (2) من شما و تمام فرزندان و خاندانم و کسانی را که این وصیت نامه ام به آن‌ها می‌رسد به تقوا و ترس از خداوند، نظم امور خود و اصلاح ذات البین سفارش می‌کنم، زیرا که من از جد شما صلی الله علیه و آله شنیدم می‌فرمود: اصلاح بین مردم از نماز و روزه برتر است. (3) خدا را خدا را در مورد یتیمان، نکند آن‌ها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند، نکند آن‌ها در حضور شما در اثر عدم رسیدگی از بین بروند، خدا را خدا را که در مورد همسایگان خود خوش رفتاری کنید، چرا که آنان مورد توصیه و سفارش پیامبر شما هستند. وی همواره نسبت به همسایگان سفارش می‌فرمود تا آنجا که ما گمان بردیم به زودی سهمیه‌ای از ارث برایشان قرار خواهد داد، خدا را خدا را در توجه به قرآن، نکند دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند. خدا را خدا را در مورد نماز چرا که ستون دین شما است. خدا را خدا را در مورد خانه پروردگارتان تا آن هنگام که هستید آنرا خالی نگذارید، که اگر خالی گذارده شود مهلت داده نمی‌شوید [و بلای الهی شما را فرا خواهد گرفت ]، خدا را خدا را در مورد جهاد، با اموال و جان‌ها و زبان‌های خویش در راه خدا [که باید همه این‌ها را در این راه به کار گیرید]؛ (4) و بر شما لازم است پیوندهای دوستی و محبت را محکم دارید و بذل و بخشش را فراموش نکنید، از پشت کردن به هم و قطع رابطه برحذر باشید. امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که اشرار بر شما مسلط می‌شوند، سپس هر چه دعا کنید مستجاب نمی‌گردد. سپس فرمود: (5) ای نوادگان عبدالمطلب! نکند شما بعد از شهادت من دست خود را از آستین بیرون آورده و در خون مسلمانان فرو برید؛ و بگوئید امیرمؤمنان کشته شد [و این بهانه ای برای خونریزی شود ]. آگاه باشید به خاطر من تنها قاتلم را باید بکشید. (6) بنگرید هر گاه من از این ضربت جهان را بدرود گفتم، او را تنها یک ضربت بزنید تا ضربتی در برابر ضربتی باشد، این مرد را مثله نکنید [گوش و بینیو اعضاء او را نبرید ]، زیرا من از رسول خدا ج شنیدم که می‌فرمود: از مثله کردن بپرهیزید گر چه نسبت به سگ گزنده باشد.]