ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
﴿وَتُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لَعَلَّکُمۡ تُفۡلِحُونَ﴾ [النور: 31].
ترجمه: «اى مؤمنان، همگى [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه کنید، امید که رستگار شوید».
«بهار» رستاخیزی است که حیات را از «گور طبعیت» بیرون میآورد. «بهار» غزل زیبای طبعیت و آیتی از قدرت خداست. وقتی با رسیدن بهار، طبعیت «نو» میشود. ما چرا نو نشویم؟
ناتوانترین مردم کسی است که از اصلاح خویش عاجز باشد.