ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
۱۰۱- ذکر الله از بزرگترین عوامل نرم شدنِ دلهای سخت است:
﴿...فَوَیۡلٞ لِّلۡقَٰسِیَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 22].
«...پس وای به حال کسانی که از سختدلی یاد الله نمیکنند...».
﴿ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمۡ وَقُلُوبُهُمۡ إِلَىٰ ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 23].
«... سپس پوستشان و دلشان به یاد الله نرم میگردد...».
۱۰۲- انسان هنگامی که اجلِ خود را نزدیک میبیند به تدریج برخی از افکار و خواستههای خود را رها میکند؛ درست است که اجل ربطی به درستیِ اندیشه ندارد، اما با نزدیک شدن آن هوای نفس میمیرد و اندیشههای وابسته به آن نیز از بین میروند.
۱۰۳- دنیای خود را با دنیای دیگری مقایسه نکن، که در این صورت اگر تو پیروز شدی تکبر میورزی و اگر او پیروز شد حسادت خواهی کرد:
﴿...فَقَالَ لِصَٰحِبِهِۦ وَهُوَ یُحَاوِرُهُۥٓ أَنَا۠ أَکۡثَرُ مِنکَ مَالٗا وَأَعَزُّ نَفَرٗا﴾ [الکهف: 34]
«...پس به رفیقش در حالی که با او گفتگو میکرد گفت: مال من از تو بیشتر است و از نظر نفرات از تو نیرومندترم».
۱۰۴- خداوند سرزمینی را که در آن ستمِ بسیاری رخ میدهد به سبب وجود مصلحانی در آن، حفظ میکند، و ممکن است سرزمینی را که ظلم کمتری در آن رخ میدهد به سبب عدم وجود مصلحان، هلاک سازد:
﴿وَمَا کَانَ رَبُّکَ لِیُهۡلِکَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ١١٧﴾ [هود: 117].
«و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده که شهرهایی را که مردم آن اصلاحگرند به ستم هلاک سازد».
۱۰۵- حکم بر اساس آنچه خداوند نازل نموده را به بهانهٔ عدم مناسبت با این دوران ترک میکنند، سپس عیسی بن مریم پس از آنها میآید و جز به شرع خداوند حکم نمیکند. اشکال در دوران نیست، مشکل در حاکمانِ آن دوران است.