ماه جمادی الثانی (27)

ماه جمادی الثانی (27)

136- رحمت الله گسترده‌تر از همهٔ گناهان است، ولی محروم کسی است که منتظر اسباب رحمت است، اما خود بر اسباب عذاب پافشاری می‌کند:

﴿وَرَحۡمَتِی وَسِعَتۡ کُلَّ شَیۡءٖۚ فَسَأَکۡتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ...﴾ [الأعراف: 156].

«...و رحمتم همه چیز را فرا گرفته؛ به زودی آن را برای کسانی مقرر می‌دارم که تقوا پیشه ساخته‌اند...».

137- منکرات به تدریج تغییر شکل می‌دهند، در آغاز به صورت گناه آغاز می‌شوند، سپس تبدیل به سنت می‌شوند و سپس تبدیل به دین می‌شوند؛ برای همین پیش از آنکه منکری تبدیل به دین و آیین شود باید آن را انکار نمود:

﴿...وَإِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةٗ قَالُواْ وَجَدۡنَا عَلَیۡهَآ ءَابَآءَنَا وَٱللَّهُ أَمَرَنَا بِهَاۗ...﴾ [الأعراف: 28].

«...و چون کار زشتی انجام دهند می‌گویند پدران خود را بر آن یافته‌ایم و الله ما را به آن دستور داده است...».

138- هر که در راه حق پایدار بماند و در همان حال بمیرد، خداوند پاداش هدفش را به او می‌دهد، حتی اگر به آن دست نیابد:

﴿وَمَن یَخۡرُجۡ مِنۢ بَیۡتِهِۦ مُهَاجِرًا إِلَى ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ یُدۡرِکۡهُ ٱلۡمَوۡتُ فَقَدۡ وَقَعَ أَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۗ﴾ [النساء: 100].

«...و هر که از خانه‌اش [به قصد] مهاجرت به‌سوی الله و پیامبرش بیرون رود سپس مرگ او را دریابد، بی‌شک اجرش بر عهدهٔ الله است...».

139- قَسوت قلب و کَثرَت ذکر در وجود یک نفر یکجا نمی‌شود:

﴿...فَوَیۡلٞ لِّلۡقَٰسِیَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 22].

«...پس وای بر کسانی که از سخت‌دلی یاد الله نمی‌کنند...».

﴿...ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمۡ وَقُلُوبُهُمۡ إِلَىٰ ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 23].

«...سپس پوست‌ها و دل‌هایشان به یاد الله نرم می‌شود...».

140- اگر بر امتی بلایی بزرگ نازل شود به سبب ستمی بزرگ است که زمانی طولانی بر آن گذشته اما [توسط مردم] برداشته نشده و در نتیجه مستحق عذاب شده‌اند.

﴿وَکَأَیِّن مِّن قَرۡیَةٍ أَمۡلَیۡتُ لَهَا وَهِیَ ظَالِمَةٞ ثُمَّ أَخَذۡتُهَا وَإِلَیَّ ٱلۡمَصِیرُ٤٨﴾ [الحج: 48].

«و چه بسا شهری که به آن‌ مهلت دادم در حالی که [مردم آن] ستمگر بود[ند] سپس [گریبان] آن را [به عذاب] گرفتم، و فرجام به‌سوی من است».