ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
261- ترس، باعث پیرویِ دیگران نمیشود و تنها «نفاق» و دو رویی را به جود میآورد، و هر گاه عنصر ترس از میان برود دشمنیها نمایان میشود. صادق کسی است که تو را هنگام قدرت نصیحت کند و هنگام ضعف دستت را بگیرد.
262- درون، ترازوی بیرون است؛ بنابراین هرکه درون خود را اصلاح کند عمل ظاهرش نیز اصلاح میشود و هرکه درونش فاسد باشد هیچ خیری از او برنمیآید مگر از روی نفاق.
263- هر کسی اجازه دارد نظر خود را بگوید، اما هنگامی که حکم خداوند به میان آمد کسی نظری ندارد، چرا که خداوند به پیامبر خود امر نموده تا بر اساس آنچه خداوند به او نمایان ساخته حکم کند نه بر اساس رای و نظر خودش:
﴿...لِتَحۡکُمَ بَیۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰکَ ٱللَّهُۚ...﴾ [النساء: 105].
«... تا میان مردم بر اساس آنچه الله به تو نمایان ساخته حکم نمایی...».
264- کسی که کنار حدود خداوند متوقف نمیشود به حد و حدود تو نیز توجهی نخواهد کرد، بنابراین خود را از کسی که ترس الله ندارد در امان مدان.
265- اگر باطل را بدون هیچ تزئین و زیباسازی به عقل مردم عرضه کنند هیچکس آن را نمیپذیرد، اما [مشکل این است که] آن را آرایش میکنند تا مورد قبول واقع شود.
﴿وَکَذَٰلِکَ جَعَلۡنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوّٗا شَیَٰطِینَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ یُوحِی بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ...﴾ [الأنعام: 112].
«بدینگونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطانهای انس و جن بر گماشتیم؛ بعضی از آنها به بعضی برای فریب [یکدیگر] سخنان آراسته القا میکنند...».