ماه رجب (2۶)

ماه رجب (2۶)

276- اگر مصلح مورد ابتلا و آزمایش قرار نگیرد، بر راه پیامبران نیست:

﴿وَکَذَٰلِکَ جَعَلۡنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوّٗا شَیَٰطِینَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ یُوحِی بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ...﴾ [الأنعام: 112].

«بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های انس و جن بر گماشتیم؛ بعضی از آن‌ها به بعضی برای فریب [یکدیگر] سخنان آراسته القا می‌کنند...».

277- هر چه طاعت انسان برای الله بیشتر شود، به همان اندازه عزت و سربلندی‌اش افزون می‌شود، و هر چه بیشتر مرتکب گناه شود، بیشتر خوار و ذلیل می‌شود:

﴿مَن کَانَ یُرِیدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِیعًاۚ إِلَیۡهِ یَصۡعَدُ ٱلۡکَلِمُ ٱلطَّیِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ یَرۡفَعُهُۥۚ...﴾ [فاطر: 10].

«هر که خواهان سربلندی است، عزت همه‌اش از آن الله است. سخنان پاک به‌سوی او بالا می‌رود و عمل صالح را رفعت می‌بخشد...».

278- بسیار پیش می‌آید که اسباب قدرت فراهم می‌شود اما عزت به دست نمی‌آید، زیرا انسان به جای توکل بر الله، بر اسباب توکل کرده است، و هر که بر الله توکل کند، خداوند او را بی‌نیاز می‌سازد:

﴿...وَمَن یَتَوَکَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَهُوَ حَسۡبُهُۥٓۚ...﴾ [الطلاق: 3].

«...و هر که بر الله توکل کند، او برای وی بس است...».

279- اگر محبت و وفای به وطن مهم‌تر از دین بود، هرگز پیامبر خدا ص مکه را که محبوب‌ترین سرزمین نزد خداوند است، ترک نمی‌کرد.

280- آزادی شخصی، انجام علنی گناه را توجیه نمی‌کند، زیرا امت مانند یک کشتی است؛ اینکه یک مفسد خودش را از این کشتی پایین بیندازد سبک‌تر از این است که آن را سوراخ کند. گناهِ کوچکِ علنی بدتر از گناهِ بزرگِ پنهانی است.