ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
346- خداوند گرفتنِ زکات ثروتمندان و توزیع آن را بر حاکمان واجب ساخته تا زکات میان بخل ثروتمندان و طمع فقرا، ضایع نشود:
﴿خُذۡ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡ صَدَقَةٗ تُطَهِّرُهُمۡ وَتُزَکِّیهِم بِهَا...﴾ [التوبة: 103].
«از اموال آنان صدقهای (زکات) بگیر تا بدین وسیله ایشان را پاک سازی...».
347- شک داشتن به درستیِ راه، فتنه است؛ جهل، این فتنه را بیشتر میکند و علم، آن را از بین میبرد.
حذیفۀ س میگوید: «اگر حق و باطل بر تو مشتَبَه شد و ندانستی از کدام یک پیروی کنی، [بدان که] این فتنه است».
348- گفتگو با بیشتر عقلهایِ متکبر ستم پیشه فایدهای ندارد:
﴿وَلَقَدۡ أَرَیۡنَٰهُ ءَایَٰتِنَا کُلَّهَا فَکَذَّبَ وَأَبَىٰ٥٦﴾ [طه: 56].
«در حقیقت ما همهٔ نشانههای خود را به او (فرعون) نشان دادیم ولی [او] آن را دروغ انگاشت و نپذیرفت».
بنابراین در برابر چنین متکبرانی نیاز به نیرو و پایداری و صبر هست.
349- ممکن است شخص گمراه چنان دربارهٔ رای خود اطمینان داشته باشد که به اهل حق با دیدهٔ دلسوزی نگاه کند و آنان را فریب خورده بداند:
﴿إِذۡ یَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰٓؤُلَآءِ دِینُهُمۡۗ...﴾ [الأنفال: 49].
«آنگاه که منافقان و کسانی که در دلهایشان مرضی بود میگفتند: اینها (مومنان) را، دینشان فریفته است!».
350- هر که از غیر الله بترسد از «کفایت» الله محروم شده است:
﴿أَلَیۡسَ ٱللَّهُ بِکَافٍ عَبۡدَهُۥۖ وَیُخَوِّفُونَکَ بِٱلَّذِینَ مِن دُونِهِۦۚ وَمَن یُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٖ٣٦﴾ [الزمر: 36].
«آیا الله برای بندهاش کافی نیست؟ و تو را از آنها که غیر اویند میترسانند، و الله هر که را گمراه گرداند برای وی هدایتگری نیست».