ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
530- منافقان را بیشتر میتوان از روی سخنانشان شناخت تا کارهایشان. زیرا آنان در هنگام عمل، ترسوترین مردم هستند:
﴿وَأَنَّهُمۡ یَقُولُونَ مَا لَا یَفۡعَلُونَ٢٢٦﴾ [الشعراء: 226].
«و آنان چیزی میگویند که انجام نمیدهند».
﴿...وَلَتَعۡرِفَنَّهُمۡ فِی لَحۡنِ ٱلۡقَوۡلِۚ...﴾ [محمد: 30].
«... و از لحن سخن آنان را خواهی شناخت...».
531- امت از ظلم نجات نمییابد مگر پس از امتحان شدید. بنی اسرائیل بر فرعون پیروز نشدند مگر پس از آنکه فرعون فرزندان آنان را کشت و سپس مومنانشان را به قتل رساند.
آن ستمگر در حالی گروهی از مومنان بنی اسرائیل را کشت و به صلیب کشاند که موسی ÷ در میان آنان بود.
532- ترک یاری از سوی نزدیکان، سختتر از تجاوز بیگانگان است، زیرا از بیگانه انتظار دشمنی میرود، اما انسان از نزدیکان خود انتظار یاری دارد. رسول الله ص میفرماید: «همچنان گروهی از امت من بر حق پایدار خواهند ماند و ترک یاری دیگران به آنان زیانی نخواهد رساند».
533- پایداری یعنی پایداری قلب، زیرا کسی که دارای قلب پایدار است حتی اگر تنها باشد قویتر از گروهی است که قلبهایشان ضعیف و پراکنده است. پیروزی پیامبران بر دیگران با پایداری بود نه با جمع بسیار.
534- امکان دارد که خداوند، کافر را از نعمتهای ظاهری برخوردار سازد اما از نعمت درونی که همان آرامش قلبی است محروم کند؛ یعنی به کافری هزار سکهٔ طلا دهد و با آن بدبخت شود و به مومنی یک سکهٔ نقره دهد و با همان خوشبخت باشد.
535- غریبِ مومن، خویشاوند است و خویشاوند کافر، بیگانه است؛ چرا که نزدیکی یعنی نزدیکی به الله نه نزدیکیِ نسب و خویشاوندی. نوح ÷ خطاب به پروردگار فرمود:
﴿...رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِی مِنۡ أَهۡلِی...﴾ [هود: 45].
«... پروردگارا، پسرم از خانوادهٔ من است...».
اما خداوند در پاسخ وی فرمود:
﴿...یَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَیۡسَ مِنۡ أَهۡلِکَۖ...﴾ [هود: 46].
«... ای نوح! او از خانوادهٔ تو نیست...».
536- مرحوم کسی است که حق را بشناسد و محروم کسی است که از نعمت فهم بی نصیب باشد. ولی محرومتر از همه آن است که حق را بشناسد اما از پیروی آن باز بماند.