رحمت بزرگ بر جهانیان

رحمت بزرگ بر جهانیان

لیک که از استادان نامی است می‌گوید: «هیچ عبارتی بهتر از این گفته‌ی محمد – استاد بزرگ و عالی مقام بشر – نیست: «مردم، همه عیال^([1]) خداوند می‌باشند و محبوب‌ترین‌شان نزد خدا، محبوب‌ترین آنان است در نظر عیال او»^([2]).

یکی از آموزه‌های بی‌مانند این پیغمبر بزرگوار به مردم و خدمت قابل تقدیر او به بشریت، تحریم استعمال مواد الکلی است^([3]) که در پی آن، در مدت چهارده سده، هزاران میلیون نفوس بشری را از شر این سم کشنده – که خود مخترع آن بودند – نجات داد. همین دستور، یکی از معجزات دین محمد است؛ زیرا به چشم خود دیدیم که آمریکا برای تحریم [استعمال] الکل چه کوشش‌های بیهوده که نکرد و در نهایت هم نتیجه‌ای نگرفت، اما محمد با آن نفوذ معنوی و قوه‌ی ادبی توانست پیروان خود را از نوشیدن این مایع مهلک باز دارد.

به راستی که نمی‌توان زندگانی تاریخی [حضرت] محمد را بهتر از آنچه که خداوند، ارایه داده است، معرفی کرد که می‌فرماید: ﴿وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰکَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِینَ ١٠٧﴾ [الأنبیاء: 107].

«منظور ما از فرستادن تو جز این نبود که برای جهانیان، مایه‌ی رحمت باشی».

خود پیغمبر نیز با رفتارش ثابت کرد که برای زیردستان و نیازمندانِ به کمک و ناتوانان، بزرگ‌ترین رحمت است، [حضرت] محمد برای ایتام، درماندگان، بدبختان، ستمدیدگان، ناتوانان، کودکان، بدهکاران و تمام بینوایان و کارگران زحمتکش حقیقتاً رحمت بود، این رحمت زنان را نیز در بر می‌گرفت و بهره‌ی بزرگی از آن بردند. بنابراین، خیلی بجا و سزاوار است که از روی اخلاص، عقیده، حسرت و توسل بگوییم: خداوندا! درود بی‌پایان خود را بر محمد و یاران و دوستان و پیروانش بفرست»^([4]).

---

[1]- عیال مرد: فرد یا افرادی که با انسان زندگی می‌کنند و پرداخت نفقۀ آنان بر او واجب می‌شود، مثل: خدمتکار، همسر، فرزند کوچک و از آنجا که خداوند متعال ضامن رزق آفریدگان است، گویی که آنان به منزلۀ عیال برای وی هستند. تمییز الطیب من الخبیث، 84- 85.

[2]- این حدیث در حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، ابو نعیم اصفهانی (ج2، ص 102، ج4، ص 237) و المعجم الکبیر (حدیث 10033) با الفاظ مشابه از ابن مسعود روایت شده است. امام عبدالرحمن بن علی شیبانی در تمییز الطیب من الخبیث. ص 85، نوشته است: این حدیث را طبرانی در الکبیر و الاوسط و ابونعیم در الحلیة و بیهقی در شعب الایمان از ابن مسعود روایت کرده‌اند. ابویعلی موصلی در سنن خود (احادیث 3465، 3357 و 3302) به روایت انس آورده است و به روایت ابن عباس در کنز العمال (حدیث 16171) نقل شده است. (مؤلف)

[3]- آیین اسلام مسکرات را که شامل همۀ انواع آن می‌شود، حرام کرده است. (مؤلف)

[4]- همان، 76- 77.