ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
حنا خیرالله مینویسد: «[محمد] با مسیحیان خوشرفتار و عادل و مهربان و منصف بود و به یاران خود سفارش میکرد که با آنان مدارا کنند و بهترین رفتار را با ایشان داشته باشند و آنان را مجبور به ترک دین نکرده و در اقامهی شعایر دینی، کاملاً آنان را آزادشان بگذارند و معابد و دیرهایشان از هر تعدی و دستاندازی، مصون و در اختیار اهل کتاب – که نسبت به مؤمنان مودت دارند – باقی بماند. آیا برای پیامبر عرب همین عظمت بس نیست که خود و جانشینانش([1]) از روی کردار، نه گفتار، طرفدار عدل و برادری و آزادی و برابری بوده و گفتار و کردارش متکی بر این قوانین و تعالیم متعالی و جاوید بوده است؟!»([2])