عدالت واقعی

عدالت واقعی

جان دیون پورت می‌نویسد: «وقتی که پیغمبر در مکه و مدینه حکومتی تأسیس کرد، می‌کوشید که انقلاب را به مردم و اُمرای کشورهای مجاور صادر کند، ولی سفیری^([1]) که نزد فرمانروای بوسا^([2]) نزدیک دمشق فرستاد، به امر شرحبیل^([3]) – امیر مسیحی عرب‌نژاد که منسوب به «هراکلیوس»^([4]) پادشاه یونانی بود – دستگیر و کشته شد. این صدمه مهم نبود؛ ولی تعرض و اهانتی بزرگ بود، بلافاصله پس از وقوع این حادثه، سه هزار نفر تجهیز شدند و پیغمبر تشویق و ترغیب‌شان کرد که در راه خدای بزرگ، از خود غیرت و شجاعت نشان دهند و در نظرشان و صحنه‌هایی درخشان از بهشت موعود و نعمت‌های این جهان مجسم کرده که چه کشته شوند و چه پیروز شوند، در هرحال نصیب‌شان خواهد شد و در عین حال به آنان تذکر داد و اخطار کرد که غنایم خودشان را نه از اشک رخسار مردمِ بی‌گناه، بلکه از ذخایر و خزاین عمومی کشورهای مفتوح بگیرند و در همین خصوص گفت: برای جبران صدماتی که بر من وارد ساخته‌اند، متعرض عُبّاد^([5]) و زُهّادی^([6]) که در صومعه‌ها خلوت گزیده‌اند، نشوید؛ ضعف و ناتوانی جنس لطیف و کودکانی را که در آغوش گرفته‌اند، از نظر دور نداشته باشید و رعایت کنید و به پیرمردانی که در مجرای سیر طبیعت، از این جهان ناپایدار به عالم دیگر رهسپارند، ترحم کنید! از تخریب سکونت‌گاه‌ها و منازل و ضایع‌کردن ارزاق و خواروبار مردم خودداری کنید. درخت‌های بارور را محترم بشمارید و به نخل‌ها صدمه نرسانید، زیرا سایه و سبزی این درخت‌ها برای سوریه خیلی مفید و مفرح است!»^([7])

---

[1]- حارث بن عمرو ازدی.

[2]- بصری شهری در خطه حوران سوریه در نود هزار گزی جنوب شرقی دمشق.

[3]- شرحبیل بن عمرو غسانی.

[4]- هراکلیوس Heraclhus امپراتور معروف روم شرقی که دوران حکومتش از 610 تا 641 بود.

[5]- عُباد: جمع عابد، به معنی عبادت‌کنندگان.

[6]- زُهاد: پرهیزگاران و این جمع زاهد است.

[7]- عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن؛ 57- 58.