تفوق بر معاصران

تفوق بر معاصران

دیسون نویسنده‌ی فرانسوی می‌نویسد: «[حضرت] محمد در زمان خود، باهوش‌ترین اعراب و پرهیزکارترین و بردبارترین و ملایم‌ترین آنان با دشمنان دین بود و امپراتوری اسلام پابرجا و برقرار نشد، مگر در سایه‌ی برتری او بر رجال آن زمان. دینی هم که آورد و مردم را به آن فرا می‌خواند، برای مللی که آن را پذیرفتند، دارای منافع عظیمی بود. نبوغ و استعداد [حضرت] محمد بزرگ‌ترین اسباب موفقیت و بزرگی مرتبه و شهرت او شد؛ افزون براین دانش کامل او به ادیان زمان خود، مؤید این شهرت می‌شد. در نیکی‌کردن و اظهار خدمت و قدردانی از خوبی‌های دیگران و اقرار به نیکی مردم، بهترین سرمشق برای عموم بود و رفتارش در قلوب همگی تأثیر شگفتی برجای نهاد. پیش از آنکه حلیمه‌ی سعدیه، پیغمبر را برای شیردادن ببرد، ثویبه، کنیز ابولهب، چند روزی او را شیر داد و چون بزرگ شد و دانست که این زن به او شیر داده است، این نیکی و احسان را فراموش نکرد و همواره می‌کوشید به او خوبی کند و بارها از همسر خود خدیجه درخواست کرد که او را از ابولهب بخرد و آزاد کند، ولی ابولهب از فروش‌اش خودداری کرد^([1]) و [حضرت] محمد در نیکی به آن زن از هیچ تلاشی فروگذاری نکرد و تا در مکه بود، به او رسیدگی می‌کرد و پس از هجرت به مدینه، باز او را از یاد نبرد و همواره هدایایی از قبیل لباس و پول برایش می‌فرستاد و چون در بازگشت از جنگ خیبر خبر مرگ ثویبه را شنید، پرسید: آیا کسانی دارد که بتوان به آنان نیکی کرد؟ ولی آن زن کسی را نداشت که از احسان [حضرت] محمد بهره‌ور شود»^([2]).

---

[1]- در برخی منابع آمده است که خود ابولهب، ثویبه را آزاد کرده است. (مؤلف)

[2]- نظریات دانشمندان جهان درباره... 109-110.