استعاذه

استعاذه

﴿أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ﴾

معنای استعاذه: ﴿أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ﴾

یعنی: پناه می‌برم و پناهنده می‌شوم و می‌سپارم خود را به الله أ؛ به معبود بر حقّی که غیر او را عبادت نمی‌کنم و امورم را جز به او نمی‌سپارم، از شر شیطانی که رجم و سنگسار شده و از رحمت الله أ تبعید و مطرود گردیده، چه شیطان جنّی باشد، چه إنسی. تا مبادا آزاری به جسم من و یا خلل و نقصی در دینم وارد کنند و یا مرا از التزام به اوامر پروردگار باز دارند و به مسیری سوق دهند که معبود و مولای من دوست ندارد.

پس وقتی می‌گویی: «أَعُوذُ»، به این معنی است که قلب و بدنت را از شر خودت و از شر هر چیزی دیگری غیر از الله أ رها می‌گردانی و می‌دانی تنها کسی که شر شیاطین جن و انس را از تو دور می‌کند تنها الله متعال است و بس.

استعاذه و پناه بردن به غیر الله شرک است

کسی که به او پناه برده می‌شود الله یگانه است. استعاذه یکی از عبادات قلبی است که برای غیر الله جایز نمی‌باشد و هر کس به غیر الله پناه ببرد البته دچار شرک شده، زیرا تنها الله است که در برابر شر، از انسان حمایت می‌کند و خیر می‌رساند و شر را باز می‌دارد، همچنانکه می‌فرماید: ﴿وَإِن یَمۡسَسۡکَ ٱللَّهُ بِضُرّٖ فَلَا کَاشِفَ لَهُۥٓ إِلَّا هُوَۖ وَإِن یَمۡسَسۡکَ بِخَیۡرٖ فَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ١٧﴾ [الأنعام: 17].

«اگر الله زیانى به تو برساند، هیچ کس جز او نمى‏تواند آن را برطرف سازد! و اگر خیرى به تو رساند، پس او بر همه چیز تواناست».

مناسبت استعاذه با تلاوت قرآن کریم این است که هرگاه شخصی بخواهد قرآن کریم تلاوت کند، شیطان برای منصرف کردن وی از تدبر در آیات و به منظور وسوسه کردن وی و مشغول ساختن فکر وی به آنچه می‌خواند در کنارش [و بلکه در درونش] حاضر می‌شود و همه این موارد و امثال آن از فتنه‌گریهای شیطان به حساب می‌آیند که باید از آنها به الله أ پناه برد.

مواضعی که در آن استعاذه خوانده می‌شود

مواضعی که رسول اکرم ج از شر شیطان به الله متعال پناه برده و یا امت را به پناه بردن از شر شیطان دستور فرموده است عبارتند از:

1-    قبل از تلاوت کردن قرآن کریم.

2-    در نماز پیش از خواندن سورۀ فاتحه.

3-    در وقت خشمگین شدن و غضب.

4-    قبل از وارد شدن به بیت الخلا.

5-    در وقت شنیدن صدای سگ و خر.

6-    در وقت واهمه و ترسیدن از چیزی.

7-    در وقت دم کردن شخص بیمار.

8-    وقتی شیطان در نماز وسوسه اندازد.

9-    وقتی که شب فرارسد.

10-  وقتی مسلمان در جایی برای نشستن یا خوابیدن فرود آید.

11-   وقتی شیطان شک و گمان‌های باطل را در دل مسلمان بیندازد.

12-  پناه بردن به الله متعال در اذکار صبح و شام.

اما استعاذه - پناه بردن- به غیر الله تعالی بر چند نوع است:

1-    استعاذه‌ای که همراه با کمال ذلت و خضوع باشد و به این باور که همان ذاتی که وی به او پناه می‌برد بر همه چیز قادر است و می‌تواند از هر گونه شر و بدی به وی پناه دهد. و این نوع استعاذه تنها و تنها سزاوار الله تعالی است و برگرداندن آن به غیر الله شرک اکبر است.

2-    استعاذه‌ای که به قصد قربت و اجر و ثواب است، و بنده مانند سایر عبادات از الله تعالی اجر و پاداش آن را تمنی دارد؛ این نوع استعاذه نیز خاص برای الله تعالی است، زیرا انجام دادن کردار و گفتار برای الله تعالی خود عبادت است، و برگرداندن عبادت برای غیر الله شرک اکبر است.

3-    استعاذه به مردگان و غائبان نیز شرک اکبر است، زیرا آنها توان پناه دادن را ندارند و کسی که به آنها پناه می‌برد بر این باور است که آنها علم غیب و قدرت غیبی دارند که بوسیلۀ آن به فریاد او می‌رسند و او را در پناه خود قرار می‌دهند.

4-    استعاذه به مردمان زنده در اموری که جز الله تعالی کسی بر آن قادر نیست مانند: پناه بردن به ائمه و اولیاء از چیزی که وی از آن هراسان است. این نوع استعاذه نیز شرک اکبر است، زیرا امری که جز الله تعالی کسی دیگر قادر بر انجام دادن آن نیست، برگرداندن آن برای غیر الله شرک اکبر است.

5-    استعاذه به مخلوق زنده در اموری که توان و قدرت آن را دارد، مانند پناه خواستن از شر دشمن و حیوان درنده به کسی که قادر به دفع شر آنها است و می‌تواند او را حمایت کند، این نوع استعاذه و پناه بردن جایز است. و الله اعلم

﴿بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ﴾

به نام الله بسیار مهربان و نهایت با رحم