معیار اوّل شناخت دین جهانی

معیار اوّل شناخت دین جهانی

عقل سلیم است که باید گواهی دهد، که پدید آورنده­ی عالم باید همواره پدیده­ی خود را در کنترل و حفاظت خود داشته باشد؛ تا از هرگونه فسادی مصون و محفوظ بمانند وباید به تنهایی جهان را رهبری وکنترل کند. و نظم پیچیده­ی آن حکایت از ناظم دارد؛ یعنی نمی­توان گفت که خالقی ندارد.

‌و نمی‌توان برای خلقت، دو خالق یا دو فرمانده تصوّرکرد؛ چرا که چنین نظمی نمی­تواند حاصل رهبری و اندیشه­های مختلف باشد. چنانچه در قرآن سوره­ی انبیا آیه­ی 22 فرموده است:

﴿لَوۡ کَانَ فِیهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا یَصِفُونَ٢٢﴾ [الأنبیاء: 22].

«اگر در آن دو (آسمان­ها و زمین) معبودانی غیر از خدا بود هرآینه (آن دو) فاسد شده بودند. پس منزه و پاک است خدا و مالک عرش از آنچه وصف می­کنند».