معیار سوّم (کتاب منیر= معیار روشن آسمانی)

معیار سوّم (کتاب منیر= معیار روشن آسمانی)

 کتاب منیر؛ یعنی کتاب روشن گواهی می­دهد که خدایی که خالق موجودات عالم است، باید ذاتی مستقل داشته باشدکه نمی­تواند با هیچ یک از مخلوقات خود سنخیت و شباهتی داشته باشد.

اگر خالق با مخلوق خود شباهتی داشته باشد، باید آغاز و پایانی هم داشته باشد و مثل آن­ها نوسان ذاتی پیدا کند، حال آن­که او قائم به ذات است نه آغازی دارد و نه پایانی و نه تغییر حالتی پیدا می­کند. به دلیل اینکه او همواره زنده و پاینده­ی ابدی است و هرگز فنایی در ذات مقدس او راه ندارد؛ زیرا همانند اشیا و مخلوقات نیست؛ چنانچه در کتاب منیر و آسمانی خود فرموده است:

﴿کُلُّ شَیۡءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجۡهَهُۥ﴾ [القصص: 88].

«هر چیزی جز ذات او نابود است».

﴿لَیۡسَ کَمِثۡلِهِۦ شَیۡءٞ﴾ [الشورى: 11]. «چیزی همانند او نیست».

﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ١ ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ٢ لَمۡ یَلِدۡ وَلَمۡ یُولَدۡ٣ وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ کُفُوًا أَحَدُۢ٤﴾ [الإخلاص: 1-4].

«(ای پیامبر به مردم سراسر جهان اعلام کن و) بگو او خدای یگانه است خدایی که بی نیاز ذاتی است ، هرگز نه زاییده و نه زاده شده و کسی هم همتا و مثل او نیست».

این قول خداست مطابق با معیار که می­گوید: من نه فرزند دارم و نه مثل و مانند. اما مسیحیان در نیایش­های خود می­گویند: عیسای مسیح، پسر خداست!

حال ما سخن مسیحیان را قبول کنیم یا سخن خدای سبحان را؟