مقدمه‌ی مؤلف

مقدمه‌ی مؤلف

اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العَالَمِینَ وَالصَّلوةُ وَ السَّلامُ عَلی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ عَلی آلِه الطَّاهِرِینَ وَ صَحَابَتِهِ اَجمَعِینَ. قَالَ العَبدُ الفَقِیرُ اِلی مَولَاهُ الغَنِی، اَبُوالاِخلَاص، حَسَن الوَفَائی الشَّر نبُلَالِی الحَنَفِیّ: إِنَّه التَمَسَ مِنِّی بَعضُ الاَخِلَّاء (عَامَلَنَا اللهُ وَ اِیَّاهُم بِلُطفهِ الخَفیّ) أَن اَعمَلَ مُقَدِّمَةً فِی العِبَادَاتِ تُقَرِّبُ عَلَی المُبتَدِی مَا تَشَتَّتَ مِنَ المَسَائِل فی المُطَوَّلَاتِ؛ فَاستَعَنتُ بِالله تَعَالی وَ اَجَبتُه طالبًا لِلثَّوَاب وَلَا اَذکُرُ اِلَّا مَا جَزَمَ بِصحَّته اَهلُ التَّرجِیح مِن غَیر اِطنَاب (وَ سَمَّیتُه) نُورَالایضَاحِ وَ نَجَاةَ الاَروَاحِ؛ وَاللهَ اَسأَلُ أَن یَّنفَعَ بِه عِبادَه وَ یُدیم به الِافَادَةَ.

ستایش خداوندی را سزاست که پروردگار جهانیان است؛ و درود و سلام [خدا] بر سرور و آقای ما - حضرت محمد ج، آخرین پیغمبران-؛ و بر خاندانِ پاکش و جملگی یارانش باد.

 بنده‌ی نیازمند [به لطف و احسانِ] سرور و سرپرستِ توانگر و بی‌نیازش، «ابوالاخلاص، حسن وفایی شربنلانی حنفی» گوید: «برخی از دوستان - خداوند با ما و آن‌ها، با لطف و مهربانی نهانِ خویش رفتار کند - از من تقاضا کردند که در بخش «عبادات»، مقدّمه‌ای را مرتّب و ساماندهی نمایم، تا بدین ذریعه، [فهم و درکِ] احکام و مسائلی که در کتاب‌های کش دار و طولانی و مُطوّل و دارای اِطناب، به صورت پراکنده آمده‌اند، برای نوآموزان، نزدیک [و عام فهم] گرداند [و فهم و درک آن‌ها را ساده‌تر و آسانتر نماید؛ بدین جهت برای پاسخ به این درخواست،] از خداوند بلندمرتبه، کمک و یاری خواستم و به درخواستشان پاسخ مثبت دادم؛ بدان امید که ثواب و پاداشی را فراچنگ آورم.

و [در این کتاب،] به جز احکام و مسائلی که «صاحبان ترجیح»، به صحّت و درستی آن‌ها تأکید کرده‌اند و بدان‌ها کاملاً مطمئن شده‌اند، چیزی دیگر را ذکر نکرده‌ام؛ و این کتاب را «نورالایضاح و نجاة الارواح» نام نهاده‌ام؛ و از خداوند بلندمرتبه، خواهانم تا به وسیله‌ی آن، بندگان خویش را نفع و سود برساند [و آن را نافع و سودمند و مفید و پربار قرار بدهد؛] و مفید و سودمند بودن آن را، پیوسته و همیشگی بگرداند.