«در سرزمین وحی»

«در سرزمین وحی»

دعا هنگام داخل شدن به حرم مکه

وقتی حاجی به حرم مکه رسید، مکرراً با صدای نسبتاً بلند «تلبیه» (لبیک اللهم لبیک...) بگوید و این دعا را بخواند:

«اَللّٰهُمَّ هٰذٰا حَرَمُکَ وأٔمْنُکَ، فَحَرِّمْنِیْ عَلَی النّٰارِ، وأٔمِّنِیْ مِنْ عَذٰابِکَ یَوْمَ تَبْعَثُ عِبٰادَکَ، واجْعَلْنِیْ مِنْ أٔوْلِیٰاءِکَ وأٔهْلِ طٰاعَتِکَ».

ترجمه: «پروردگارا ! این حرم تو و جای امن و امان توست، پس مرا بر دوزخ حرام گردان و مرا از عذاب و عقاب خویش در روزی که بندگانت را برمی‌انگیزانی در امان بدار، و مرا از دوستانت و از اهل طاعتت بگردان».

و این دعا را نیز می‌تواند بخواند:

«اَللّٰهُمَّ إِنَّ هٰذَا الْحَرَمَ حَرَمُکَ، والْبَلَدَ بَلَدُکَ، والْأٔمْنَ أٔمْنُکَ، والْعَبْدَ عَبْدُکَ، جِئْتُکَ مِنْ بِلٰادٍ بَعِیْدَةٍ بِذُنُوْبٍ کَثِیْرَةٍ، وأٔعْمٰالٍ سَیِّئَةٍ، أٔسْأٔلُکَ مَسْأٔلَةَ الْمُضْطَرِّیْنَ اِلَیْکَ، اَلْمُشْفِقِیْنَ مِنْ عَذٰابِکَ، أٔنْ تَسْتَقْبِلَنِیْ بِمَحْضِ عَفْوِکَ، وأٔنْ تُدْخِلَنِیْ فَسِیْحَ جَنَّتِکَ، جَنَّةَ النَّعِیْمِ.

اَللّٰهُمَّ إِنَّ هٰذٰا حَرَمُکَ وحَرَمُ رَسُوْلِکَ، فَحَرِّمْ لَحْمِیْ ودَمِیْ وعَظْمِیْ عَلَی النّٰارِ. أٔللّٰهُمَّ اٰمِنِّیْ مِنْ عَذٰابِکَ یَوْمَ تَبْعَثُ عِبٰادَکَ، أٔسْأٔلُکَ بِأٔنَّکَ أٔنْتَ اللهُ الَّذِیْ لٰا اِلٰهَ اِلّٰا أٔنْتَ الرَّحْمٰنُ الرَّحِیْمُ، أٔنْ تُصَلِّیْ وتُسَلِّمَ عَلیٰ سَیِّدِنٰا ومَوْلٰانٰا مُحَمَّدٍ وعَلٰی اٰلِهِ تَسْلِیْمًا کَثِیْراً أبَداً».

ترجمه: «پروردگارا ! این سرزمین، حرم توست، و این شهر، شهر باشکوه و باعظمت توست، و امان حقیقی، همان امان توست، و بندۀ واقعی، همان بندۀ توست. به درگاهت از شهری دور و با کوله‌باری از گناهان زیاد و کردارهای ناشایست آمده‌ام؛ همچون درماندگان و واماندگان درگاهت و کسانی که از عذابت بیمناک‌اند، می‌خواهم تا مرا به لطف و بزرگواری‌ات بپذیری، و مرا در باغ و بوستانهای پرنعمت و فراخ بهشت داخل گردانی.

پروردگارا ! این حرم تو و حرم فرستاده‌ات (حضرت محمد ج) است، پس به برکت آن، گوشت و خونم را بر دوزخ حرام گردان. پروردگارا ! مرا از عذابت در روزی که بندگان را برمی‌انگیزانی در امان بدار، و از تو می‌خواهم تا بر سرور و آقای ما حضرت محمد ج و جملگی آل و یارانش سلام و درود بی‌پایان نثار کنی، چرا که براستی تو همان ذات یکتا و یگانه‌ای که به جز تو معبودی به حق نیست، و براستی تو همان پروردگار بخشندۀ مهربان هستی».

تذکر: پس از این هر دعایی را که دوست دارد می‌تواند بکند و برای مقاصد خویش و در راستای هموار شدن مشکلات مادی و معنوی، دنیوی و اخروی، فردی و اجتماعی، سیاسی و نظامی، فرهنگی و اقتصادی، و عبادی و خانوادگی خویش و تمام مسلمانان جهان دعا کند.

***

دعا هنگامی که چشم حاجی به خانۀ خدا افتاد

وقتی که حاجی به مکۀ مکرمه داخل شد، و نظرش به کعبۀ مشرفه افتاد، این دعا را بخواند:

«اَللهُ اَکْبَرُ، اَللهُ اَکْبَرُ، اَللهُ اَکْبَرُ، لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ، لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ، لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ، لٰا اِلٰهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لٰا شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ ولَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِیْ ویُمِیْتُ وهُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٍ.

اَللّٰهُمَّ أٔنْتَ السَّلٰامُ ومِنْکَ السَّلٰامُ، حَیِّنٰا رَبَّنٰا بِالسَّلٰامِ. اَللّٰهُمَّ زِدْ هٰذٰا الْبَیْتَ تَشْرِیْفاً وتَعْظِیْماً وتَکْرِیْماً ومَهٰابَةً، وزِدْ مَنْ شَرَّفَهُ وکَرَّمَهُ مِمَّنْ حَجَّهُ أٔوِ اعْتَمَرَهُ تَشْرِیْفاً وتَکْرِیْماً وتَعْظِیْماً وبِرّ اً».

ترجمه: «خدا بزرگ است. خدا بزرگ است. خدا از همه چیز و همه کس بزرگتر و برتر است و همه در برابر عظمت و بزرگی او حقیر و کوچک‌اند. به جز الله معبودی به حق نیست. به جز الله معبودی به حق نیست. به جز الله معبودی به حق نیست. به جز الله معبودی دیگر نیست، او ذات یکتا و یگانه‌ای است که هیچ شریک و انباز و همبر و همسنگی برای او نیست، و تمام حاکمیت‌ها و مالکیت‌ها و ستایش و تعریف‌ها سزاوار اوست، می‌میراند و زنده می‌کند و او بر هر چیز توانا و چیره است.

خداوندا ! سلام تویی که از عیب و نقص پاکی، و سلامتی از طرف تو است. پروردگارا ! ما را با سلامتی از همۀ ناملایمات، گرامی بدار و زنده نگاهدار.

پروردگارا ! بر شرف و بزرگی، و کرامت و شکوه این خانه بیفزای، و بر شرف و کرامت و بزرگواری و نیکوکاری کسی که آن را شریف و گرامی داشت از کسانی که به نیت حج و عمرۀ آن آمده‌اند، بیفزای».

تذکر: پس از این، آنچه را که از خوبی‌های دنیا و آخرت می‌خواهد، دعا کند، زیرا این وقت، وقت قبول شدن دعا است.

پیامبر ج می‌فرماید: «تُفتح ابوابُ السماءِ ویُستجاب الدعاءُ فی اربعةِ مواطنٍ: عند التقاء الصفوف فی الجهاد، وعند نزول الغیث، وعند اِقامة الصلوة، وعند رؤیة الکعبة» [طبرانی، معجم کبیر].

«در چهار جا درهای آسمان گشوده می‌شود، و دعا به اجابت می‌رسد: موقع به هم رسیدن صف مجاهدین و صف کفار در راه خدا، هنگام آمدن باران، هنگام اقامۀ نماز و هنگام دیدن خانۀ خدا».

***

دعا هنگام داخل شدن در «مسجد الحرام»

هنگام دخول در مسجد الحرام از «باب السلام» که فعلاً به نام «باب بنی شیبه» مشهور است، وارد شود و با پای راست داخل شود و این دعا را بخواند:

«اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ، اَللّٰهُمَّ اغْفِرْلِیْ وافْتَحْ لِیْ أٔبْوٰابَ رَحْمَتِکَ»

ترجمه: «پروردگارا ! بر محمدج صلوات و درود بفرست. خدایا ! مرا ببخش و دروازه‌های رحمت خویش را برایم بگشای».

می‌تواند این دعا را نیز بخواند:

«أٔعُوْذُ بِاللهِ الْعَظِیْمِ، ووَجْهِهِ الْکَرِیْمِ، وسُلْطٰانِهِ الْقَدِیْمِ مِنَ الشَّیْطٰانِ الرَّجِیْمِ، بِاسْمِ اللهِ والْحَمْدُ لِلّٰهِ والصَّلٰوةُ والسَّلٰامُ عَلٰی رَسُوْلِ اللهِ. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِیْ ذُنُوْبِیْ وافْتَحْ لِیْ أٔبْوٰابَ رَحْمَتِکَ».

ترجمه: «پناه می‌برم به خداوند بزرگ و به وجه کریم و سلطان قدیم او از شیطان رانده شده (از رحمت خدا). به نام خدا. حمد و ستایش‌ها از آنِ خداست، و درود و سلام خدا بر رسول گرامی او باد. پروردگارا ! گناهانم را ببخش و درهای رحمتت را بر من بگشای».

***