«سعی بین صفا و مروه»

«سعی بین صفا و مروه»

نیت سعی

بعد از انجام طواف، شخص حاجی و یا عمره کننده باید بین صفا و مروه سعی نماید، از این رو بر بالای صفا رفته تا بیت الله در نظر آید، سپس متوجه قبله شده و نیت سعی میان صفا و مروه را اینگونه بکند:

اگر احرام به حج بسته بود اینگونه برای سعی نیت کند:

«اَللّٰهُمَّ إِنِّیْ أُرِیْدُ أٔنْ أٔسْعٰی مٰا بَیْنَ الصَّفٰا والْمَرْوَةِ سَبْعَةَ أٔشْوٰاطٍ سَعْیَ الْحَجِّ لِلّٰهِ عَزَّ وجَلَّ، فَیَسِّرْهُ لِیْ وتَقَبَّلْهُ مِنِّیْ، أٔبْدَأُ بِمٰا بَدَأٔ اللهُ ورَسُوْلُهُ، «إِنَّ الصَّفٰا والْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أٔوِ اعْتَمَرَ فَلٰا جُنٰاحَ عَلَیْهِ أٔنْ یَّطَّوَّفَ بِهِمٰا ومَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَإِنَّ اللهَ شٰاکِرٌ عَلِیْمٌ».

ترجمه: «پروردگارا ! من ارادۀ سعی هفت شوط را در میان صفا و مروه برای خداوند عز و جل کرده‌ام، پس آن را برای من آسان بگردان و از من قبول بفرما. به آن چیزی شروع می‌کنم که خدا و رسول بدان شروع کرده‌اند (یعنی نخست سعی به صفا، و سپس سعی به مروه)، «بی‌گمان دو کوه صفا و مروه از نشانه‌های خدا و عبادات خدا هستند. پس هر که می‌خواهد فریضۀ حج بیت الله الحرام یا عمره را به جای آورد، بر او گناهی نخواهد بود که میان آن دو کوه را بارها طی کند و سعی میان صفا و مروه را به جای آورد. هر که به دلخواه کار نیکی را انجام دهد و بیش از واجبات، به طاعت و عبادت پردازد، خدا پاداش او را می‌دهد، چه بی‌گمان خدا سپاسگذار و آگاه از اعمال و نیات عبادت‌کنندگان است».

و اگر احرام به عمره بسته بود، اینگونه برای سعی، نیت کند:

«اَللّٰهُمَّ إِنِّیْ أُرِیْدُ أٔنْ أٔسْعٰی مٰا بَیْنَ الصَّفٰا والْمَروَةِ سَبْعَةَ أٔشْوٰاطٍ سَعْیَ الْعُمْرَةِ لِلّٰهِ عَزَّ وجَلَّ، فَیَسِّرْهُ لِیْ وتَقَبَّلْهُ مِنِّیْ، أٔبْدَأُ بِمٰا بَدَأٔ اللهُ ورَسُوْلُهُ، «إِنَّ الصَّفٰا والْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللهِ، فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أٔوِ اعْتَمَرَ فَلٰا جُنٰاحَ عَلَیْهِ أٔنْ یَّطَّوَّفَ بِهِمٰا ومَنْ تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللهَ شٰاکِرٌ عَلِیْمٌ».

 (ترجمه‌اش گذشت. در احرام به حج «سعی الحج» بگوید. و در احرام به عمره «سعی العمرۀ» بگوید).

تذکر: این نیت را در دل کردن کافی است، اما به زبان گفتن بهتر است.

* * *

«دعا در بالای صفا»

سنت است که شخص محرم، ایستادن خود را بر «صفا» طولانی کند و رو به قبله بایستد و تکبیر (اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ اللهُ اَکْبَرُ و لِلّهِ الْحَمْدُ) بگوید و اینگونه دعا کند:

«اَللهُ اَکْبَرُ اَللهُ اَکْبَرُ، اَللهُ اَکْبَرُ ولِلّٰهِ الْحَمْدُ، اَللهُ اَکْبَرُ عَلٰی مٰا هَدٰانٰا، والْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلٰی مٰا أٔوْلٰانٰا، لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لٰا شَرِیْکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ ولَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِیْ ویُمِیْتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وهُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٍ.

لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ، أٔنْجَزَ وَعْدَهُ، ونَصَرَ عَبْدَهُ، وهَزَمَ الْأٔحْزٰابَ وَحْدَهُ؛ لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ ولٰا نَعْبُدُ إِلّٰا إِیّٰاهُ، مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ ولَوْ کَرِهَ الْکٰافِرُوْنَ.

اَللّٰهُمَّ أٔنْتَ قُلْتَ: «أُدْعُوْنِیْ أٔسْتَجِبْ لَکُمْ» وإِنَّکَ لٰا تُخْلِفُ الْمِیْعٰادَ، وإِنِّیْ أٔسْأٔلُکَ کَمٰا هَدَیْتَنِیْ لِلْإِسْلٰامِ أٔنْ لّٰا تَنْزِعَهُ مِنِّیْ حَتّٰی تَتَوَفّٰانِیْ وأٔنَا مُسْلِمٌ. سُبْحٰانَ اللهِ والْحَمْدُ لِلّٰهِ ولٰا إِلٰهَ إِلَّا اللهُ واللهُ اَکْبَرُ ولٰا حَوْلَ ولٰا قُوَّةَ إِلّٰا بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیْمِ.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ سَیِّدِنٰا ونَبِیِّنٰا مُحَمَّدٍ ج وعَلیٰ اٰلِهِ وأٔصْحٰابِهِ وأٔتْبٰاعِهِ أٔجْمَعِیْنَ إِلیٰ یَوْمِ الدِّیْنَ. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْلِیْ ولِوٰالِدَیَّ ولِمَشٰایِخِیْ ولِلْمُسْلِمِیْنَ أٔجْمَعِیْنَ. بِرَحْمَتِکَ یٰا أٔرْحَمَ الرّٰاحِمِیْنَ».

ترجمه: «خدا بزرگتر و برتر از هر چیز و هر کسی است که به تصور آید، و همه در برابر بزرگی و عظمت او کوچک و حقیراند. و تمام ستایش‌ها و سپاسها از آنِ خداست. خدا برتر از همه چیز و همه کس است و از عظمت و بزرگی اوست که ما را به راه راست رهنمون ساخت. و ستایش‌ها برای اوست در برابر آنچه که به ما عطا فرموده است. و هیچ معبودی جز الله نیست، و او یکتای بی‌همتا است که شریکی ندارد. مالکیت مطلق و حاکمیت همه جانبه، و تمام ستایش‌ها و سپاسها از آنِ اوست، که زنده می‌کند و می‌میراند و خیر و خوبی در قدرت اوست و او بر همه چیز تواناست.

هیچ معبودی به حق جز الله نیست، و اوست که وعده‌اش را به پیامبرش عملی کرد، و در جنگ‌ها یاری‌اش داد و بر کافران و گروه‌های کفر پیشه و اسلام ستیز، پیروزش گرداند و به تنهایی همۀ آنان را شکست داد و خوار و زبونشان ساخت. هیچ معبودی به حق جز الله نیست، و ما فقط او را عبادت و بندگی می‌کنیم، و پرستش خود را از هر گونه شائبۀ کفر و شرک و ریا، پالوده و زدوده می‌سازیم و خاصّ او تعالی می‌کنیم، هر چند کافران دوست نداشته باشند.

پروردگارا ! خودت فرمودی: «رفع نیازمندی‌ها و حل مشکلات خود را از من بخواهید، تا آن را اجابت کنم» و بی‌شک تو خلاف وعده نمی‌کنی، از این رو از تو می‌خواهم چنانکه مرا به اسلام هدایت و رهنمون ساختی، در ادامه، آن را از من نگیری، تا این که روزی که زندگی را بدرود می‌گویم و چهره در نقاب خاک می‌کشم، مسلمان باشم و عاقبتم با اسلام و ایمان باشد.

الله پاک است و تمام تعریف‌ها لایق اوست، و به جز او دیگر معبودی به حق نیست، و او از همه چیز و همه کس بزرگتر و برتر است. رستگاری از گناه، و قدرت بر عبادت، بدون توفیق او که بسیار بلند مرتبه و باعظمت است، میسّر نیست.

خدایا بر سرور و پیامبر ما حضرت محمد ج درود و سلام بفرست، و بر تمام اولاد و اصحاب و پیروان او تا روز قیامت نیز درود و سلام بفرست. خدایا ! مرا و پدر و مادر مرا و اساتید مرا و تمام مسلمانان را بیامرز. به حق رحمتت ای مهربانترین مهربانان».

و عبدالله بن عمر س در بالای صفا این دعا را می‌خواند:

«اَللّٰهُمَّ اعْصِمْنٰا بِدِیْنِکَ وطَوٰاعِیَتِکَ وطَوٰاعِیَةِ رَسُوْلِکَ، وجَنِّبْنٰا حُدُوْدَکَ، اَللّٰهُمَّ اجْعَلْنٰا نُحِبُّکَ ونُحِبُّ مَلٰائِکَتَکَ وأٔنْبِیٰاءَکَ ورُسُلَکَ، ونُحِبُّ عِبٰادَکَ الصّٰالِحِیْنَ، اَللّٰهُمَّ حَبِّبْنٰا إِلَیْکَ وإِلیٰ أٔنْبِیٰاءِکَ ورُسُلِکَ وإِلیٰ عِبٰادِکَ الصّٰالِحِیْنَ،

اَللّٰهُمَّ یَسِّرْنٰا لِلْیُسْریٰ، وجَنِّبْنَا الْعُسْریٰ، واغْفِرْ لَنٰا فِیْ الْاٰخِرَةِ والْأُوْلیٰ، واجْعَلْنٰا مِنْ أٔئِمَّةِ الْمُتَّقِیْنَ».

ترجمه: «خدایا ! ما را به وسیلۀ دین و طاعت خویش، و پیروی از پیامبر گرامی‌ات، حفظ بفرما، و ما را از تجاوز و تعدّی از حدودت دور بدار. پروردگارا ! ما را به گونه‌ای گردان که تو را و فرشتگانت و پیرامبرانت و فرستادگانت و بندگان نیکوکارت را دوست بداریم. خدایا ! ما را نزد خودت، فرشتگانت، پیامبرانت، فرستادگانت، و بندگان نیکوکارت محبوب بگردان.

خدایا ! ما را برای بهشت آماده ساز، و از دوزخ دورمان گردان، و ما را در آخرت و دنیا بیامرز، و ما را از پیشوایانِ پرهیزگاران بگردان».

تذکر: بر مروه نیز همین دعاها را بخواند. و اگر خواست می‌تواند برای دیگر مقاصد خویش نیز در بالای صفا و مروه دعا کند.