حدیث سی ویکم: اتّخاذ منبر در نماز جمعه

أمّ هشام دختر حارثهل روایت کرده است: «مَا أَخَذْتُ ﴿قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِیدِ﴾ إلاَّ عَنْ لِسَانِ رَسُولِ اللَّهِ ج یَقْرَؤُهَا کُلَّ یَوْمِ جُمُعَةٍ عَلَى الْمِنْبَرِ إِذَا خَطَبَ النَّاسَ.»^[1] «من ﴿قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِیدِ﴾. را جز از زبان پیغمبر خدا ج نشینده­ام (و) ایشان ج هر جمعه بر منبر در موقعیکه برای مردم خطبه می­خواندند آن­را قرائت می­فرمودند.»

محرز و آشکار است که پیامبر خدا ج بر روی منبر خطبه خوانده­اند و یاران بزرگوارشy به فرموده­های گهربار و نابش با جان و دل گوش فراداده­اند. و در این زمینه اختلافی مشاهده نمی­شود. و همچنین خطبه بر روی منبر از زوایای مختلفی سودمند است. جدای از اینکه اعلام به حاضرین راحت­تر و بهتر صورت می­گیرد، مشاهدۀ خطیب و نمازگزاران باعث بالا رفتن کارایی موعظه و توجه مخاطبان می­شود.

هچنین از این روایت برمی­آید که خواندن سوره [ق] در خطبه جمعه وشرح آن مستحب می­باشد.

---

[1]- (صحیح): مسلم (ش2052) والّلفظ له/ ابوداود (ش1102) از طریق (یحیى بن عبد الله بن عبد الرحمن وعبد الله بن محمّد بن معن) روایت کرده­اند: «عن أم هشام بنت حارثة بن النعمان قالت لقد کان تنورنا وتنور رسول الله ج واحدا سنتین أو سنة وبعض سنة وما أخذت [ق والقرآن المجید] إلا عن لسان رسول الله ج یقرؤها کل یوم جمعة على المنبر إذا خطب الناس.»