سورۀ انفال

سورۀ انفال⁽[1]⁾

32- باب- قَوله تَعَالَى: ﴿وَقَٰتِلُوهُمۡ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتۡنَةٞ وَیَکُونَ ٱلدِّینُ کُلُّهُۥ لِلَّهِۚ﴾

باب [32]: قوله که: ﴿با آن‌ها پیکار کنید تا فتنۀ [شرک] پایان پذیرد، و تمام دین از آن خدا باشد﴾

1745- عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُمَا: أنه قیل له: کَیْفَ تَرَى فِی قِتَالِ الفِتْنَةِ؟ فَقَالَ: وَهَلْ تَدْرِی مَا الفِتْنَةُ؟ «کَانَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یُقَاتِلُ المُشْرِکِینَ، وَکَانَ الدُّخُولُ عَلَیْهِمْ فِتْنَةً وَلَیْسَ کَقِتَالِکُمْ عَلَى المُلْکِ» [رواه البخاری: 4651].

1745- از ابن عمرب روایت است که کسی از وی پرسید: قتال در این فتنه را چگونه می‌بینی^([2])؟

گفت: آیا می‌دانی که فتنه چیست؟ پیامبر خدا ج با مشرکین جهاد می‌کردند، و کسی که [از مسلمانان] به نزد مشرکین می‌رفت، فتنه محسوب می‌شد، و جهاد آن‌ها مانند جنگ شما بر سر ملک و دارائی نبود^([3]).

سُورَةُ «بَرَاءَةَ» [التَّوبَةِ]

---

[1]- از مسائل متعلق به این سوره آنکه:

      1) سورۀ انفال به استثنای پنج آیت آن، مدنی است، و این پنج آیت عبارت اند از: ﴿۞إِنَّ شَرَّ ٱلدَّوَآبِّ عِندَ ٱللَّهِ﴾ تا آخر این دو آیت، و از ﴿وَإِذۡ یَمۡکُرُ بِکَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ﴾ تا ﴿بِعَذَابٍ أَلِیمٖ﴾، و آیه ﴿وَمَا کَانَ ٱللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِیهِمۡۚ﴾ مورد اختلاف است، بعضی آن را مکی، و عدۀ مدنی می‌دانند.

      2) این سوره پیش از سورۀ آل عمران، و بعد از سورۀ بقره نازل گردید.

      3) این سوره دارای (10) ده رکوع، (75) هفتاد وپنج آیت، و (1253) و یک هزار ودو صد وپنجاه ودو کلمه، و (5522) پنج هزار و پنج صد وبیست ودو حرف، و (2427) دو هزار وچهار صد وبیست وهفت نقطه است.

[2]- یعنی: در این قتال و کشتاری که بین مسلمانان است نظر تو چیست، آیا در آن اشتراک بورزیم یا نه؟ این سوال را وقتی از ابن عمرب کردند که وی از اشتراک نمودن در جنگ جمل و صفین خود داری نموده بود، کسی برایش گفت: جنگ کردن برای از بین بردن فتنه ضروری است، زیرا خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَقَٰتِلُوهُمۡ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتۡنَةٞ﴾، جواب ابن عمرب برای آن شخص چنین بود که: آیا می‌دانی که فتنه چیست؟...

[3]- بلکه جهت اعلای کلمة الله بود، پس جنگی که به قصد رسیدن به ملک و سلطنت باشد، جنگی است که از نگاه اسلام مشروعیت ندارد، و نباید به آن اشتراک ورزید.