سورۀ سبا

سورۀ سبا⁽[1]⁾

53- باب: قَوْلُهُ تَعَالَى: ﴿إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِیرٞ لَّکُم بَیۡنَ یَدَیۡ عَذَابٖ شَدِیدٖ﴾

باب [53]: قوله تعالی: ﴿او نیست مگر بیم رسانی که شما را پیش از وقوع عذابی که شدید است، هشدار می‌دهد﴾

1768- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ: صَعِدَ النَّبِیُّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ الصَّفَا ذَاتَ یَوْمٍ، فَقَالَ: «یَا صَبَاحَاهْ»، فَاجْتَمَعَتْ إِلَیْهِ قُرَیْشٌ، قَالُوا: مَا لَکَ؟ قَالَ: «أَرَأَیْتُمْ لَوْ أَخْبَرْتُکُمْ أَنَّ العَدُوَّ یُصَبِّحُکُمْ أَوْ یُمَسِّیکُمْ، أَمَا کُنْتُمْ تُصَدِّقُونِی؟» قَالُوا: بَلَى، قَالَ: «فَإِنِّی نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ» فَقَالَ أَبُو لَهَبٍ: تَبًّا لَکَ، أَلِهَذَا جَمَعْتَنَا؟ فَأَنْزَلَ اللَّهُ: ﴿تَبَّتۡ یَدَآ أَبِی لَهَبٖ وَتَبَّ﴾ [رواه البخاری: 4801].

1768- از ابن عباسب روایت است که گفت: پیامبر خدا ج روزی بالای کوه صفا بر آمده و صدا کردند: «ای مردم!» قوم قریش در نزدشان جمع شده و گفتند چه می‌خواهی؟

فرمودند: «آیا اگر برای شما بگویم که دشمن، فردا صبح و یا فردا شام بر شما حمله خواهد کرد، سخن مرا باور می‌کنید؟

گفتند: بلی باور می‌کنیم.

فرمودند: من پیش از آنکه عذاب شدیدی [در این دنیا یا در قیامت] نازل شود، شما را بیم می‌دهم.

ابولهب گفت: هلاک شوی! مگر ما را برای همین سخن جمع کرده بودی؟ و خداوند : ﴿تَبَّتۡ یَدَآ أَبِی لَهَبٖ وَتَبَّ﴾ را نازل ساخت.

سُورَة الزُّمَرِ

---

[1]- سورۀ (سبأ) مکی است، مگر این آیۀ کریمه: ﴿وَیَرَى ٱلَّذِینَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ ٱلَّذِیٓ أُنزِلَ﴾، و در مورد اینکه (سبأ) چیست؟ ابوداود از فروه بن مسیک مرادی روایت می‌کند که گفت: نزد پیامبر خدا ج آمدم، و پرسیدم که (سبأ) چیست؟

نام زمینی است و یا نام زنی؟ فرمودند: «نه نام زمینی است و نه نام زنی، بلکه نام شخصی است که ده پسر داشت، شش پسرش به یمن، و چهار پسرش به شام رفتند، شش پسری که به یمن رفتند عبارت بودند از: أزد، و أشعرون، و حِمیَر، و کِنده، و مذحج، و أنماز، وچهار پسری که به شام رفتند، عبارت بودند از: لخم، و جذام، و غسان، و عامله...».

      2) این سورۀ دارای (6) شش رکوع، و (54) پنجاه وچهار آیت، و (896) هشت صد ونود وشش کلمه، و (3637) سه هزار وشش صد وسی وهفت حرف، و (1671) یک هزار وشش صد وهفتاد ویک حرف است.