سورۀ دُخان

سورۀ دُخان⁽[1]⁾

59- باب: قَوله تَعَالَى: ﴿رَّبَّنَا ٱکۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ﴾

باب [59]: قوله عزَّ وجلَّ: ﴿پروردگارا! این عذاب را از ما دور کن ایمان می‌آوریم﴾

1774- فیهِ حَدیثٌ لابْنِ مَسْعود المُتَقَدّم فی سُورة الرُّوم.

1774- اینجا حدیثی است که از ابن مسعودس قبلاً در سورۀ روم روایت شد^([2]).

1775- وَزادَ فی هذِهِ الرِّوایَة قالُوا: ﴿رَّبَّنَا ٱکۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ﴾، فَقِیلَ لَهُ: إِنْ کَشَفْنَا عَنْهُمْ العذَاب عَادُوا، فَدَعَا رَبَّهُ فَکَشَفَ عَنْهُمْ العَذاب فَعَادُوا، فَانْتَقَمَ اللَّهُ مِنْهُمْ یَوْمَ بَدْرٍ [رواه البخاری: 4822].

1775- و در این روایت این نیز آمده است که [کفار] گفتند: «پروردگارا! این عذاب را [که قحطی باشد] از ما دور کن، ما ایمان می‌آوریم»

برای پیامبر خدا ج گفته شد که: اگر عذاب را از ایشان دور سازیم باز به کفر خود برمی‌گردند، [و پیامبر خدا ج] به درگاه پروردگار خود دعا کردند و [خداوند متعال] عذاب را از آن‌ها دور ساخت [ولی] آن‌ها دوباره به کفر خود برگشتند، و همان بود که خداوند متعال از آن‌ها در روز جنگ بدر انتقام گرفت.

سُورَة الجَاثِیَةِ

---

[1]- از مسائل متعلق به این سورۀ آنکه:

      1) سورۀ (دخان) بدون اختلاف مکی است.

      2) این سورۀ دارای (3) رکوع، و (59) وپنجاه ونه آیت، و (349) سه صد وچهل ونه کلمه، و (1495) یک هزار وچهار صد ونود وپنج حرف، و (695) شش صد ونود وپنج نقطه است.

[2]- مراد از آن، این حدیث ابن مسعود است که گفت: چون قوم قریش در داخل شدن به اسلام سستی و تاخیر نمودند، پیامبر خدا ج بر آن‌ها نفرین نموده و دعا کردند که: «خدایا! مرا بر این مردم از طریق هفت سال قحطی که قوم یوسف را به آن دچار ساختی مدد کن»، و همان بود که به قحطی دچار گشتند... و این حدیث به شمارۀ (1759) قبلاً گذشت.