«دعای وارد شدن به سرزمین (شهر یا کشوری)»

121- «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ وَمَا أَظْلَلْنَ وَرَبَّ الأَرَضِینِ السَّبْعِ وَمَا أَقْلَلْنَ وَرَبَّ الشَّیَاطِینِ وَمَا أَضْلَلْنَ وَرَبَّ الرِّیَاحِ وَمَا ذَرَیْنَ إِنَّا اسْأَلُکَ خَیْرَ هَذِهِ الْقَرْیَةِ وَخَیْرَ أَهْلِهَا وَاعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ أَهْلِهَا وَشَرِّ مَا فِیهَا». ترجمه: «خداوندا، ای پروردگار آسمان‌های هفتگانه و آنچه که بر آنها سایه می‌افکنند. و ای پروردگار زمین‌های هفتگانه و آنچه که این زمین‌ها برخود حمل می‌کنند، و ای پروردگار شیاطین و آن کسانی را که گمراه می‌کنند وای پروردگار بادها و آنچه که بذر افشانی می‌کنند، از تو خیر و سلامت این روستا و خیر و نیکی اهل آنرا و خیر آنچه که در آن است می‌طلبم و به تو از شر بدی آن و شر و شرارت های اهل آن و شر و نکبت آنچه که در آن است پناه می‌برم».           «صحیح الکلم الطیب»