«هرگاه بر مسلمانی کاری پیش آید که سبب شادمانی‌اش شد بگوید:»

138- «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ». ترجمه: «حمد و ثنا و ستایش خاص خداوندی است که با نعمت‌های او اعمال و کارهای صالح و شایسته با پایان می‌رسد».                                 «صحیح ابن ماجه»