7-أذکار روزه

7-أذکار روزه

(7-1) دعاى هنگام افطار کردن

(ذَهَبَ الظَّمَأُ وَابْتَلَّتِ الْعُرُوْقُ، وَثَبَتَ اْلأَجْرُ إِنْ شَاءَ اللهُ.)^([1])

(تشنگى برطرف شد، و رگها تَر شدند و پاداش -إن شاء الله- ثابت گشت.)

(7-2) دعاى روزه­دار براى میزبانش

(أَللَّهُمَّ باَرِکْ لَـهُمْ فِیْماَ رَزَقْتَهُمْ، وَاغْفِرْ لَـهُمْ وَارْحَمْهُمْ.)^([2])

(الهى! آنچه را که به ایشان ارزانى داشته­اى، برکت ده و آن‌ها را ببخش، و بر آن‌ها رحم کن.)

(7-4) روزه­دارى که بر سفره حاضر شود و نخورد دعا کند.

(إِذَا دُعِیَ أَحَدُکُمْ فَلْیُجِبْ، فَإِنْ کَانَ صَائِمَاً فَلْیُصَلِّ وَإِنْ کَانَ مُفْطِراً فَلْیُطْعِمْ.)^([3]).

(هرگاه یکى از شما دعوت شد، اجابت کند. اگر روزه دار بود، دعا کند، و اگر نه، غذا بخورد.)

(7-5) اگر شخصى به روزه­دار دشنام داد یا اهانت کرد بگوید

(إِنِّیْ صَائِمٌ، إِنِّیْ صَائِمٌ.)^([4])

(من روزه­ام، من روزه­ام.)

(7-6) دعای شب قدر

(اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّی.)^([5])

(پروردگارا! تو صاحب عفو وبخشش هستی و بخشیدن را هم دوست می­داری پس مرا ببخش.)

---

([1]) (حسن): بزار (ش5395) / ابوداود (ش2359).

([2]) (صحیح): مسلم (ش5459) ابوداود (ش3731) / ترمذی (ش3576).

([3]) (صحیح): مسلم (ش3593) / ابوداود (ش2462).

([4]) (صحیح): بخاری (ش1894) / مسلم (ش2759).

([5]) (صحیح): احمد، المسند (ش25384) / ترمذی (ش3513).