سورۀ حِجْر

سورۀ حِجْر

2- ﴿رُّبَمَا﴾: «رُبَّ» برای تقلیل و «ما» زاید است، چه بسا.

3- ﴿ذَرۡهُم﴾: به حال خود رهاشان کن.

4- ﴿لَهَا کِتَابٞ﴾: زمان آن معلوم و در لوح محفوظ نوشته است.

7- ﴿لَّوۡ مَا تَأۡتِینَا﴾: چرا برای ما نمی‌آوری.

8- ﴿إِلَّا بِٱلۡحَقِّ﴾: جز به مقتضای حکمت.

9- ﴿ٱلذِّکۡرَ﴾: قرآن را.

10- ﴿شِیَعِ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: گروه‌های ملت‌های پیشین.

12- ﴿نَسۡلُکُهُ﴾: قرآن را داخل می‌کنیم در حالی‌که به آن استهزا می‌کنند.

13- ﴿خَلَتۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: این سنت الهی است که هر‌کس پیامبران را تکذیب کند نابود می‌شود.

14- ﴿یَعۡرُجُون﴾: مشرکان صعود کنند و فرشتگان و اشیای شگفت‌انگیز را ببینند.

15- ﴿سُکِّرَتۡ أَبۡصَٰرُنَا﴾: چشم بندی است.

16- ﴿بُرُوجٗا﴾: منازلی برای ستارگان سیار.

17- ﴿رَّجِیمٍ﴾: مطرود یا مرجوم با ستارگان.

18- ﴿ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ﴾: دزدیده و پنهانی از عالم بالا چیزی را گوش داد.

18- ﴿فَأَتۡبَعَهُۥ﴾: به او می‌رسد.

18- ﴿شِهَابٞ﴾: شعله آتش که به سرعت از آسمان پایین می‌آید.

18- ﴿مُّبِینٞ﴾: آشکار به چشم بینندگان.

19- ﴿ٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا﴾: زمین را بخاطر بهره‌گیری از آن گسترش دادیم.

19- ﴿رَوَٰسِیَ﴾: کوه‌های پا بر جا تا تکان نخورد.

19- ﴿مَّوۡزُونٖ﴾: اندازه کرده شد به میزان حکمت.

20- ﴿مَعَٰیِشَ﴾: خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را که وسیله زندگانی شماست.

21- ﴿عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ﴾: ما به ایجاد و تدبیر خزانه‌های ارزاق توانا هستیم.

21- ﴿نُنَزِّلُهُۥ﴾: او را ایجاد می‌کنیم یا عطا می‌نماییم.

21- ﴿بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ﴾: به اندازه معین به مقتضای حکمت.

22- ﴿ٱلرِّیَٰحَ لَوَٰقِحَ﴾: بادها را که ابر یا آب را می‌‌برند یا درخت‌ها را آبستن می‌کنند.

23- ﴿نَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُون﴾: بعد از نابودی آفرینش ما پاینده و باقی هستیم.

26- ﴿صَلۡصَٰلٖ﴾: گِل خشک مانند سفال.

26- ﴿حَمَإٖ﴾: گِل سیاه و تغییر یافته.

27- ﴿نَّارِ ٱلسَّمُومِ﴾: باد نهایت گرم و کشنده.

29- ﴿سَوَّیۡتُهُ﴾: شکل و صورت او را کامل کردم به جهت دمیدن روح.

29- ﴿سَٰجِدِین﴾: سجده کنید سجده سلام و تحیت نه سجده عبادت.

31- ﴿أَبَىٰٓ﴾: از کبر و سرکشی امتناع کرد.

32- ﴿مَا لَکَ﴾: هدفت چیست یا عذرت چیست.

34- ﴿رَجِیم﴾: از رحمت خدا دوری.

35- ﴿ٱللَّعۡنَةَ﴾: به غضب از خود دور کردن.

36- ﴿فَأَنظِرۡنِیٓ﴾: مهلتم بده و مرگم را به تأخیر انداز.

38- ﴿ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ﴾: وقت نفخه اول.

39- ﴿لَأُغۡوِیَنَّهُمۡ﴾: آنها را گمراه می‌کنم.

40- ﴿ٱلۡمُخۡلَصِینَ﴾: کسانی‌که به طاعت خود برگزیده‌ای.

41- ﴿صِرَٰطٌ عَلَیَّ﴾: راهی است که مراعات آن بر من واجب.

42- ﴿سُلۡطَٰنٌ﴾: تسلط و توانایی بر گمراه کردن.

44- ﴿جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ﴾: گروه معین متمایز از دیگران.

47- ﴿غِلٍّ﴾: کینه، عناد و دشمنی.

48- ﴿نَصَبٞ﴾: هیچ خستگی و رنجی.

51- ﴿ضَیۡفِ إِبۡرَٰهِیمَ﴾: مهمانان او که از فرشتگان بودند.

52- ﴿وَجِلُون﴾: هراسانیم.

55- ﴿ٱلۡقَٰنِطِینَ﴾: نومید از خیر یا فرزند.

57- ﴿فَمَا خَطۡبُکُمۡ﴾: کار مهم شما چیست؟

60- ﴿قَدَّرۡنَآ﴾: دانستیم یا حکم کردیم.

62- ﴿قَوۡمٞ مُّنکَرُونَ﴾: گروهی ناآشنایید، من شما را نمی‌شناسم.

63- ﴿فِیهِ یَمۡتَرُونَ﴾: در آمدن عذاب شک داشتند و تو را تکذیب می‌کردند.

65- ﴿بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّیۡلِ﴾: به قسمتی از شب یا آخر آن.

65- ﴿ٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ﴾: از دنبال آنها برو تا از احوال‌شان با خبر باشی.

66- ﴿وَقَضَیۡنَآ إِلَیۡهِ﴾: به لوط وحی فرستادیم.

66- ﴿دَابِرَ هَٰٓؤُلَآءِ﴾: آخرین نفر آنها، جمیع آنها.

66- ﴿مُّصۡبِحِینَ﴾: هنگام صبح.

70- ﴿عَنِ ٱلۡعَٰلَمِینَ﴾: از پناه دادن و مهمان کردن مردم.

72- ﴿لَعَمۡرُک﴾: ای محمد، به جان تو سوگند.

72- ﴿سَکۡرَتِهِمۡ﴾: بی‌‌راهی و گمراهی خود.

72- ﴿یَعۡمَهُون﴾: راه راست را نمی‌دیدند یا حیران بودند.

73- ﴿ٱلصَّیۡحَةُ﴾: آواز کشنده از آسمان.

73- ﴿مُشۡرِقِینَ﴾: وقت آفتاب برآمدن.

74- ﴿سِجِّیلٍ﴾: گِل سخت پخته شده با آتش.

75- ﴿لِّلۡمُتَوَسِّمِینَ﴾: به اهل فراست و اندیشه.

76- ﴿لَبِسَبِیلٖ مُّقِیمٍ﴾: بر سر راه معلوم، ثابت و پر رفت و آمد قرار دارد.

78- ﴿أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَیۡکَةِ﴾: باشندگان سرزمین پر درخت و درهم پیچیده، قوم شعیب.

79- ﴿إِنَّهُمَا﴾: شهرهای قوم لوط و ایکه.

79- ﴿لَبِإِمَامٖ مُّبِینٖ﴾: در سر راه آشکار هستند که در آنجا سفر می‌کنند.

80- ﴿ٱلۡحِجۡرِ﴾: دیار ثمود بین مدینه و شام.

83- ﴿مُصۡبِحِینَ﴾: هنگام صبح.

87- ﴿سَبۡعٗا﴾: سوره فاتحه که هفت آیه است.

87- ﴿مِّنَ ٱلۡمَثَانِی﴾: قرائت آن در نماز تکرار می‌شود «مِن» بیانیه است.

88- ﴿أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ﴾: گروه‌های از کفار.

88- ﴿وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَکَ﴾: فروتنی کن و نرمی نما.

90- ﴿ٱلۡمُقۡتَسِمِینَ﴾: تقسیم کنندگان، اهل کتاب.

91- ﴿عِضِینَ﴾: بخش بخش، به قسمتی از قرآن ایمان آوردند و به قسمتی کافر شدند.

94- ﴿فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ﴾: رسالت خویش را آشکار کن یا اجرا نما.

99- ﴿ٱلۡیَقِینُ﴾: مرگ ‌که وقوع آن یقینی است.