سورۀ کهف

سورۀ کهف

1- ﴿لَمۡ یَجۡعَل لَّهُۥ عِوَجَا﴾: هیچ گونه اختلال، اختلاف و انحراف از حق و حکمت را در آن قرار نداره است.

2- ﴿قَیِّمٗا﴾: مستقیم و یا به مصالح جامعه انسانی.

2- ﴿بَأۡسٗا﴾: عذاب بامهلت یا بی‌مهلت.

5- ﴿کَبُرَتۡ کَلِمَةٗ﴾: بزرگترین سخن به زشتی و قباحت.

6- ﴿بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ﴾: خود را بکشی یا به مشقت اندازی.

6- ﴿أَسَفًا﴾: از شدت اندوه و خشم برآنها.

7- ﴿لِنَبۡلُوَهُمۡ﴾: تا آنها را بیازمایم با‌ این‌که از حالشان آگاهیم.

7- ﴿أَحۡسَنُ عَمَلٗا﴾: نیکوکارتر و شتابنده به طاعت خدا.

8- ﴿صَعِیدٗا جُرُزًا﴾: خاک بی‌سبزه و گیاه.

9- ﴿أَمۡ حَسِبۡتَ﴾: آیاپنداشتی.

9- ﴿ٱلۡکَهۡف﴾: غار وسیع در کوه.

9- ﴿ٱلرَّقِیم﴾: تخته سنگی‌که در آن نام‌ها و داستان آن‌ها نوشته بود.

10- ﴿أَوَى ٱلۡفِتۡیَةُ﴾: جوانان برای حفظ دین‌شان فرارکردند و پناه بردند.

10- ﴿رَشَدٗا﴾: هدایت به راه حق.

11- ﴿فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ﴾: وآنان را به خواب سنگین فروبردیم.

12- ﴿بَعَثۡنَٰهُمۡ﴾: آنها را از خواب بیدار کردیم.

12- ﴿أَمَدٗا﴾: تعداد سال‌ها را.

14- ﴿رَبَطۡنَا﴾: با شکیبایی قوی و استوار ساختیم.

14- ﴿شَطَطًا﴾: سخن دوراز حق.

16- ﴿مِّرۡفَقٗا﴾: آنچه در زندگی از آن بهره‌ور شوید.

17- ﴿تَّزَٰوَرُ﴾: میل می‌کند.

17- ﴿تَّقۡرِضُهُمۡ﴾: از آنها عدول می‌کند و دور می‌شود.

17- ﴿فَجۡوَةٖ مِّنۡهُ﴾: جای وسیعی از آن غار.

18- ﴿بِٱلۡوَصِیدِ﴾: کنار غار یا آستانه در آن.

18- ﴿رُعۡبٗا﴾: از ترس.

19- ﴿بَعَثۡنَٰهُمۡ﴾: آنان را از خواب طولانی بیدار کردیم.

19- ﴿بِوَرِقِکُم﴾: با سکه‌های خود.

19- ﴿أَزۡکَىٰ طَعَامٗا﴾: غذای حلال یا نیکو.

20- ﴿إِن یَظۡهَرُواْ عَلَیۡکُمۡ﴾: اگر از شما آگاه شوند یا بر شما دست یابند.

21- ﴿أَعۡثَرۡنَا عَلَیۡهِمۡ﴾: مردم را از حال آنها آگاه ساختیم.

22- ﴿رَجۡمَۢا بِٱلۡغَیۡبِ﴾: از روی گمان و بدون یقین.

22- ﴿فَلَا تُمَارِ فِیهِمۡ﴾: پس درباره آنها و تعدادشان مناقشه نکن.

22- ﴿إِلَّا مِرَآءٗ ظَٰهِرٗا﴾: درباره آنها چیزی را بگو که برایت وحی شد.

24- ﴿رَشَدٗا﴾: هدایت و راه‌نمایی برای انسان.

26- ﴿أَبۡصِرۡ بِهِ﴾: خدا چه بیناست به همه موجودات.

27- ﴿مُلۡتَحَدٗا﴾: پناهگاه.

28- ﴿ٱصۡبِرۡ نَفۡسَکَ﴾: خود را همنوا بساز و ثابت قدم و شکیبا باش.

28- ﴿لَا تَعۡدُ عَیۡنَاکَ عَنۡهُمۡ﴾: توجه خود را از مسلمانان بینوا مگیر.

28- ﴿أَغۡفَلۡنَا قَلۡبَهُۥ﴾: قلب او را غافل کردیم.

28- ﴿فُرُطٗا﴾: اسراف یا ضایع و نابود ساختن.

29- ﴿سُرَادِقُهَا﴾: سرا پرده‌ها یا شعله و دودآن.

29- ﴿کَٱلۡمُهۡلِ﴾: مانند دود روغن یا فلز گداخته.

29- ﴿سَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا﴾: دوزخ جایگاه بد است.

31- ﴿جَنَّٰتُ عَدۡنٖ﴾: بهشت‌های محل اقامت دایمی.

31- ﴿سُندُسٖ﴾: دیبای نرم و نازک، حریر.

31- ﴿إِسۡتَبۡرَق﴾: دیبای ضخیم.

31- ﴿ٱلۡأَرَآئِکِ﴾: تخت‌ها در حجله‌ها.

32- ﴿جَنَّتَیۡنِ﴾: دو باغ.

32- ﴿حَفَفۡنَٰهُمَا﴾: اطراف آنها را احاطه کردیم.

33- ﴿أُکُلَهَا﴾: میوه‌های قابل خوردنش را.

33- ﴿تَظۡلِم مِّنۡه﴾: از میوه و محصول آن هیچ کم نگردد.

33- ﴿فَجَّرۡنَا خِلَٰلَهُمَا﴾: درمیان آن دو جاری ساختیم.

34- ﴿ثَمَرٞ﴾: ثروت فراوان و پر درآمد.

34- ﴿أَعَزُّ نَفَرٗا﴾: با داشتن همکاران و خویشان نیرومندترم.

35 - ﴿تَبِیدَ﴾: نیست و نابود و خراب شود.

36 - ﴿مُنقَلَبٗا﴾: جای بازگشت و سرانجام.

38 - ﴿لَّٰکِنَّا۠ هُوَ ٱللَّهُ رَبِّی﴾: ولی من می‌گویم: ذات پاک او تعالی پروردگار من است.

40- ﴿حُسۡبَانٗا﴾: بلایی مانند صاعقه و آفت.

40- ﴿فَتُصۡبِحَ صَعِیدٗا زَلَقًا﴾: و این باغ به ریگستان هراس‌انگیز یا زمین بی‌سبزه و گیاه و لغزنده تبدیل شود.

41- ﴿غَوۡرٗا﴾: در اعماق زمین فرورود.

42- ﴿أُحِیطَ بِثَمَرِهِۦ﴾: اموال و بوستانش نیست و نابود شد.

42- ﴿یُقَلِّبُ کَفَّیۡهِ﴾: دست‌های خود را به هم می‌مالید،کنایه از پشیمانی و حسرت است.

42- ﴿خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا﴾: بر سقف‌های درهم ریخته خود افتاده بود.

44- ﴿ٱلۡوَلَٰیَةُ لِلَّهِ﴾: نصرت و پیروزی تنها از جانب خداست.

44- ﴿خَیۡرٌ عُقۡبٗا﴾: خدا به دوستان خود فرجام نیک می‌دهد.

45- ﴿هَشِیمٗا﴾: خشک و پوسیده بعد از شادابی و زیبایی.

45- ﴿تَذۡرُوهُ ٱلرِّیَٰحُ﴾: بادها آن را می‌برند و با خاک یکسان می‌کنند.

47- ﴿بَارِزَةٗ﴾: آشکار، هیچ چیزی بر روی آن نیست.

48- ﴿مَّوۡعِدٗا﴾: وقتی برای ایفای وعده رستاخیز و پاداش و کیفر.

49- ﴿وُضِعَ ٱلۡکِتَٰبُ﴾: نامه اعمال هرکس به دستش نهاده می‌شود.

49- ﴿مُشۡفِقِینَ﴾: ترسان.

49- ﴿یَٰوَیۡلَتَنَا﴾: ای وای تباه شدیم.

49- ﴿لَا یُغَادِرُ﴾: باقی نمی‌گذارد.

49- ﴿أَحۡصَىٰهَا﴾: آن را به شمار آورده و ثبت کرده است.

50- ﴿ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ﴾: به آدم سجده سلام و احترام کنید نه سجده پرستش.

51- ﴿عَضُدٗا﴾: همکار و یاور.

52- ﴿مَّوۡبِقٗا﴾: محل هلاکت، دوزخ.

53 - ﴿مُّوَاقِعُوهَا﴾: در آن خواهند افتاد.

53- ﴿مَصۡرِفٗا﴾: جایی‌که بروند.

54- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: به شیوه‌های مختلف بیان کردیم.

54- ﴿کُلِّ مَثَلٖ﴾: هر گونه مَثَلی، معانی شگفت انگیز و زیبا که در غرابت مانند مَثَل است.

55- ﴿سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: سرنوشت گذشتگان که ریشه‌کن ساختن است اگر ایمان نیاورند.

55- ﴿قُبُلٗا﴾: گوناگون یا آشکار و رویاروی.

56- ﴿لِیُدۡحِضُواْ﴾: تا باطل نمایند و از بین ببرند.

56- ﴿هُزُوٗا﴾: تمسخر و استهزاء.

57- ﴿أَکِنَّةً...﴾: پرده‌های بسیار، مانع از. . .

57- ﴿وَقۡرٗا﴾: کری و سنگینی سخت در حس شنوایی.

58- ﴿مَوۡئِلٗا﴾: محل نجات و پناهگاه.

59- ﴿لِمَهۡلِکِهِم﴾: برای نابود کردن ایشان.

60- ﴿لِفَتَىٰهُ﴾: به جوان همراه ‌خود، یوشع بن نون.

60- ﴿مَجۡمَعَ ٱلۡبَحۡرَیۡنِ﴾: جای بهم‌پیوستن دو دریا.

60- ﴿أَمۡضِیَ حُقُبٗا﴾: زمان طولانی راه می‌سپرم.

62- ﴿نَصَبٗا﴾: خستگی و رنج بی‌شمار.

63- ﴿أَرَءَیۡت﴾: به من خبر بده یا به خاطر داری.

63- ﴿عَجَبٗا﴾: به طرز شگفت‌آوری.

64- ﴿مَا کُنَّا نَبۡغِ﴾: آنچه ما می‌خواستیم و در جستجویش بودیم.

64- ﴿فَٱرۡتَدَّا عَلَىٰٓ ءَاثَارِهِمَا﴾: به راهی‌که آمده بودند برگشتند.

64- ﴿قَصَصٗا﴾: نشان قدمهای خویش را دنبال می‌کردند.

65- ﴿عَبۡدٗا﴾: خضر ÷ .

66- ﴿رُشۡدٗا﴾: راستی و درستی یا به کار خود به خیری دست یابم.

68- ﴿خُبۡرٗا﴾: علم و معرفت.

71- ﴿شَیۡ‍ًٔا إِمۡرٗا﴾: کار بس ناشایست یا عجیب.

73- ﴿لَا تُرۡهِقۡنِی عُسۡرٗا﴾: بر من سخت نگیر و تحمیل نکن.

74- ﴿شَیۡ‍ٔٗا نُّکۡرٗا﴾: کار بسیار ناپسند و زشت.

77- ﴿فَأَبَوۡا﴾: امتناع ورزیدند.

77- ﴿یَنقَضَّ﴾: منهدم شود و به سرعت فروریزد.

78- ﴿بِتَأۡوِیلِ...﴾: نتیجه و سرانجام...

79- ﴿وَرَآءَهُم﴾: پیش روی آنها.

79- ﴿غَصۡبٗا﴾: بدون حق.

80- ﴿یُرۡهِقَهُمَا﴾: آنها را وادار کند یا از فرط محبت از او پیروی کنند.

81- ﴿زَکَوٰةٗ﴾: دور از بدی یا پاک دین و با صلاح.

81- ﴿أَقۡرَبَ رُحۡمٗا﴾: مهربانتر با پدر و مادر و فرمان‌برتر از آن دو.

82- ﴿یَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا﴾: به کمال عقل و قوت خود برسند.

83- ﴿ذِی ٱلۡقَرۡنَیۡنِ﴾: پادشاه صالحی‌که هم علم داشت و هم حکمت.

84- ﴿سَبَبٗا﴾: علم و راه ریسیدن آن.

85- ﴿فَأَتۡبَعَ سَبَبًا﴾: پس به راهی رفت که او را به مغرب می‌رساند.

86- ﴿تَغۡرُبُ فِی عَیۡنٍ﴾: به نظر می‌رسید که آفتاب در چشمه‌ای غروب می‌کند.

86- ﴿حَمِئَةٖ﴾: گِل آلود، گِل سیاه.

86- ﴿حُسۡنٗا﴾: رویش نیکویی، دعوت به حق و هدایت.

87- ﴿عَذَابٗا نُّکۡرٗا﴾: عذاب هول انگیز و شدید.

90- ﴿سِتۡرٗا﴾: پوششی از قبیل لباس و مسکن.

91- ﴿خُبۡرٗا﴾: آگاهی کامل.

93- ﴿ٱلسَّدَّیۡنِ﴾: دو کوه بسیار بلند.

94- ﴿یَأۡجُوجَ وَمَأۡجُوجَ﴾: دو قبیله از نسل یافث بن نوح.

94- ﴿خَرۡجًا﴾: از اموال خود کمکت کنیم.

94- ﴿سَدّٗا﴾: دیواری‌که نتوانند بر ما دست یابند.

95- ﴿رَدۡمًا﴾: سد محکم و استوار.

96- ﴿زُبَرَ ٱلۡحَدِیدِ﴾: قطعات بزرگ و ضخیم آهن را.

96- ﴿ٱلصَّدَفَیۡنِ﴾: میان آن دو کوه.

96- ﴿قِطۡرٗا﴾: مس گداخته را.

97- ﴿یَظۡهَرُوهُ﴾: از آن بالا بروند.

97- ﴿نَقۡبٗا﴾: سوراخی از جهت سختی و صلابت آن.

98- ﴿جَعَلَهُۥ دَکَّآءَ﴾: با خاک یکسانش می‌کند.

99- ﴿یَمُوجُ﴾: موج می‌زنند و می‌آمیزند.

99- ﴿نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ﴾: نفخه رستاخیز دمیده شود.

101- ﴿غِطَآءٍ﴾: پرده ضخیم.

102- ﴿نُزُلٗا﴾: منزل یا برای پذیرایی از آنها.

105- ﴿وَزۡنٗا﴾: منزلت و اعتباری از جهت بطلان اعمالشان.

107- ﴿ٱلۡفِرۡدَوۡسِ﴾: بالاترین و بهترین جای بهشت.

108- ﴿حِوَلٗا﴾: انتقال.

109- ﴿مَدَدٗا﴾: ماده‌ای است که با آن می‌نویسند.

109- ﴿لِّکَلِمَٰتِ رَبِّی﴾: علم و حکمت خدای من.

109- ﴿لَنَفِدَ ٱلۡبَحۡرُ﴾: آب دریا به پایان ‌می‌رسد. مَدَدًا: کمک و افزایش.