سورۀ طه

سورۀ طه

1- ﴿لِتَشۡقَىٰٓ﴾: تا از اندوه و تأسف قومت، خود را خسته کنی.

5- ﴿عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱسۡتَوَىٰ﴾: استوایی‌که سزاوار جلالت اوست.

6- ﴿مَا تَحۡتَ ٱلثَّرَىٰ﴾: آنچه را که خاک پنهان کرده است یا ماورای زمین.

7- ﴿أَخۡفَ﴾: سخن نهانی دل و آنچه به ذهن می‌گذرد.

10- ﴿ءَانَسۡتُ نَارٗا﴾: آتشی دیدم.

10- ﴿بِقَبَس﴾: شعله‌ای از آتش را بر سر چوب.

10- ﴿هُدٗى﴾: راه را بیابم یا راهنمایی پیدا کنم.

12- ﴿ٱلۡمُقَدَّسِ﴾: پاکیزه یا مبارک.

12- ﴿طُوٗى﴾: نام وادیی است.

15- ﴿أَکَادُ أُخۡفِیهَا﴾: وقت آمدن قیامت را نزدیک است از خودم نیز نهان دارم.

16- ﴿فَتَرۡدَىٰ_: آنگاه هلاک ‌شوی.

18- ﴿أَتَوَکَّؤُاْ عَلَیۡهَا﴾: هنگام راه رفتن و مانند آن بر او تکیه می‌کنم.

18- ﴿أَهُشُّ بِهَا﴾: با این درخت را می‌زنم تا برگ‌هایش بریزد.

18- ﴿مَ‍َٔارِبُ أُخۡرَىٰ﴾: منافع و نیازهای دیگر.

20- ﴿حَیَّةٞ تَسۡعَىٰ﴾: ماری پر جنب و جوش و سریع.

21- ﴿سِیرَتَهَا ٱلۡأُولَىٰ﴾: به حالت اولی‌اش.

22- ﴿إِلَىٰ جَنَاحِکَ﴾: به پهلویت زیر بازوی چپ.

22- ﴿بَیۡضَآءَ﴾: روشنتر از آفتاب.

22- ﴿غَیۡرِ سُوٓءٍ﴾: بدون پیسی و مانند آن.

24- ﴿طَغَىٰ﴾: در سر‌کشی و ستمگری از حد تجاوز کرده است.

29- ﴿وَزِیرٗا﴾: همکار و معین.

31- ﴿أَزۡرِی﴾: پشت مرا یا قوت مرا.

36- ﴿أُوتِیتَ سُؤۡلَکَ﴾: خواسته و خواهشت به تو داده شد.

39- ﴿فَٱقۡذِفِیهِ فِی ٱلۡیَمِّ﴾: پس او را به دریای نیل بینداز.

39- ﴿لِتُصۡنَعَ عَلَىٰ عَیۡنِیٓ﴾: تا زیر نظر من تربیه شوی.

40- ﴿مَن یَکۡفُلُهُ﴾: کسی‌که این را بگیرد، نگهداری و تربیه‌اش نماید.

40- ﴿تَقَرَّ عَیۡنُهَا﴾: به دیدار تو خوشحال شود.

40- ﴿فَتَنَّٰکَ فُتُونٗا﴾: بارها تو را از محنت‌ها نجات دادیم.

40- ﴿جِئۡتَ عَلَىٰ قَدَرٖ﴾: موافق زمانی‌که برای آغاز رسالتت تعیین شده بود به مصر بازگشتی.

41- ﴿وَٱصۡطَنَعۡتُکَ لِنَفۡسِی٤١﴾: تو را برای رسالت و اقامه حجت خود برگزیدم.

42- ﴿لَا تَنِیَا فِی ذِکۡرِی﴾: در تبلیغ رسالت من سستی نکنید.

45- ﴿یَفۡرُطَ عَلَیۡنَآ﴾: به شکنجه ما عجله نماید.

45- ﴿یَطۡغَىٰ﴾: به سرکشی و طغیان بیفزاید.

46- ﴿إِنَّنِی مَعَکُمَآ﴾: من حافظ و نگهبان شما هستم.

50- ﴿خَلۡقَهُ﴾: شکل اشیاء را که با منافع و خصوصیت مربوط به آن سازگار است.

50- ﴿هَدَى﴾: آنچه به خیر و صلاح اوست به او نشان داده.

51- ﴿فَمَا بَالُ ٱلۡقُرُونِ﴾: پس حالت ملل گذشته چه خواهد شد؟

52- ﴿لَّا یَضِلُّ رَبِّی﴾: هیچ چیز از علم پروردگار من پوشیده نیست.

53- ﴿مَهۡدٗا﴾: محل آسایش مانند رختخواب کودک.

53- ﴿سُبُلٗا﴾: راه‌های‌که برای نیازمندی‌های خویش بر آنها می‌روید.

53- ﴿أَزۡوَٰجٗا﴾: گوناگون یا به اشکال مختلف.

53- ﴿شَتَّىٰ﴾: به صفات و خصایص گوناگون.

54- ﴿لِّأُوْلِی ٱلنُّهَىٰ﴾: برای صاحبان خرد و بصیرت.

56- ﴿أَبَىٰ﴾: از ایمان و اطاعت امتناع ورزید.

58- ﴿مَکَانٗا سُوٗى﴾: جای میانه یا میدان هموار.

59- ﴿یَوۡمُ ٱلزِّینَةِ﴾: روز عید شما.

60- ﴿فَجَمَعَ کَیۡدَهُۥ﴾: ساحرانش را جمع کرد که به وسیله آنها دست به فریب بزند.

61- ﴿وَیۡلَکُمۡ﴾: هلاک شوید.

61- ﴿فَیُسۡحِتَکُم﴾: پس شما را نابود خواهد کرد.

62- ﴿َأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَىٰ﴾: در خفا با هم راز گفتند.

63- ﴿بِطَرِیقَتِکُمُ ٱلۡمُثۡلَىٰ﴾: راه و روش و شریعت برتر شما را.

64 - ﴿فَأَجۡمِعُواْ کَیۡدَکُمۡ﴾: پس تمام نیرنگ‌های خود را به دقت جمع کنید و به توانمندی و پایداری کامل سحر خود را انجام دهید.

64- ﴿أَفۡلَحَ﴾: به مطلوب خود دست‌یابد.

67- ﴿فَأَوۡجَسَ فِی نَفۡسِهِ﴾: نهان کرد یا در نهاد خود احساس کرد.

69- ﴿تَلۡقَف﴾: به سرعت می‌بلعد.

72- ﴿وَٱلَّذِی فَطَرَنَا﴾: و ذاتی‌که ما را آفریده است.

76- ﴿تَزَکَّى﴾ : خود را از آلودگی‌های کفر و شرک پاکیزه دارد.

77- ﴿أَسۡرِ بِعِبَادِی﴾: با بندگان من شبانه از مصر برو.

77- ﴿یَبَسٗا﴾: خشک، بدون آب و گِل.

77- ﴿لَّا تَخَٰفُ دَرَکٗا﴾: از رسیدن فرعون و لشکرش نترس.

77- ﴿لَا تَخۡشَىٰ﴾: از غرق شدن هم بیم نداشته باش.

78- ﴿فَغَشِیَهُم﴾: امواج خروشان آنها را برداشت و به کام خود فروبرد.

80- ﴿ٱلۡأَیۡمَنَ﴾: ماده صمغی شیرین مانند عسل.

80- ﴿وَٱلسَّلۡوَىٰ﴾ : پرنده مشهور به سمانی.

81- ﴿لَا تَطۡغَوۡاْ﴾: ناسپاسی یا ستم نکنید.

81- ﴿فَیَحِلَّ عَلَیۡکُمۡ﴾: بر شما لازم و ثابت می‌‌شود.

81- ﴿هَوَى﴾ : هلاک شد یا به جهنم افتاد.

83- ﴿مَآ أَعۡجَلَکَ﴾: چه چیز تو را به عجله واداشت؟

85- ﴿فَتَنَّا قَوۡمَکَ﴾: قومت را آزمودیم یا به فتنه افکندیم.

86- ﴿أَسِفٗا﴾: حزین یا بسیار خشمگین.

86- ﴿مَّوۡعِدِی﴾: با من وعده داشتید که به دین من ثابت و استوار می‌مانید.

87- ﴿بِمَلۡکِنَا﴾: به قدرت و توان خود.

87- ﴿أَوۡزَارٗا﴾: بارهای سنگین یا گناهانی را.

87- ﴿مِّن زِینَةِ ٱلۡقَوۡمِ﴾: از زیورات قبطیان مصر.

88- ﴿عِجۡلٗا جَسَدٗا﴾: مجسمه گوساله، از طلای سرخ.

88- ﴿لَّهُۥ خُوَارٞ﴾: مانند گاو صدا داشت.

92- ﴿مَا مَنَعَکَ﴾: چه چیز ناگزیرت ساخت.

95- ﴿فَمَا خَطۡبُکَ﴾: این کار خطرناک را چرا انجام دادی؟

96- ﴿بَصُرۡتُ﴾: به بصیرت آگاه شدم.

96- ﴿أَثَرِ ٱلرَّسُولِ﴾: خاک زیر سم اسب جبریل.

96- ﴿فَنَبَذۡتُهَا﴾: پس آن را در زیورات ذوب شده ‌انداختم.

96- ﴿سَوَّلَتۡ﴾: زیبا و نیکو جلوه داد.

97- ﴿لَا مِسَاسَ﴾: من به تو نزدیک نمی‌شوم و تو هم به من نزدیک نشو.

97- ﴿لَنَنسِفَنَّهُ﴾: پراکنده‌اش می‌کنیم.

100- ﴿وِزۡرًا﴾: عذاب سنگین بخاطر اعراض از قرآن.

102- ﴿زُرۡقٗا﴾: کبود چشم یا نابینا یا تشنه.

103- ﴿یَتَخَٰفَتُونَ﴾: آهسته با هم گفتگو می‌کنند.

104- ﴿أَمۡثَلُهُمۡ طَرِیقَةً﴾: کسی‌که اندیشه برتر و روش پسندیده‌تر داشت.

105- ﴿یَنسِفُهَا﴾: آنها را از بیخ می‌کند یا آنها را به وسیلۀ باد پراکنده می‌کند.

106- ﴿قَاعٗا﴾: زمین صاف فاقد گیاه و آبادی.

106- ﴿صَفۡصَفٗا﴾: زمین هموار یا بی‌گیاه.

107- ﴿عِوَجٗا﴾: جای پست.

107- ﴿أَمۡتٗا﴾: جای بلند.

108- ﴿لَا عِوَجَ لَهُ﴾: هیچ دعوت شده‌‌ای نمی‌تواند از آن سرپیچی ‌کند.

108- ﴿هَمۡسٗا﴾: صدای آهسته.

111- ﴿عَنَتِ ٱلۡوُجُوهُ﴾: انسانها فرمانبردار می‌شوند.

111- ﴿لِلۡحَیِّ﴾: در برابر خدای جاوید و فنا ناپذیر.

112- ﴿ٱلۡقَیُّومِ﴾: نگهبان جهانیان و مجری امور جهان.

112- ﴿حَمَلَ ظُلۡمٗا﴾: بار شرک و کفر را بر دوش گرفت.

112- ﴿هَضۡمٗا﴾: از کم شدن ثوابش.

113- ﴿صَرَّفۡنَا فِیهِ﴾: در قرآن به روش‌های مختلف بیان کردیم.

113- ﴿ذِکۡرٗا﴾: پند و عبرت را.

114- ﴿یُقۡضَىٰٓ إِلَیۡکَ﴾: بر تو کامل گردد.

115- ﴿عَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ﴾: به آدم دستور دادیم یا وحی فرستادیم.

116- ﴿أَبَىٰ﴾ : با تکبر از سجده امتناع ورزید.

118- ﴿لَا تَعۡرَىٰ﴾: برهنه نمی‌شوی.

119- ﴿لَا تَضۡحَىٰ﴾: در برابر گرمای آفتاب قرار نمی‌گیری.

120- ﴿لَّا یَبۡلَىٰ﴾: از بین نمی‌رود.

121- ﴿سَوۡءَٰتُهُمَا﴾: عورتشان.

121- ﴿طَفِقَا یَخۡصِفَانِ﴾: شروع کردندکه بچسبانند.

121- ﴿عَصَىٰٓ ءَادَمُ﴾: آدم به سهو یا به تأیل نافرمانی کرد.

122- ﴿ٱجۡتَبَٰهُ﴾: او را به نبوت بر گزید و از مقربین خود گردانید.

124- ﴿مَعِیشَةٗ ضَنکٗا﴾: حالت سخت و دشوار، در گورش.

128- ﴿أَفَلَمۡ یَهۡدِ لَهُمۡ﴾: آیا به این غافلان سرانجام گذشتگان آشکار نشد.

128- ﴿کَمۡ أَهۡلَکۡنَا﴾: کثرت نابود ساختن ما امتهای گذشته را.

128- ﴿لِّأُوْلِی ٱلنُّهَىٰ﴾: برای صاحبان عقل و بصیرت.

129- ﴿لَکَانَ لِزَامٗا﴾: لازم بود که نابودی‌شان سرعت یابد.

129- ﴿أَجَلٞ مُّسَمّٗى﴾: روز قیامت، به ﴿کَلِمَةٞ﴾ عطف است.

130- ﴿سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ﴾: نماز بخوان و خدایت را حمد و ثنا بگو.

130- ﴿ءَانَآیِٕ ٱلَّیۡلِ﴾: ساعاتی از شب.

131- ﴿أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ﴾: گروه‌های از کفار.

131- ﴿زَهۡرَةَ ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا﴾: زینت و زیبایی زندگی دنیا.

131- ﴿لِنَفۡتِنَهُمۡ فِیهِ﴾: تا این زیبایی‌ها را وسیله آزمون و امتحان آنها قرار دهیم.

133- ﴿بَیِّنَةُ﴾: قرآن اعجاز آفرین.

134- ﴿مِّن قَبۡلِهِۦ﴾: پیش از بعثت پیامبران.

134- ﴿نَخۡزَى﴾ : در آخرت عذاب و رسوا شویم.

135- ﴿مُّتَرَبِّصٞ﴾: در انتظار نتیجه آن هستید.

135- ﴿ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِیِّ﴾: راه مستقیم.