سورۀ روم

سورۀ روم

2- ﴿غُلِبَتِ ٱلرُّومُ٢﴾: فارس روم را مغلوب کرد.

3- ﴿أَدۡنَى ٱلۡأَرۡضِ﴾: نزدیک‌ترین ساحه سرزمین روم به فارس.

3- ﴿غَلَبِهِمۡ﴾: مغلوب شدنشان.

8- ﴿أَجَلٖ مُّسَمّٗى﴾: زمان معین برای بقای آنها از ازل.

9- ﴿أَثَارُواْ ٱلۡأَرۡضَ﴾: زمین را شخم زدند و برای زراعت آماده کردند.

10- ﴿ٱلسُّوٓأَىٰٓ﴾ : بدترین عذاب، دوزخ.

12- ﴿یُبۡلِسُ ٱلۡمُجۡرِمُون﴾: دلیل مجرمان منقطع می‌شود یا نومید می‌شوند.

15- ﴿یُحۡبَرُونَ﴾: شاد یا گرامی‌ داشته می‌شوند.

16- ﴿فِی ٱلۡعَذَابِ مُحۡضَرُونَ﴾: همیشه در عذابند.

18- ﴿حِینَ تُظۡهِرُونَ﴾: هنگامی‌که به ظهر می‌رسید.

20- ﴿تَنتَشِرُونَ﴾: در امور زندگی دست بکار می‌شوید.

21- ﴿لِّتَسۡکُنُوٓاْ إِلَیۡهَا﴾: تا به آنها تمایل پیدا کنید و اُنس بگیرید.

26- ﴿لَّهُۥ قَٰنِتُونَ﴾: از اراده او تعالی فرمان می‌برند.

27- ﴿لَهُ ٱلۡمَثَلُ ٱلۡأَعۡلَىٰ﴾ : عالی‌ترین وصف در کمال و جلال از آن خداست.

30- ﴿فَأَقِمۡ وَجۡهَکَ﴾: پس روی خود را راست و درست کن.

30- ﴿لِلدِّینِ﴾: به دین توحید و اسلام.

30- ﴿حَنِیفٗا﴾: متمایل به سوی او.

30- ﴿فِطۡرَتَ ٱللَّهِ﴾: به اسلام پایدار باشید.

30- ﴿فَطَرَ ٱلنَّاسَ عَلَیۡهَا﴾: خدا انسان را بر آن آفریده است.

30- ﴿لِخَلۡقِ ٱللَّهِ﴾: به دین الهی‌که انسان را بر آن آفریده است.

30- ﴿ذَٰلِکَ ٱلدِّینُ ٱلۡقَیِّمُ﴾: این است دین مستقیم.

31- ﴿مُنِیبِینَ إِلَیۡهِ﴾: با توبه و اخلاص به او تعالی رجوع کنید.

32- ﴿کَانُواْ شِیَعٗا﴾: از هوای نفس به صورت احزاب گوناگون درآمدند.

35- ﴿سُلۡطَٰنٗا﴾: کتابی یا دلیل روشنی.

36- ﴿فَرِحُواْ بِهَا﴾: به سبب آن متکبر و خودپسند می‌شوند.

36- ﴿هُمۡ یَقۡنَطُونَ﴾: از رحمت خدا نومید می‌شوند.

37- ﴿یَقۡدِر﴾: به اقتضای حکمت روزی هرکه را بخواهد تنگ می‌کند.

39- ﴿رِّبٗا﴾: همین ربای حرام معروف.

39- ﴿لِّیَرۡبُوَاْ﴾: تا آن رِبا بیفزاید.

39- ﴿فَلَا یَرۡبُو﴾: مایه برکت آن نمی‌شود.

39- ﴿ٱلۡمُضۡعِفُونَ﴾: چند برابر.

43- ﴿لِلدِّینِ ٱلۡقَیِّمِ﴾: به دین مستقیم و فطرت.

43- ﴿لَّا مَرَدَّ لَهُ﴾: هیچ کس نمی‌تواند مانع وقوع آن شود.

43- ﴿یَصَّدَّعُونَ﴾: به سوی بهشت و دوزخ متفرق می‌شوند.

44- ﴿یَمۡهَدُونَ﴾: جایگاه نعمت و ناز را مهیا می‌سازند.

48- ﴿فَتُثِیرُ سَحَابٗا﴾: ابرها را حرکت می‌دهد و پراکنده می‌سازد.

48- ﴿یَجۡعَلُهُۥ کِسَفٗا﴾: ابرها را به صورت قطعه‌های پراکنده در می‌آورد.

48- ﴿ٱلۡوَدۡقَ﴾: باران را.

48- ﴿مِنۡ خِلَٰلِه﴾: از لابلای آن.

49- ﴿لَمُبۡلِسِینَ﴾: از بارش باران نومید بودند.

51- ﴿فَرَأَوۡهُ مُصۡفَرّٗا﴾: گیاهان را بعد از شادابی و سبزی زرد می‌بینند.

54- ﴿شَیۡبَةٗ﴾: حالت پیری.

55- ﴿یُؤۡفَکُونَ﴾: از حق و راستی دوری می‌جستند.

57- ﴿لَا هُمۡ یُسۡتَعۡتَبُونَ﴾: از آنها خواسته نمی‌شود که با توبه و طاعت، غضب خدا را از خود دور نمایند.

60- ﴿لَا یَسۡتَخِفَّنَّکَ﴾: تو را به خفت، خواری و اضطراب وادار نکنند.