سورۀ حَدِید

سورۀ حَدِید

1- ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ﴾: خدا را به پاکی یاد و ستایش کرد.

1- ﴿ٱلۡعَزِیزُ﴾: بر همه چیز توانا و غالب است.

3- ﴿ٱلۡأَوَّلُ﴾: از همه موجودات پیش است.

3- ﴿ٱلۡأٓخِرُ﴾: بعد از نابودی موجودات باقی است.

3- ﴿ٱلظَّٰهِرُ﴾: وجود او با دلایل روشن، آشکار است.

3- ﴿ٱلۡبَاطِنُ﴾: حقیقت ذات او تعالی از عقل و ادراک پنهان است.^([1])

4- ﴿ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ﴾: استوای‌که شایان کمال او تعالی است.

4- ﴿مَا یَلِجُ﴾: آنچه داخل می‌شود از قبیل باران و غیره.

4- ﴿مَا یَعۡرُجُ فِیهَا﴾: آنچه به سوی آسمان بالا می‌رود از قبیل فرشتگان و اعمال بندگان.

4- ﴿هُوَ مَعَکُمۡ﴾: او از همه چیز اَگاه و با شماست.

6- ﴿یُولِجُ ٱلَّیۡلَ﴾: شب را داخل می‌کند.

10- ﴿قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ﴾: پیش از فتح مکه یا صلح حدیبیه.

10- ﴿ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾: پاداش نیکو، جنت.

11- ﴿قَرۡضًا حَسَنٗا﴾: کار ثوابی را از طیب خاطر انجام بدهد.

13- ﴿ٱنظُرُونَا﴾: منتظر ما بمانید.

13- ﴿نَقۡتَبِسۡ﴾: روشنایی بگیریم.

14- ﴿بِسُورٖ﴾: دیواری بین بهشت و دوزخ، اعراف.

14- ﴿یُنَادُونَهُمۡ﴾: منافقها مسلمانان را صدا می‌کنند.

14- ﴿فَتَنتُمۡ أَنفُسَکُمۡ﴾: با اختیار نفاق خود را نابودکرید.

14- ﴿تَرَبَّصۡتُمۡ﴾: انتظار داشتید به مسلمانان حوادث ناگوار برسد.

14- ﴿غَرَّتۡکُمُ ٱلۡأَمَانِیُّ﴾: آرزو‌های بیهوده شما را فریفت.

14- ﴿ٱلۡغَرُورُ﴾: شیطان و هر فریبنده‌ای.

15- ﴿هِیَ مَوۡلَىٰکُمۡ﴾: دوزخ به شما مناسب است.

16- ﴿أَلَمۡ یَأۡنِ﴾: آیا وقت آن نرسیده. ﴿أَن تَخۡشَعَ﴾: که فروتنی کند.

16- ﴿ٱلۡأَمَدُ﴾: زمان.

20- ﴿تَکَاثُرٞ...﴾: مباهات است به افزونی...

20- ﴿أَعۡجَبَ ٱلۡکُفَّارَ﴾: کشاورزان را به شگفت آورد.

20- ﴿یَهِیجُ﴾: بسیار خشک شود.

20- ﴿یَکُونُ حُطَٰمٗا﴾: بعد از خشک شدن بشکند و ‌پوسیده گردد.

21- ﴿سَابِقُوٓاْ﴾: بشتابید.

22- ﴿نَّبۡرَأَهَآ﴾: این کائنات را خلق نماییم.

23- ﴿لِّکَیۡلَا تَأۡسَوۡاْ﴾: تا حزین و نومید نشوید.

23- ﴿لَا تَفۡرَحُواْ﴾: به غرور و تکبر شادی نکنید.

23- ﴿مُخۡتَالٖ فَخُورٍ﴾: متکبر خودستا را.

25- ﴿ٱلۡمِیزَانَ﴾: عدالت را که به اجرای آن دستور دادیم یا همین ترازوی معروف را.

25- ﴿أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِیدَ﴾: آهن را آفریدیم یا برای مردم مهیا ساختیم.

25- ﴿بَأۡسٞ شَدِیدٞ﴾: نیروی قوی.

27- ﴿قَفَّیۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم﴾: بعد از آنها فرستادیم.

27- ﴿ٱلۡإِنجِیلَ﴾: انجیل را، سپس‌تحریفش نموند.

27- ﴿ٱلَّذِینَ ٱتَّبَعُوهُ﴾: کسانی‌که از دین او پیروی کردند.

27- ﴿رَأۡفَةٗ وَرَحۡمَةٗ﴾: نرمی و مهربانی.

27- ﴿رَهۡبَانِیَّةً﴾: زیاده روی در عبادت.

27- ﴿مَا کَتَبۡنَٰهَا عَلَیۡهِمۡ﴾: ما این رهبانیت را برآنها فرض نکرده بودیم بلکه آنها از پیش خود ساختند.

27- ﴿فَمَا رَعَوۡهَا﴾: آن را رعایت نکردند، بلکه جانشین‌های ایشان آن گم و به دین عیسی انکار کردند.

28- ﴿یُؤۡتِکُمۡ کِفۡلَیۡنِ﴾: به شما دو اجر می‌دهد.

29- ﴿لِّئَلَّا یَعۡلَمَ﴾: تا بداند «لا» زاید است.

---

[1]- بهتر و شایسته‌تر این بود که این دو نام خداوند یعنی ظاهر و باطن را بر اساس همان تفسیری که پیامبر ج تفسیر نموده تفسیر می‌کرد. پیامبر ج می‌فرماید: «وأنت الظاهر فلیس فوقک شیء، وأنت الباطن فلیس دونک شیء» «تو ظاهر هستی پس هیچ‌ چیزی بالاتر از تو نیست و تو باطن هستی پس هیچ چیزی از تو دور و مخفی نیست». بنابراین اسم ظاهر بیانگر بالا بودن او بر آفریده‌هایش دارد و اسم باطن بیانگر احاطه‌ی علم او است و اینکه هیچ چیز از او پنهان نمی‌ماند، شنوایی‌اش گنجایش تمامی صداها را دارد و بینایی‌اش همه‌‌ی آفریده‌ها را زیر نظر دارد. (برگرفته از مقاله‌ «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).