سورۀ حَشْر‏

سورۀ حَشْر‏

1- ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ﴾: خدا را پاک ومنزه می‌داند و ستایش می‌کند.

2- ﴿ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ﴾: یهود بنی‌نضیر را در نزدیک مدینه.

2- ﴿لِأَوَّلِ ٱلۡحَشۡرِ﴾: در اولین اخراج و تبعید به شام.

2- ﴿فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ﴾: امر و عذاب خدا برآنها آمد.

2- ﴿لَمۡ یَحۡتَسِبُواْ﴾: گمان نمی‌کردند و به ذهن آنها هم خطور نمی‌کرد.

2- ﴿قَذَف﴾: افکند.

3- ﴿ٱلۡجَلَآءَ﴾: با زن و فرزندان از وطن بیرون شدن.

4- ﴿شَآقُّواْ﴾: دشمنی و نافرمانی کردند.

5- ﴿مِّن لِّینَةٍ﴾: درخت خرما یا درخت شایسته خرما را.

5- ﴿عَلَىٰٓ أُصُولِهَا﴾: بر ساقه‌اش.

6- ﴿مَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ﴾: آنچه خدا عاید گردانید.

6- ﴿فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَیۡهِ﴾: بخاطر بدست آوردن آن نتاختید.

6- ﴿رِکَابٖ﴾: آنچه سوار شوند خصوصاً شتر.

7- ﴿دُولَةَۢ بَیۡنَ ٱلۡأَغۡنِیَآءِ﴾: این اموال تنها در میان توانگران دست بدست نگردد.

9- ﴿تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِیمَٰنَ﴾: مدینه را وطن خود قرار دادند و به خلوص نیت ایمان آوردند.

9- ﴿حَاجَةٗ﴾: سوزش دل و حسد.

9- ﴿خَصَاصَةٞ﴾: فقر و احتیاج.

9- ﴿مَن یُوقَ﴾: کسی‌که دور نگاه ‌داشته شود.

9- ﴿شُحَّ نَفۡسِهِ﴾: از بخل و حرص خویش.

10- ﴿غِلّٗا﴾: هیچ حقد، کینه و خیانتی.

14- ﴿بَأۡسُهُم بَیۡنَهُمۡ شَدِیدٞ﴾: جنگ آنها در میان خودشان سخت‌تر است.

14- ﴿قُلُوبُهُمۡ شَتَّىٰ﴾ : بین خود اختلاف دارند و دلهاشان پراکنده است.

15- ﴿وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ﴾: عاقبت بد کفر خود را.

19- ﴿نَسُواْ ٱللَّهَ﴾: اوامر و نواهی خدا را مراعات نکردند.

19- ﴿فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡ﴾: پس خدا هم خود آنها را از یاد خودشان برد، کار خیری به نفع آخرت خود انجام ندادند.

21- ﴿خَٰشِعٗا﴾: فروتن و فرمان‌بردار.

21- ﴿مُّتَصَدِّعٗا﴾: پاره پاره.

23- ﴿ٱلۡمَلِکُ﴾: مالک و متصرف تمام اشیاء.

23- ﴿ٱلۡقُدُّوسُ﴾: دور ازهمه نقصها و در کمال پاکیزگی است.

23- ﴿ٱلسَّلَٰمُ﴾: سالم از عیب و نقص.

23- ﴿ٱلۡمُؤۡمِنُ﴾: پیامبران خود را با معجزه تأیید و تصدیق می‌کند.

23- ﴿ٱلۡمُهَیۡمِنُ﴾: حافظ و مراقب تمام اشیاء.

23- ﴿ٱلۡعَزِیزُ﴾: قوی و غالب.

23- ﴿ٱلۡجَبَّارُ﴾: قهار یا بلند مرتبه.

23- ﴿ٱلۡمُتَکَبِّرُ﴾: کبریا و با جاه و جلال.

24- ﴿ٱلۡبَارِئُ﴾: ایجاد کننده.

24- ﴿ٱلۡمُصَوِّرُ﴾: خالق صورت‌ها به هر شکل که بخواهد.

24- ﴿ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾: نام‌های نیکو با معانی نیکو.