سورۀ مُدَّثِّر

سورۀ مُدَّثِّر

1- ﴿ٱلۡمُدَّثِّرُ﴾: پنهان کننده خود را به لباس‌هایش، نبی‌کریم.

3- ﴿رَبَّکَ فَکَبِّرۡ﴾: تنها پروردگارت را بزرگ بشمار و تعظیم نما.

4- ﴿ثِیَابَکَ فَطَهِّرۡ﴾: لباس‌هایت را پاک کن کنایه از پاکیزگی نفس از بدیهاست.

5- ﴿وَٱلرُّجۡزَ فَٱهۡجُرۡ﴾: از گناه‌که موجب عذاب است دوری گزین.

6- ﴿لَا تَمۡنُن تَسۡتَکۡثِرُ﴾: به امید آن نبخش که بیشتر بگیری.

8- ﴿نُقِرَ فِی ٱلنَّاقُورِ﴾: بخاطر رستاخیز در صورت دمیده شود.

11- ﴿ذَرۡنِی﴾: به من واگذار، تهدید و وعید است.

12- ﴿مَالٗا مَّمۡدُودٗا﴾: مال فراوان.

13- ﴿بَنِینَ شُهُودٗا﴾: پسران که همیشه در حضور او هستند و هیچگاه برای کسب و کار از او جدا نمی‌شوند چون نیازی به آن ندارند.

14- ﴿مَهَّدتُّ لَهُ﴾: نعمت، ریاست و مقام او را گسترش دادم.

16- ﴿کَلَّآ﴾: هرگز چنین نخواهد شد.

16- ﴿لِأٓیَٰتِنَا عَنِیدٗا﴾: نسبت به آیات ما دشمنی می‌ورزد یا از حق دوری می‌جوید.

17- ﴿سَأُرۡهِقُهُۥ صَعُودًا١٧﴾: به زودی به عذاب پرمشقت و طاقت فرسا دچارش می‌کنم.

18- ﴿قَدَّرَ﴾: سخن طعنه‌آمیزی نسبت به خدا و پیامبر در ذهن خود آماده کرد.

19- ﴿فَقُتِلَ﴾: لعنت و عذاب بر او باد یا از نیکی و خیر دور باد.

21- ﴿نَظَرَ﴾: درباره سخن طعنه‌آمیزی‌که آماده کرده بود تأمل کرد.

22- ﴿عَبَسَ﴾: هنگامی‌که میدان حیله برایش تنگ شد ابرو درهم کشید.

22- ﴿بَسَرَ﴾: در عبوست چهره‌اش افزود.

24- ﴿سِحۡرٞ یُؤۡثَرُ﴾: سحری است که از ساحران می‌آموزد.

26- ﴿سَأُصۡلِیهِ سَقَرَ٢٦﴾: به زودی به جهنم داخلش می‌کنم.

29- ﴿لَوَّاحَةٞ لِّلۡبَشَرِ٢٩﴾: پوست دوزخیان را سیاه می‌کند و می‌سوزاند.

31- ﴿فِتۡنَةٗ﴾: سبب فتنه وگمراهی.

31- ﴿مَا هِیَ﴾: نیست دوزخ.

33- ﴿وَٱلَّیۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ٣٣﴾: قسم به شب وقتی که دور شود.

34- ﴿وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ٣٤﴾: قسم به صبح هنگامی‌که روشن شود.

35- ﴿إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡکُبَرِ٣٥﴾: قطعاً همین جهنم یکی از بلاهای عظیم است، جواب قسم.

37- ﴿أَن یَتَقَدَّمَ﴾: به‌سوی خیر و طاعت پیش رود.

38- ﴿بِمَا کَسَبَتۡ رَهِینَةٌ﴾: نزد او تعالی در گرو اعمال خویش است.

42- ﴿مَا سَلَکَکُمۡ﴾: چه چیز شما را وارد کرد؟

45- ﴿کُنَّا نَخُوضُ﴾: ما غرق در باطل بودیم.

46- ﴿بِیَوۡمِ ٱلدِّینِ﴾: به روز رستاخیز، حساب و جزا.

50- ﴿حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ﴾: خرهای وحشی و رمنده.

51- ﴿قَسۡوَرَةِۢ﴾: شیر یا تیرانداز.

56- ﴿أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ﴾: سزاوار است که بندگانش از او بترسند.