105- باب: نهی از دوتا دوتا خوردن خرما و امثال آن هنگامی که با هم می‌خورند، مگر با اجازه‌ی جمع

105- باب: نهی از دوتا دوتا خوردن خرما و امثال آن هنگامی که با هم می‌خورند، مگر با اجازه‌ی جمع

746- عن جبَلَةَ بن سُحَیْم قال: أَصابَنا عامُ سَنَةٍ معَ ابْنِ الزُّبَیْرِ، فرُزقْنَا تَمْراً، وَکانَ عَبْدُ الله بنُ عمر$ یَمُرُّ بِنَا ونحْنُ نأْکُلُ، فیقولُ: لا تُقَارِنُوا، فإِنَّ النَّبِیَّr نَهَى عَنِ الإقرانِ، ثُمَّ یقولُ: «إِلاَّ أَنْ یَسْتَأْذِنَ الرَّجُلُ أَخَاهُ». [متفقٌ علیه]([1])

ترجمه: جبله بن سُحیم می‌گوید: در زمانِ حکم‌رانیِ - عبدالله- بن زبیر قحطی به ما رسید؛ مقداری خرما-به عنوان جیره- به ما داده شد. مشغولِ خوردن بودیم که عبدالله بن عمر$ از کنارِ ما گذشت و فرمود: دوتا دوتا نخورید؛ زیرا پیامبرr از دوتا دوتا خوردن منع کرده است. سپس - ابن‌عمر- می‌فرمود: «مگر این‌که شخص از برادرش- یعنی کسی که با اوست- اجازه بگیرد».

---

([1]) صحیح بخاری، ش: 5446؛ و صحیح مسلم، ش: 2045.