125- باب: آن‌چه هنگام پوشیدن لباس یا کفش نو و امثال آن می‌گوییم...

125- باب: آن‌چه هنگام پوشیدن لباس یا کفش نو و امثال آن می‌گوییم...

817- عَنْ أبی سعیدٍ الْخُدْریِّt قال: کانَ رسُولُ اللهr إذا اسْتَجَدَّ ثَوْبًا سَمَّاهُ باسْمِهِ عِمامَةً أَوْ قَمِیصًا، أَوْ رِدَاءً یقُول: «اللهمَّ لکَ الحَمْدُ أَنْتَ کَسَوْتَنِیهِ، أَسْأَلُکَ خَیْرَهُ وَخَیْرَ ما صُنِع لَهُ، وأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّهِ وشَرِّ ما صُنِعَ لَهُ». [روایت ابوداود و ترمذی؛ ترمذی گفته است: حدیثی حسن می‌باشد.]([1])

ترجمه: ابوسعید خدریt می‌گوید: رسول‌اللهr هرگاه لباسی نو- عمامه یا پیراهن ردایی- می‌پوشید، آن را نام می‌بُرد و می‌گفت: «اللهمَّ لکَ الحَمْدُ أَنْتَ کَسَوْتَنِیهِ، أَسْأَلُکَ خَیْرَهُ وَخَیْرَ ما صُنِع لَهُ، وأَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّهِ وشَرِّ ما صُنِعَ لَهُ». [ترجمه‌ی دعا: «یا الله! همه‌ی حمد و ستایش ویژه‌ی توست؛ تو، این- عمامه یا پیراهن یا ردا- را به من پوشانده‌ای. من، از تو خیرِ آن و خیری را که برای آن ساخته شده است، درخواست می‌کنم و از شرّ آن و شرّی که برای آن ساخته شده است، به تو پناه می‌جویم».]

---

([1]) صحیح الجامع، ش: 4664؛ و صحیح أبی داود، آلبانی/، ش: 3393.