172- باب: مستحب بودن دعا در سفر

172- باب: مستحب بودن دعا در سفر

987- وعن أَبی هریرةt قال: قَالَ رسولُ اللهr: «ثلاثُ دَعَوَاتٍ مُسْتَجَابَات لا شَکَّ فِیهِنَّ: دَعْوَةُ المَظْلُومِ، وَدَعْوَةُ المُسَافِرِ، وَدَعْوَةُ الوَالِدِ عَلَى وَلَدِهِ». [روایت ابوداود و ترمذی؛ ترمذی، این حدیث را حسن دانسته است. البته در روایت ابوداود، لفظ «عَلَى وَلَدِهِ» نیست.]([1])

ترجمه: ابوهریرهt می‌گوید: رسول‌اللهr فرمود: «بی‌گمان سه دعای مستجب وجود دارد که در پذیرفته شدن آن‌ها شکی نیست: دعای ستم‌دیده، دعای مسافر، و دعای پدر [و مادر] بر ضدّ فرزند».([2])

***

---

([1]) صحیح الجامع، ش: 3031؛ السلسلۀ الصحیحۀ، از آلبانی، ش: 596؛ آلبانی/ این حدیث را در صحیح ابن‌ماجۀ، ش: 3115 حسن داسته است.

([2]) البته در روایت ابوداود، دعای پدر به‌صورت مطلق آمده است؛ یعنی دعای پدر در حق فرزند، - چه دعای نیک در حق او باشد و چه بددعایی- پذیرفته می‌شود. (مترجم)