176- باب: استحباب رفتن به نزد خانواده در روز و کراهتش در شب بدون ضرورت

176- باب: استحباب رفتن به نزد خانواده در روز و کراهتش در شب بدون ضرورت

992- عن جابرٍt أنَّ رسول اللهr قَالَ: «إِذَا أطال أحَدُکُمُ الغَیْبَةَ فَلا یَطْرُقَنَّ أهْلَهُ لَیْلاً».

وفی روایةٍ: أنَّ رسول اللهr نَهَى أنْ یَطْرُقَ الرَّجُلُ أهْلَهُ لَیْلاً. [متفق علیه]([1])

ترجمه: جابرt می‌گوید: رسول‌اللهr فرمود: «هرگاه غیبت هر یک از شما - به سبب سفر- طولانی شد، هرگز در شب‌ - بدون اطلاع قبلی- نزد خانواده‌اش نرود».

و در روایتی آمده است: رسول‌اللهr از این‌که کسی (پس از بازگشت از سفرِ طولانی)، در شب نزد خانواده‌اش برود، نهی فرمود.

993- وعن أنسٍt قال: کَانَ رسولُ اللهr لا یَطْرُقُ أهْلَهُ لَیْلاً، وَکَانَ یَأتِیهمْ غُدْوَةً أَوْ عَشِیَّةً. [متفق علیه]([2])

ترجمه: انسt می‌گوید: رسول‌اللهr - پس از بازگشت از سفر- در شب نزد خانواده‌اش نمی‌رفت؛ بلکه صبح یا غروب، نزدشان می‌رفت.

***

---

([1]) صحیح بخاری، ش: (1801، 5244)؛ و صحیح مسلم، ش: 715.

([2]) صحیح بخاری، ش: 1800؛ و صحیح مسلم، ش: 1928.