349- باب: شدت تحریم گریختنِ برده از آقایش

349- باب: شدت تحریم گریختنِ برده از آقایش

1777- عن جریرٍt قَالَ: قَالَ رسولُ اللهِr: «أَیُّمَا عَبْدٍ أَبَقَ، فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّةُ». [روایت مسلم]([1])

ترجمه: جریرt می‌گوید: رسول‌اللهr فرمود: «هر برده‌ای فرار کند، حرمت و امان ایمانی‌اش از او زایل می‌شود».([2])

1778- وعنه عَنِ النَّبِیِّr: «إِذَا أَبَقَ العَبْدُ، لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلاَةٌ». [روایت مسلم]([3])

وفی روایةٍ: «فَقَدْ کَفَرَ».

ترجمه: جریرt می‌گوید: پیامبرr فرمود: «هرگاه برده فرار کند، نمازش قبول نمی‌شود».

و در روایتی آمده است: «کافر می‌گردد».

---

([1]) صحیح مسلم، ش: 69.

([2]) یعنی برده‌ای که از آقایش می‌گریزد، همانندِ کفار می‌گردد که از جهت نداشتنِ ایمان، حرمت و امان ندارند؛ قابل یادآوری‌ست که این، از جهت تغلیظ و بیانِ شدت این گناه است؛ و گرنه، گریختن برده از آقایش کفر نمی‌باشد؛ مگر آن‌که این عملِ حرام را حلال بداند. [مترجم]

([3]) صحیح مسلم، ش: 69.