سورۀ رحمن

سورۀ رحمن

در مکه نازل شده و هفتاد و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿الرَّحْمَنُ١ عَلَّمَ الْقُرْآنَ٢ خَلَقَ الْإِنْسَانَ٣ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ٤ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ٥ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ٦ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ٧ أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ٨ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ٩ وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ١٠ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ١١ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ١٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ١٣ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ١٤ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ١٥ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ١٦ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ١٧ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ١٨﴾ [الرحمن: 1-18].

﴿1﴾ الله بخشنده (است). ﴿2﴾ قرآن را (به محمد) آموخت. ﴿3﴾ انسان را آفرید. ﴿4﴾ به او نطق و بیان آموخت. ﴿5﴾ آفتاب و ماه طبق حساب مقرر روانند. ﴿6﴾ و گیاه و درخت برای او سجده می‌کنند. ﴿7﴾ و آسمان را بلند برد و ترازو را مقرر کرد. ﴿8﴾ تا در ترازو از حد تجاوز نکنید. ﴿9﴾ و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در ترازو کم نگذارید. ﴿10﴾ و زمین را برای خلق گسترانید. ﴿11﴾ که در آن میوه (‌های فراوان) هست و درختهای خرمای غلافدار. ﴿12﴾ (و در آن) دانۀ برگدار و گیاه خوشبو است. ﴿13﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿14﴾ انسان (آدم) را از گل خشک مانند سفال آفرید. ﴿15﴾ و جن را از شعلۀ آتش آفرید. ﴿16﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿17﴾ (اوست) پروردگار دو مشرق و دو مغرب. ﴿18﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟

﴿مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ١٩ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ٢٠ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٢١ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ٢٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٢٣ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ٢٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٢٥ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ٢٦ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ٢٧ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٢٨ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ٢٩ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٠ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ٣١ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٢ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ٣٣ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٤ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ٣٥ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٦ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ٣٧ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٣٨ فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ٣٩ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٠ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ٤١﴾ [الرحمن: 19-41].

﴿19﴾ دو دریا (شور و شیرین) را (در کنار هم) روان کرد که با یکدیگر متصل می‌شوند. ﴿20﴾ (اما) بین آن دو حجابی است که (به محدوده هم دیگر) تجاوز نمی‌کنند. ﴿21﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿22﴾ از آن دو (دریا) مروارید و مرجان بیرون می‌آید. ﴿23﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿24﴾ و او (الله) در بحر کشتی‌های ساخته شده مانند کوه دارد. ﴿25﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿26﴾ هر چه بر آن (زمین) است، فناپذیر است. ﴿27﴾ و (تنها) پروردگارت صاحب صورت، که دارای شکوه و اکرام است، باقی می‌ماند. ﴿28﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿29﴾ هرکس که در آسمان‌ها و زمین است از او (کمک) می‌خواهد و هر روزی او در کاری است. ﴿30﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿31﴾ ای انس و جن! به زودی به حساب شما می‌پردازیم. ﴿32﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿33﴾ ای گروه‌های جن و انس! اگر می‌توانید از کناره‌های آسمان و زمین بگذرید، پس بگذرید، اما نمی‌توانید بگذرید مگر به واسطه قدرت (که شما آن قدرت را ندارید). ﴿34﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿35﴾ در آن روز شعله ای از آتش و دود بر شما فرستاده می‌شود. پس نمی‌توانید انتقام بگیرید. ﴿36﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿37﴾ پس وقتی آسمان بشکافد پس (مانند( گل سرخ، همچون روغن گداخته شود. ﴿38﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿39﴾ پس آن روز هیچ انس و جن از گناهش پرسیده نمی‌شود. (بلکه به علامت شناخته می‌شوند). ﴿40﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿41﴾ گناهکاران از سیما و قیافه‌هایشان شناخته می‌شوند، پس از موهای پیشانی و قدم‌هایشان گرفته می‌شوند )و در دوزخ انداخته می‌شوند).

﴿فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٢ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ٤٣ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ٤٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٥ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ٤٦ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٧ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ٤٨ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٤٩ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ٥٠ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٥١ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ٥٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٥٣ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ٥٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٥٥ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٥٦ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٥٧ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ٥٨ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٥٩ هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ٦٠ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٦١ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ٦٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٦٣ مُدْهَامَّتَانِ٦٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٦٥ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ٦٦ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٦٧ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ٦٨ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٦٩﴾ [الرحمن: 42-69].

﴿42﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿43﴾) گفته شود) این همان دوزخی است که مجرمان آن را دروغ می‌شمردند. ﴿44﴾ بین آتش و آب گرم جوشان می‌گردند. ﴿45﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿46﴾ و برای کسیکه از ایستادن (در حضور) پروردگار خود ترسیده باشد، دو باغ است. ﴿47﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿48﴾ (آن دو باغ که درختانش) شاخه‌های بسیار دارد. ﴿49﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿50﴾ در آن دو (باغ) دو چشمه جاری است. ﴿51﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿52﴾ در آن دو (باغ) از هر میوه ای دو نوع است. ﴿53﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿54﴾ بر فرش‌هایی تکیه کرده‌اند که آسترهایش از ابریشم ضخیم است. و میوه آن دو باغ برای چیدن در دسترس است. ﴿55﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿56﴾ در آن (کاخ‌ها و باغ‌ها حوریان) همسران‌شان است که نگاه‌شان را از دیگران فرو می‌اندازند (و) پیش از آنان دست هیچ انس و جن به آنها نرسیده است. ﴿57﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿58﴾ (آن زنان چنان زیبا‌اند که( گویا یاقوت و مرجان‌اند. ﴿59﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿60﴾ آیا پاداش نیکوکاری جز جزای نیکو است. ﴿61﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿62﴾ و غیر از آن دو باغ (بر ایشان( دو باغ دیگر هم است. ﴿63﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿64﴾ و آن دو باغ از شدت سبزی سیاه معلوم می‌شوند. ﴿65﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿66﴾ در آن دو باغ دو چشمه فواره کنان است. ﴿67﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿68﴾ در آن دو (باغ) میوه‌ها و درخت‌های خرما و انار است. ﴿69﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟

﴿فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ٧٠ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٧١ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ٧٢ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٧٣ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ٧٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٧٥ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ٧٦ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ٧٧ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ٧٨﴾ [الرحمن: 70-78].

﴿70﴾ در آن باغها زنان نیک سیرت و خوبصورت است. ﴿71﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿72﴾ حوریان نگه داشته شده‌اند )برای نشستن همرای ازواج خود) در خیمه‌ها. ﴿73﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿74﴾ در حالیکه دست هیچ انس و جن پیش از آنان (مؤمنان) به آنان نرسیده است. ﴿75﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿76﴾ در حالیکه (جنتیان) بر بالش‌های سبز و بسترهای بی‌نظیر و زیبا تکیه زده‌اند. ﴿77﴾ پس کدام نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ ﴿78﴾ بسیار بابرکت است نام پروردگارت که صاحب جلال و اکرام است.

سورۀ واقعه

سورۀ واقعه

در مکه نازل شده و نود وشش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ١ لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ٢ خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ٣ إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا٤ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا٥ فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا٦ وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً٧ فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ٨ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ٩ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ١٠ أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ١١ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ١٢ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ١٣ وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ١٤ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ١٥ مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ١٦﴾ [الواقعة: 1-16].

﴿1﴾ چون واقعۀ (بزرگ قیامت) واقع شود. ﴿2﴾ که در واقع شدن آن هیچ دروغی نیست. ﴿3﴾ (آن واقعه، گروهی را) پایین می‌آورد (و گروهی دیگر را) بالا می‌برد. ﴿4﴾ آن وقت که زمین به شدت تکان داده می‌شود. ﴿5﴾ و کوه‌ها کوبیده و به شدت متلاشی شوند. ﴿6﴾ پس چون غبار پراگنده شوند. ﴿7﴾ و شما (انسانها) به سه گروه تقسیم خواهید شد. ﴿8﴾ پس (گروه اول) اهل سمت راست هستند. اما اهل سمت راست چه کسانی هستند؟. ﴿9﴾ و (گروه دوم) اهل سمت چپ هستند! اما اهل سمت چپ چه کسانی هستند؟. ﴿10﴾ و (گروه سوم) سبقت کنندگان، (که در کارهای نیک) سبقت کننده‌اند. ﴿11﴾ آنان مقربان (دربار الهی)‌اند. ﴿12﴾ که در باغ‌های نعمت خواهند بود. ﴿13﴾ (آن مقربان) گروه زیادی از پیشینیان‌اند. ﴿14﴾ و گروه اندی از پسینیان‌اند. ﴿15﴾ بر تخت‌های چیده شده و بافته شده از دُر و یاقوت (خواهند نشست). ﴿16﴾ در حالیکه روبروی هم نشسته‌اند، بر این تخت‌ها تکیه می‌کنند.

﴿یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ١٧ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ١٨ لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ١٩ وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ٢٠ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ٢١ وَحُورٌ عِینٌ٢٢ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ٢٣ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ٢٤ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا٢٥ إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا٢٦ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ٢٧ فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ٢٨ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ٢٩ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ٣٠ وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ٣١ وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ٣٢ لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ٣٣ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ٣٤ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً٣٥ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا٣٦ عُرُبًا أَتْرَابًا٣٧ لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ٣٨ ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ٣٩ وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ٤٠ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ٤١ فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ٤٢ وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ٤٣ لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ٤٤ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ٤٥ وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ٤٦ وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ٤٧ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ٤٨ قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ٤٩ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ٥٠﴾ [الواقعة: 17-50].

﴿17﴾ و بر آنها پسرانی که همیشه جوان‌اند می‌گردند. ﴿18﴾ با جام‌ها و کوزه‌ها وظرف‌های از شراب جاری (که هیچ بیماری و آفتی ندارد بر آنان می‌گردند). ﴿19﴾ نه از آن (شراب) سردرد شوند و نه مست و بیهوش. ﴿20﴾ (و به گرد آنان می‌گردند) با میوه‌هایی که اختیار کنند. ﴿21﴾ و گوشت پرنده‌ها از هر نوع که اشتها دارند. ﴿22﴾ و زنان سفید روی و بزرگ چشم (گرد آنها می‌گردند). ﴿23﴾ که همچون مروارید پنهان شده در صدف‌اند. ﴿24﴾ (نعمت‌هایی که به ایشان داده می‌شود) به پاداش کارهایی است که می‌کرده‌اند. ﴿25﴾ و در آنجا نه سخن بیهوده می‌شنوند و نه سخن گناه. ﴿26﴾ مگر این سخن را که همگی سلام و درود باد. ﴿27﴾ و اصحاب دست راست چه (وضع و) حالی دارند، اصحاب دست راست؟. ﴿28﴾ در میان درختان سدر (کنار) بی‌خار‌اند. ﴿29﴾ و در باغ‌های درختان موز که میوه‌هایش چیده شده است. ﴿30﴾ و در سایه‌های گسترده‌اند. ﴿31﴾ و آب ریزان (از چشمه‌ها). ﴿32﴾ و در میوه‌های فراوان‌اند. ﴿33﴾ که نه تمام می‌شود و نه از مصرف آن منع می‌گردد. ﴿34﴾ و (بر) بسترهای بلند (نشسته اند). ۳۵. البته ما آن حوران را به طور خاص آفریدیم. ﴿36﴾ پس ایشان را دوشیزه و باکره گردانیدیم. ﴿37﴾ زنانی هم سن و سال و شوهر دوست‌اند. ﴿38﴾ این نعمت‌ها برای اصحاب دست راست است. ﴿39﴾ که گروهی از امتهای پیشین. ﴿40﴾ و گروهی از امتهای پسین هستند. ﴿41﴾ و اصحاب دست چپ چه وضع و حالی دارند، اصحاب دست چپ؟ ﴿42﴾ در باد گرم و آب جوش خواهند بود. ﴿43﴾ و در سایه ای از دود سیاه. ﴿44﴾ که نه سرد است و نه سودبخش . ﴿45﴾ چون آنان پیش از این در دنیا) در ناز و نعمت و خوشگذران بودند. ﴿46﴾ و همیشه بر گناه بزرگ ادامه می‌دادند. ﴿47﴾ و می‌گفتند: (راجع به انکار قیامت) آیا چون مردیم و خاک و استخوان گشتیم دوباره زنده خواهیم شد؟ ﴿48﴾ و آیا پدران نخستین ما (نیز دوباره زنده می‌شوند؟) ﴿49﴾ بگو: البته تمام پیشینیان و پسینیان. ﴿50﴾ به‌سوی وعدگاه روز معین جمع کرده می‌شوند.

﴿ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ٥١ لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ٥٢ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ٥٣ فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ٥٤ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ٥٥ هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ٥٦ نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ٥٧ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ٥٨ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ٥٩ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ٦٠ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ٦١ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ٦٢ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ٦٣ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ٦٤ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ٦٥ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ٦٦ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ٦٧ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ٦٨ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ٦٩ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ٧٠ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ٧١ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ٧٢ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ٧٣ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ٧٤ فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ٧٥ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ٧٦﴾ [الواقعة: 51-76].

﴿51﴾ باز شما ای گمراهان تکذیب کننده (توحید و قیامت). ﴿52﴾ حتما از درختی که زقوم است، خواهید خورد. ﴿53﴾ پس شکم‌ها را از آن پر خواهید کرد. ﴿54﴾ باز بالای آن از آب جوش مینوشید. ﴿55﴾ و مانند شتران تشنه می‌نوشید. ﴿56﴾ و این است پذیرایی آنان روز قیامت. ﴿57﴾ ما شما را آفریده‌ایم پس چرا تصدیق نمی‌کنید؟ ﴿58﴾ آیا درباره نطفه ای که در (رحم زنان) می‌ریزید، دقت کرده اید؟ ﴿59﴾ آیا شما آن را (بصورت انسان) می‌آفرینید یا ما آفریدگاریم؟ ﴿60﴾ ما در میان شما مرگ را مقدر کرده‌ایم و هرگز عاجز و ناتوان نیستیم و کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد. ﴿61﴾و از اینکه مانند شما را جاگزین کنیم و شما را در جهانی که نمی‌دانید دوباره آفرینش تازه ای ببخشیم. ﴿62﴾ و البته شما آفریدن بار اول را دانسته اید، پس چرا متذکر نمی‌شوید؟ ﴿63﴾ آیا آنچه را کشت می‌کنید، دیده‌اید؟ ﴿64﴾ آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟ ﴿65﴾ اگر بخواهیم آن را گیاهی خشک و خاشاک می‌گردانیم پس تعجب خواهید کرد. ﴿66﴾ (و می‌گوئید که) البته ما خسارمند شدیم. ﴿67﴾ بلکه ما محروم و بدبختیم. ﴿68﴾ آیا آبی را که می‌نوشید دیده اید؟ ﴿69﴾ آیا شما آن را از ابر پایین آورده اید یا ما آن را فرود می‌آوریم؟ ﴿70﴾ اگر بخواهیم آن را شور می‌گرداندیم پس چرا شکر نمی‌گزارید؟ ﴿71﴾ آیا آتشی را که می‌افروزید، دیده اید؟ ﴿72﴾ آیا شما درخت آن را آفریده اید یا ما آفریننده ایم؟ ﴿73﴾ (بلکه) ما آن را وسیله تذکر (آتش آخرت) و منفعتی برای مسافران قرار داده‌ایم. ﴿74﴾ پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن. ﴿75﴾ پس قسم به جایگاه ستارگان. ﴿76﴾ و البته اگر بدانید آن قسمی است، بزرگ.

﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ٧٧ فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ٧٨ لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ٧٩ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ٨٠ أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ٨١ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ٨٢ فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ٨٣ وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ٨٤ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ٨٥ فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ٨٦ تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ٨٧ فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ٨٨ فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ٨٩ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ٩٠ فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ٩١ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ٩٢ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ٩٣ وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ٩٤ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ٩٥ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ٩٦﴾ [الواقعة: 77-96].

﴿77﴾ که این (کتاب) قرآنی گران قدر است. ﴿78﴾ در کتاب پنهان (پوشیده از نظر انس و جن) قرار دارد. ﴿79﴾ که به آن دست نمی‌رساند مگر پاکان (فرشته‌ها). ﴿80﴾ از (سوی) پروردگار کائنات نازل شده است. ﴿81﴾ آیا شما با این کلام (الهی) با سستی و سبکی برخورد می‌کنید؟! ﴿82﴾ و (به جای شکر) روزی تان (روزی دهنده) را تکذیب می‌کنید؟ ﴿83﴾ پس چرا وقتی که جان به حلقوم می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید؟). ﴿84﴾ و شما در آن وقت (سکرات موت را) می‌نگرید. ﴿85﴾ و ما از شما به او (محتضر) نزدیک تریم، ولی شما نمی‌بینید. ﴿86﴾ پس اگر شما (در برابر اعمال تان) جزاء داده نمی‌شوید. ﴿87﴾ چرا روح را باز نمی‌گردانید اگر راست می‌گویید؟ ﴿88﴾ پس اما اگر از مقربان (دربار الهی) باشد. ﴿89﴾ پس آسایش و ریحان و باغ پرناز و نعمت دارد. ﴿90﴾ و اما اگر از اصحاب دست راست باشد. ﴿91﴾ پس از سوی اصحاب دست راست به تو سلام بادا. ﴿92﴾ و اما اگر از جمله تکذیب کنندگان گمراه باشد. ﴿93﴾ پس با آب جوش از او پذیرایی می‌گردد. ﴿94﴾ و (عاقبتش) افتادن در دوزخ است. ﴿95﴾ بی‌گمان این (قرآن) خبر راست و یقین است. ﴿96﴾ پس نام پروردگار بزرگت را به پاکی یاد کن.

سورۀ حدید

سورۀ حدید

در مدینه نازل شده و بیست ونه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ١ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ٢ هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ٣﴾ [الحدید: 1-3].

﴿1﴾ آنچه در آسمان‌ها و زمین است الله را به پاکی یاد می‌کنند و اوست غالب باحکمت. ﴿2﴾ پادشاهی آسمان‌ها و زمین خاص از اوست و او زنده می‌کند و می‌میراند و او بر هر چیز تواناست. ﴿3﴾ او «اول» و «آخر» و «ظاهر» و «باطن» است و او به هر چیز داناست.

﴿هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ٤ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ٥ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ٦ آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ٧ وَمَا لَکُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ٨ هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ٩ وَمَا لَکُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ١٠ مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ١١﴾ [الحدید: 4-11].

﴿4﴾ اوست ذاتی که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید آنگاه بر عرش مستقر گردید، می‌داند آنچه را که در زمین داخل می‌شود و آنچه را که از آن خارج می‌گردد هر کجا که باشید او با شماست و الله به آنچه می‌کنید بیناست. ﴿5﴾ به فرمانروایی آسمان‌ها و زمین خاص از اوست و همه کارها به او بازگردانیده می‌شود. ﴿6﴾ شب را در روز و روز را در شب داخل می‌کند. و او به راز سینه‌ها خوب داناست. ﴿7﴾ به الله و پیغمبرش ایمان بیاورید و از آنچه شما را در استفاده آن جانشین قرار داده است، انفاق کنید. پس کسانی که از شما ایمان آورند و انفاق کنند، برایشان پاداش بزرگ است. ﴿8﴾ و شما را چه شده که به الله ایمان نمی‌آورید در حالیکه پیغمبر شما را دعوت می‌دهد تا به پروردگارتان ایمان بیاورید. یقینا الله از شما پیمان گرفته است اگر باور دارید. ﴿9﴾ اوست ذاتی که بر بندۀ خود (محمد) آیات واضح نازل می‌کند تا شما را از تاریکیها به‌سوی نور بیرون کند و همانا الله نسبت به شما مشفق و مهربان است. ﴿10﴾ و شما را چه شده است که در راه الله انفاق نمی‌کنید، حال آنکه میراث آسمان‌ها و زمین برای اوست؟! کسانی از شما که پیش از فتح (مکه) انفاق کرده‌اند و جنگیده‌اند (با انفاق کنندگان و مجاهدان پس از فتح) برابر نیستند، آنان درجه و مقامشان برتر از درجه و مقام کسانی است که بعد از فتح بذل و انفاق نموده و جنگیده‌اند. اما به هرحال الله به همه وعدۀ نیک داده است و الله به آنچه می‌کنید آگاه است. ﴿11﴾ کیست آن که به الله قرض نیک دهد تا آن را برایش دوچندان گرداند و برای او پاداشی ارزشمند است.

﴿یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ١٢ یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ١٣ یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ١٤ فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ١٥ أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ١٦ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ١٧ إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ١٨﴾ [الحدید: 12-18].

﴿12﴾ روزی که مردان و زنان مؤمن را می‌بینی که نورشان از پیش روی آنان و در جانب راستشان شتابان می‌رود. امروز شما را مژده باد باغ‌هایی که در زیر قصرها و درختان آن نهرها جاری است و در آنجا جاودانه می‌باشید. این است کامیابی بزرگ. ﴿13﴾ روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان می‌گویند: درنگی کنید (و به ما بنگرید) تا از نورتان سهمی حاصل کنیم. گفته می‌شود: به عقب برگردید و (در آنجا) نور بجویید. پس میان آنان دیواری زده می‌شود با دری که داخل آن رحمت و جانب بیرون آن رو به عذاب است. ﴿14﴾ (منافقان) مؤمنان را ندا می‌دهند: آیا (در دنیا) با شما نبودیم؟ می‌گویند: بلی، و لیکن خویشتن را گرفتار فتنه کردید و چشم به راه (حوادث بد بر مؤمنان) بودید و (در دین حق) شک کردید و آرزوهای باطل شما را فریفته ساخت، تا آنکه حکم الله رسید و فریب‌گر بزرگ (شیطان) شما را در باره الله فریب داد. ﴿15﴾ پس امروز، از شما (منافقان) و از کسانی که کفر ورزیدند، بدل و فدیه پذیرفته نمی‌شود. جایگاه شما دوزخ است. آتش یاور شماست و به جای بازگشت است. ﴿16﴾ آیا برای مؤمنان وقت آن نرسیده است که دل‌هایشان به (هنگام) یاد الله و به (سبب یاد آوردن) آنچه از حق نازل شده است، نرم و متواضع گردد و مانند کسانی نباشند که پیش از این به آنان کتاب داده شد و زمان بر آنان طولانی شد؛ پس دل‌هایشان سخت شد و بسیار‌شان فاسق‌اند؟! ﴿17﴾ بدانید که الله زمین را پس از مرگش زنده می‌کند. البته آیات (قدرت و وحدانیت خود) را به وضاحت برایتان بیان کردیم تا این که شما تعقل کنید. ﴿18﴾ یقینا مردان و زنان صدقه دهنده و کسانی که به الله قرض نیک داده‌اند، (پاداش) آنان چندین برابر داده می‌شود و برای آنان اجر عزت مندانه است.

﴿وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ١٩ اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ٢٠ سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ٢١ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ٢٢ لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ٢٣ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ٢٤﴾ [الحدید: 19-24].

﴿19﴾ و آنان که به الله و پیغمبران او ایمان آورده‌اند، ایشان راستان کامل‌اند. و شهیدان نزد پروردگارشان، پاداش و نورشان را دارند. و کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را تکذیب کردند آنان یاران دوزخ‌اند. ﴿20﴾ بدانید که زندگانی دنیا چیزی جز بازی، سرگرمی و زینت و فخر فروشی در میانتان و افزون طلبی در اموال و اولاد نیست. مانند بارانی که گیاه (رویدۀ) آن کشاورزان را به تعجب می‌آورد باز خشک می‌شود و آن را زرد می‌بینی، باز کاه می‌گردد. و در آخرت عذاب سخت و (هم) مغفرت و رضامندی از جانب الله است. و زندگانی دنیا نیست مگر سبب و وسیله غرور و فریب. ﴿21﴾ (لذا) به‌سوی آمرزش از جانب پروردگارتان و جنتی که پهنایش مانند پهنای آسمان و زمین است؛ بشتابید که برای کسانی که به الله و پیغمبران او ایمان آورده‌اند، آماده شده است این فضل الله است، به هرکس که بخواهد آنرا می‌دهد و الله دارای فضل و بخشش بزرگ است. ﴿22﴾ هیچ مصیبتی در زمین و نه در جان‌هایتان به شما نرسد مگر پیش از آنکه آن را ایجاد کنیم در کتاب (تقدیر) ثبت و نوشته است. چون این امر بر الله آسان است. ﴿23﴾ این برای آنست تا بر آنچه از دستتان رفته است افسوس نخورید و به آنچه که (الله) به شما می‌دهد شاد نشوید و الله هیچ شخص متکبر فخر فروش را دوست نمی‌دارد. ﴿24﴾ همان کسانی که بخل می‌ورزند و مردم را به بخل ورزیدن فرمان می‌دهند و هر کس که روی گردان شود (بداند که) الله بی‌نیاز و قابل ستایش است.

﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ٢٥ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ٢٦ ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الْإِنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ٢٧ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ٢٨ لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ٢٩﴾ [الحدید: 25-29].

﴿25﴾ البته ما پیغمبران خود را با دلایل واضح فرستادیم و با آنها کتاب و ترازو را نیز نازل کردیم تا مردم در میان خود عدالت را قایم کنند. و آهن را که در آن نیروی سخت و منافع برای مردم است نازل کردیم، تا الله بداند چه کسی او و پیغمبرانش را نادیده یاری می‌کند، زیرا الله قوی (و) غالب است. ﴿26﴾ و البته نوح و ابراهیم را فرستادیم و در نسل هر دو نبوت و کتاب را قرار دادیم، پس بعضی از آنان هدایت یافتند ولی بسیاری از آنها فاسق‌اند. ﴿27﴾ باز به تعقیب آنان پیغمبران خود را فرستادیم و عیسی پسر مریم را در پی آنان فرستادیم و به او انجیل دادیم و در دل‌های کسانی که از او پیروی کردند مهربانی و شفقت را قرار دادیم. و (اما) رهبانیتی (ترک دنیا) را که خودشان آن را اختراع نمودند، ما آن را بر آنان واجب نکرده بودیم، بلکه آنان برای به دست آوردن خشنودی الله (آن را ایجاد کرده بودند) ولی چنانکه باید حقش را رعایت نکردند. پس به مؤمنان‌شان پاداش آنان را دادیم و بسیاری از آنان فاسقان بودند. ﴿28﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید! از الله بترسید و به پیغمبر او ایمان بیاورید تا الله دو پاداش از رحمت خود را به شما بدهد و برایتان نوری قرار دهد که در روشنی آن حرکت کنید. و تا شما را بیامرزد و الله آمرزنده مهربان است. ﴿29﴾ تا در نتیجه اهل کتاب بدانند که چیزی از فضل الله را در اختیار ندارند و اینکه فضل و رحمت در دست الله است، آن را به هر کس که بخواهد می‌دهد. و الله دارای فضل و بخشش بزرگ است.

سورۀ مجادله

سورۀ مجادله

در مدینه نازل شده و بیست و دو آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ١ الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ٢ وَالَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذَلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ٣ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ٤ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ٥ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ٦﴾ [المجادلة: 1-6].

﴿1﴾ البته الله سخن زنی را شنید که درباره همسرش با تو گفتگو می‌کرد و به الله شکایت می‌کرد. و الله گفتگوی شما دو نفر را می‌شنود. بی‌گمان الله شنوای بیناست. ﴿2﴾ کسانی از شما که با زنانشان ظهار می‌کنند (و می‌گویند: تو به من مانند پشت مادرم هستی) آنان مادرانشان نیستند. بلکه مادرانشان تنها زنانی هستند که آنها را زاده‌اند و همانا آنان سخن زشت و دروغ می‌گویند و بدون شک الله عفو کننده آمرزگار است. ﴿3﴾ و آنانی که با زنان خود ظهار می‌کنند باز از آن چه گفته‌اند باز می‌گردند پیش از آن که با یکدیگر نزدیکی کنند باید برده ای را آزاد کنند. این درس و پندی است که به شما داده می‌شود و الله به آن چه می‌کنید آگاه است. ﴿4﴾ پس اگر کسی (برده) نیابد باید دو ماه پی در پی روزه بگیرد پیش از آنکه زن و شوهر با همدیگر نزدیکی کنند. و کسی که نمی‌تواند پس باید شصت نفر مسکین را طعام بدهد. این برای آن است که به الله و پیغمبرش ایمان بیاورید. و این (احکام) حدود مقرر شده الله است و کافران عذاب دردناک دارند. ﴿5﴾ یقینا آنانی که با الله و پیغمبرش مخالفت می‌کنند خوار و ذلیل می‌شوند همان طور که پیشینیانشان خوار شدند و البته نشانه‌های واضح نازل کردیم و برای کافران عذاب رسواکننده است. ﴿6﴾ روزی که الله همۀ آنان را برانگیزد تا به آنچه کرده‌اند خبر‌شان دهد؛ الله آن (اعمال) را شماریده و آنان فراموش کرده‌اند و الله بر همه چیز گواه است.

﴿أَلَمْ‌تر أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَا یَکُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِنْ ذَلِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُوا ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ٧ أَلَمْ‌تر إِلَى الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَیَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ وَیَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِیرُ٨ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ٩ إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیْسَ بِضَارِّهِمْ شَیْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ١٠ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَإِذَا قِیلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ١١﴾ [المجادلة: 7-11].

﴿7﴾ آیا ندیدی که الله آنچه را که در آسمانهاست و آنچه را که در زمین است می‌داند؟ هیچ سه نفری نیست که با همدیگر رازگویی کنند مگر این که الله چهارم ایشان است و نه پنج نفری مگر این که الله ششم ایشان است و نه (رازگویانی) کمتر از این و نه بیشتر از این، مگر این که الله با ایشان است در هر کجا که باشند. باز روز قیامت به آنچه کرده‌اند خبرشان می‌دهد چرا که الله به همه چیز داناست. ﴿8﴾ آیا ندیده‌ای آنانی را که از نجوی (رازگویی) منع شده‌اند باز به آنچه از آن منع شده‌اند باز می‌گردند و برای انجام گناه و سرکشی و نافرمانی پیغمبر با هم دیگر به نجوا می‌پردازند و چون نزد تو آیند طوری به تو سلام و تحیت می‌گویند که الله تو را آنطور سلام و تحیت نگفته است و در میان خود می‌گویند: پس چرا الله ما را به خاطر آنچه می‌گوییم عذاب نمی‌دهد؟ دوزخ برای آنان کافی است، وارد آن می‌شوند و (دوزخ) چه بد جای و سر انجامی است. ﴿9﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید! هرگاه با همدیگر به رازگویی پرداختید برای انجام گناه و تجاوزگری و نافرمانی از پیغمبر راز مگویید. و به نیکی و پرهیزگاری راز بگویید و از الله بترسید که به‌سوی او محشور می‌شوید. ﴿10﴾ جز این نیست که راز گویی از کارهای شیطان است تا مؤمنان را اندوهگین سازد و هیچ ضرری به آنان رسانده نمی‌تواند مگر به ارادۀ الله و مؤمنان باید بر الله توکل کنند. ﴿11﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید، چون به شما گفته شود: در مجلس (برای دیگران) جای فراخ کنید، جای فراخ کنید، تا الله (رحمت خود را) برایتان فراخ گرداند. و چون گفته شود: برخیزید! پس برخیزید. الله به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و آنانی را که علم داده شده‌اند رفعت و بزرگی می‌بخشد، و الله به آنچه می‌کنید آگاه است.

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَةً ذَلِکَ خَیْرٌ لَکُمْ وَأَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ١٢ أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ١٣ أَلَمْ‌تر إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُمْ مِنْکُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَیَحْلِفُونَ عَلَى الْکَذِبِ وَهُمْ یَعْلَمُونَ١٤ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ١٥ اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ١٦ لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ١٧ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یَحْلِفُونَ لَکُمْ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَیْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ١٨ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُولَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ١٩ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ فِی الْأَذَلِّینَ٢٠ کَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ٢١﴾ [المجادلة: 12-21].

﴿12﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید، هرگاه خواستید با پیغمبر نجوا (رازگویی) کنید، پیش از نجوایتان صدقه ای بدهید، این برایتان بهتر و پاکیزه‌تر است پس اگر (صدقه) نیابید (بدانید که) الله آمرزگار مهربان است. ﴿13﴾ آیا می‌ترسید که پیش از نجوایتان صدقه‌هایی را بدهید؟ پس اگر صدقه ندادید و الله هم شما را بخشید، پس نماز را برپا کنید و زکات را بدهید و الله و پیغمبرش را اطاعت کنید و الله به آنچه می‌کنید آگاه است. ﴿14﴾ آیا ندیدی به‌سوی کسانی که دوستی کردند با قومی که الله بر آنان غضب نموده است! آنها (منافقان) نه از شما‌اند و نه از آنان (یهود) و به دروغ سوگند می‌خورند در حالیکه می‌دانند. ﴿15﴾ الله برای آنان عذابی سخت آماده کرده است، زیرا کاری انجام می‌دهند که بسیار بد است. ﴿16﴾ آنان قسم‌هایشان را سپر ساخته‌اند و مردم را از راه الله منع نمودند لذا برایشان عذاب خوارکننده است. ﴿17﴾ هرگز مال و اولادشان چیزی از عذاب الله را از آنها دفع نمی‌کند؟ (چون) این گروه دوزخیان‌اند که آنها در دوزخ جاودان‌اند. ﴿18﴾ روزی که الله همۀ آنان را زنده می‌گرداند پس برایش قسم می‌خورند چنانکه برای شما قسم می‌خورند و گمان می‌کنند که ایشان بر چیزی هستند. آگاه باش! یقینا ایشان دروغگویانند. ﴿19﴾ (چون که) شیطان بر آنان غالب شده است، پس یاد الله را از یادشان برده است، لذا آنها حزب شیطان هستند. آگاه باش که حزب شیطان زیانکارانند. ﴿20﴾ یقینا آنانی که با الله و پیغمبرش دشمنی می‌کنند از جملۀ پست‌ترین و خوارترین مردمان خواهند بود. ﴿21﴾ الله نوشته (و مقرر داشته) است که من و پیغمبرانم غالب می‌شویم. زیرا الله قویی غالب است.

﴿لَا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الْإِیمَانَ وَأَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ٢٢﴾ [المجادلة: 22].

﴿22﴾ گروهی را که به الله و روز قیامت ایمان می‌آورند نخواهی یافت با کسی که با الله و پیغمبرش مخالفت ورزیده است دوستی کنند هرچند پدرانشان یا فرزندانشان یا برادرانشان یا خویشاوندانشان باشند. ایشان‌اند که (الله) در دل‌هایشان ایمان را نوشته است و آنان را به روحی از سوی خود تأیید نموده است و آنان را به باغهایی در می‌آورد که از زیر (قصرها و درختان) آنها نهرها روان است و جاودانه در آنجا می‌مانند. الله از آنان راضی است و آنان (نیز) از او راضی‌اند. ایشان حزب الله هستند. آگاه باشید! که تنها حزب الله رستگار می‌باشند.

سورۀ حشر

سورۀ حشر

در مدینه نازل شده و بیست و چهار آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ١ هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ٢ وَلَوْلَا أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلَاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ٣﴾ [الحشر: 1-3].

﴿1﴾ هر آنچه در آسمان‌ها و هر آنچه در زمین است، الله را به پاکی یاد می‌کند و او غالب باحکمت است. ﴿2﴾ او ذاتی است که کافران اهل کتاب را در نخستین جمع شدن‌شان (علیه پیغمبر اسلام) از سرزمینشان بیرون کرد، شما گمان نمی‌کردید که آنان (از مدینه) بیرون شوند و آنان گمان می‌کردند که قلعه‌هایشان آنان را از (عذاب) الله محافظت می‌کند پس (عذاب) الله از راهی که گمان نمی‌کردند بر آنها وارد شد و در دل‌هایشان ترس و هراس انداخت طوری که با دستهای خود و دست‌های مؤمنان خانه‌های خویش را ویران می‌کردند. پس ای صاحبان بصیرت و آگاهی عبرت بگیرید. ﴿3﴾ اگر الله آوارگی را بر آنان مقرر نمی‌کرد حتما آنان را در دنیا به عذاب گرفتار می‌کرد و برای آنها در آخرت عذاب دوزخ است.

﴿ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَنْ یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ٤ مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ٥ وَمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلَا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ٦ مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ مِنْکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ٧ لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَیَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ٨ وَالَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلَا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ٩﴾ [الحشر: 4-9].

﴿4﴾ این عذاب به سبب آن است که آنان با الله و رسول او دشمنی و مخالفت نمودند و هر کس که با الله دشمنی و مخالفت کند (پس هلاک می‌شود) چون الله سخت عذاب دهنده است. ﴿5﴾ آنچه از درختان خرما را بریدید یا آنرا بر پایه‌هایش قائم گذاشتید، پس به حکم الله بوده است و تا بدکاران را خوار و رسوا کند. ﴿6﴾ و آنچه الله از (اموال) آنان به پیغمبرش داده است شما برای حصول آن هیچ اسب و شتری را نتاختید بلکه الله پیغمبرانش را بر هر کس که بخواهد مسلط می‌سازد و الله بر هر چیزی قادر است. ﴿7﴾ آنچه الله از (اموال) اهالی آبادی‌های دیگر به پیغمبرش داده است متعلق به الله و پیغمبر و خویشاوندان (پیغمبر) و یتمیان و مسکینان و مسافران (در راه ماندگان) است تا تنها در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد. و آنچه که پیغمبر به شما بدهد آن را بگیرید و از آنچه که شما را از آن منع می‌کند اجتناب ورزید. و از الله بترسید چون الله سخت عقوبت دهنده است. ﴿8﴾ (همچنین غنائم) برای فقرای مهاجرین است که از خانه‌هایشان و اموالشان رانده شده‌اند فضل و رضایت الله را می‌جویند و الله و پیغمبرش را مدد می‌کنند. این گروه ایشان راستگویانند. ﴿9﴾ و آنانی که پیش از آنان مهاجرین خانه و کاشنه را آماده کردند و ایمان (نیز) در دلشان جای گرفت، کسانی را که به‌سوی آنان هجرت کنند دوست می‌دارند، و در دل‌های خود از آنچه (به مهاجران) داده‌اند احساس نیازی نمی‌کنند و (دیگران را) بر خودشان ترجیح میدهند هرچند که خود سخت نیازمند باشند. و آنانی که از حرص نفس خویش مصئون باشند، ایشان‌اند که رستگارند.

﴿وَالَّذِینَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ١٠ أَلَمْ‌تر إِلَى الَّذِینَ نَافَقُوا یَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَلَا نُطِیعُ فِیکُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّکُمْ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ١١ لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا یَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا یَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَیُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا یُنْصَرُونَ١٢ لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِی صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ١٣ لَا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلَّا فِی قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْقِلُونَ١٤ کَمَثَلِ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِیبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ١٥ کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْکَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ١٦﴾ [الحشر: 10-16].

﴿10﴾ و آنانی که پس از (مهاجرین و انصار) آمدند می‌گویند: ای پروردگار ما! ما و برادران ما را که در ایمان آوردن از ما سبقت نمودند بیامرز و در دل‌های ما هیچ کینه ای در حق کسانی که ایمان آورده‌اند قرار مده، ای پروردگار ما! یقینا تویی که بخشنده مهربانی. ﴿11﴾ آیا منافقان را ندیدی که به برادران کافر خود از اهل کتاب (یهود) می‌گویند: هرگاه شما را بیرون کنند ما هم با شما بیرون خواهیم آمد و در حق شما هرگز از کسی فرمان نمی‌بریم، و اگر با شما جنگ و پیکار شود حتما شما را یاری می‌رسانیم. و الله گواهی میدهد که آنان دروغگو هستند. ﴿12﴾ اگر (یهود) بیرون رانده شوند با آنان بیرون نمی‌روند و اگر با آنان جنگ صورت گیرد به آنان یاری نمی‌رسانند و اگر اراده کمک کنند، حتما پشت می‌گردانند و می‌گریزند، باز یاری و مدد نخواهند شد. ﴿13﴾ البته ترس شما (مسلمانان) در سینه‌های ایشان بیش از ترس آنان از الله است، این به آن خاطر است که آنان قومی‌اند که نمی‌فهمند. ﴿14﴾ آنان هرگز با شما به صورت دسته جمعی جز در پس قلعه‌های محکم و یا از پشت دیوارها نمی‌جنگند. عداوت و جنگشان در میان خودشان سخت است، ایشان را متحد می‌پنداری حال آنکه دل‌هایشان پراگنده است. این اختلاف به آن خاطر است که آنان گروهی‌اند که تعقل نمی‌کنند. ﴿15﴾ (وصف منافقان) مانند داستان کسانی است که اندکی پیش از آنان بودند، پس سزای کارشان را چشیدند. و آنان عذابی دردناک دارند. ﴿16﴾ مانند حالت شیطان چون به انسان گفت: کافر شو، پس چون کفر ورزید گفت: من از تو بیزارم، زیرا من از الله، که پروردگار جهانیان است می‌ترسم.

﴿فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیهَا وَذَلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ١٧ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ١٨ وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ١٩ لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ٢٠ لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ٢١ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ٢٢ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ٢٣ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ٢٤﴾ [الحشر: 17-24].

﴿17﴾ پس عاقبت هردو (انسان کافر و شیطان) آن است که همیشه در دوزخ باشند و این عذاب ابدی سزای هر ظالم است. ﴿18﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید، از الله بترسید و هر شخص باید بنگرد که چه چیزی را برای عاقبت فردا پیش فرستاده است. و از الله بترسید، چون الله به آنچه می‌کنید باخبر است. ﴿19﴾ و مانند کسانی نباشید که الله را فراموش کردند در نتیجه (الله نیز) خودشان را از یاد خودشان برد این گروه بدکاران‌اند. ﴿20﴾ دوزخیان با بهشتیان برابر نیستند، چونکه بهشتیان رستگارند. ﴿21﴾ اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم البته آن را از ترس الله خاشع و عاجز و از هم پاشیده می‌دیدی. و این مثال‌ها را برای مردم بیان می‌کنیم تا که ایشان باندیشند. ﴿22﴾ اوست الله که هیچ معبودی به حق جز او نیست، دانای پوشیده و آشکار. اوست بخشنده مهربان. ﴿23﴾ اوست الله که هیچ معبودی به حق جز او نیست، او پادشاه، منزه و بی‌عیب و نقص، امان دهنده و امنیت بخشنده، محافظ و مراقب، قدرتمند و غالب، بزرگوار و شکوهمند و والا مقام و صاحب بزرگی کامل است. پاک است الله از آنچه با او) شرک می‌آورند. ﴿24﴾ اوست الله، آفریدگار، پدید آورنده، صورت دهنده. نام‌های نیک تنها برای اوست، آنچه در آسمان‌ها و زمین است او را به پاکی یاد می‌کند، و او غالب باحکمت است.