(2)- (خطبه – 49) وصف الله تعالی

(2)- (خطبه – 49) وصف الله تعالیأ

(1)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى ‏‏بَطَنَ‏‏ ‏‏خَفِیَّاتِ‏‏ الْأُمُورِ، وَدَلَّتْ عَلَیْهِ ‏أَعْلامُ‏ الظُّهُورِ، وَامْتَنَعَ عَلى عَیْنِ الْبَصِیرِ، ‏(2)فَلا ‏عَیْنُ‏ مَنْ لَمْ یَرَهُ تُنْکِرُهُ، وَلا قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ یُبْصِرُهُ، (3)سَبَقَ فِى الْعُلُوِّ فَلا شَىْ‏ءَ أَعْلى مِنْهُ، وَقَرُبَ فِى الدُّنُوِّ فَلا شَىْ‏ءَ أَقْرَبُ مِنْهُ. فَلا اسْتِعْلاؤُهُ باعَدَهُ عَن شَىْ‏ءٍ مِنْ خَلْقِهِ، وَلا قُرْبُهُ ساواهُمْ فِى الْمَکانِ بِهِ، (4)لَمْ یُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلى تَحْدِیدِ صِفَتِهِ، وَلَمْ یَحْجُبْها عَنْ واجِبِ مَعْرِفَتِهِ، (5)فَهُوَ الَّذِى تَشْهَدُ لَهُ أَعْلامُ الْوُجُودِ، عَلى إِقْرارِ قَلْبِ ذِى الْجُحُودِ، تَعالَى اللَّهُ عَمَّا یَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ، وَالْجاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً کَبِیراً.

[(1)حمد و سپاس مخصوص خداوندی است که دانا به امور پنهانی است، نشانه‌های آشکار بر وجود (کل)هستی او دلالت دارد، و دیدن او با بینایی چشم محال است. (2)پس چشم کسی که او را ندیده (وجود و بودنش را)انکار نمی‌کند، دل کسی که وجود او را (از روی آثار و علامات آن)دانسته به کنه ذاتش پی نمی‌‏برد، (3)در بلندی (بر همه)برتری دارد، هیچ چیز از او بالاتر نیست، در نزدیکی (به همه)نزدیک است، هیچ چیز از او نزدیکتر نیست، پس(چون به همه احاطه دارد) بلندی او، او را از مخلوقاتش دور نکرده، نزدیکی او خلق را در مکانی با او مساوی و برابر ننموده، (4)عقل‌ها را بر حد و نهایت صفت خود آگاه نساخته(زیرا برای صفات که عین ذات او است حدی نیست) و آن‌ها را از شناختن خویش به قدر واجب باز نداشته، (5)پس او است خداوندی که آثار و علامات موجوده بر اقرار دل منکر از او گواهی می‌دهد، منزه است خداوند از گفتار آن‌هایی که او را به خلق تشبیه می‌کنند و کسانی که او را انکار می‌نمایند.]