| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
67- «اللَّهُمَّ اهْدِنِی فِیمَنْ هَدَیْتَ، وَعَافِنِی فِیمَنْ عَافَیْتَ، وَتَوَلَّنِی فِیمَنْ تَوَلَّیْتَ، وَبَارِکْ لِی فِیمَا أَعْطَیْتَ، وَقِنِی شَرَّ مَا قَضَیْتَ، فإِنَّکَ تَقْضِی وَلا یُقْضَى عَلَیْکَ، إِنَّهُ لا یَذِلُّ مَنْ وَالَیْتَ، تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ» ترجمه: «خداوندا، مرا به راه کسانی که هدایت کردی، هدایت فرما و مرا همانند کسانی که بدی‌شان عافیت و سلامتی دادی، مورد عافیت و رحمت خودت قرار بده، مرا نیز همانند کسانی که مورد ولایت و دوستی‌ات قرار دادی شامل دوستی و عنایت بگردان و در آنچه که به من بخشیدی برکت و خیر قرار بده و مرا از شر آنچه که مقدر کرده‌ای حفظ بگردان، زیرا تنها تو هستی که حکم می‌کنی و هرگز بر تو حکم نمی‌شود. براستی کسی را که تو دوست بداری هرگز خوار و ذلیل نمی‌شود و تنها تو بسیار با عظمت و بلند مرتبه و ... هستی». «صحیح الترمذی»
68- «اللَّهُمَّ إِنی أَعوذُ بِرضَاکَ من سَخَطِکَ، وأعوذُ بِمُعَافَاتِکَ مِنْ عُقُوبَتِکَ، وَأُعْوذُ بِکَ مِنْکَ، لَا أُحْصِی ثَنَاءً عَلَیْکَ، أَنْتَ کَمَا أثْنَیْتَ عَلى نَفْسِکَ» ترجمه: «خداوندا، از خشمت به رضایت پناه می‌برم، از عقوبت و مکافاتت به بخشش و گذشت تو پناه می‌برم، از خودت به خودت پناه می‌برم، من نمی‌توانم و نخواهم توانست که ستایش تو را، آنگونه که خودت، خودت را ستوده‌ای بجای آورم». «صحیح ابن ماجه»
66- «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَخِیرُکَ بِعِلْمِکَ وَأَسْتَقْدِرُکَ بِقُدْرَتِکَ وَأَسْأَلُکَ مِنْ فَضْلِکَ الْعَظِیمِ، فَإِنَّکَ تَقْدِرُ وَلا أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلا أَعْلَمُ وَأَنْتَ عَلامُ الْغُیُوبِ، اللَّهُمَّ إِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ، خَیْرًا لِی فِی دِینِی وَمَعَاشِی وَعَاقِبَةِ أَمْرِی – اَوْ فِی عَاجِلِ اَمْرِی وآجِلِهِ - فَاقْدُرْهُ لِی وَإِنْ کُنْتَ تَعْلَمُهُ أَنَّ هَذَا الاَمرَ شَرٌّا لِی فِی دِیْنِی وَمَعَاشِی وَعَقِبَتِی أَمْرِی - اَوْ فِی عَاجِلِ اَمْرِی وآجِلِهِ - فَاصْرِفْهُ عَنِّی وَاصْرِفْنِی عَنْهُ وَاقْدُرْ لِیَ الْخَیْرَ حَیْثُ کَانَ ثُمَّ أَرْضِنِی بِهِ» «در این هنگام حاجت خود را یا آنچه را که می‌خواهی انجام دهی نام ببر» ترجمه: «خداوندا! از علم شما طلب خیر می‌کنم و از قدرت شما طلب قدرت و نیرو می‌کنم از فضل بی‌کران و بی‌پایان شما، کمک می‌طلبم، همانا شما توانایی دارید و من ناتوانم، شما می‌دانید و آگاهید در حالیکه من نمی‌دانم و ناآگاهم و تنها شما هستید از تمامی غیب‌ها و پنهانی‌ها آگاهی تمام و کمالی دارید. خداوندا، اگر می‌دانی که در این کار و امر، خیر دین و روزی و سرانجام کارم در دنیا و آخرتم میباشد آنرا برایم مقدور و فراهم و آسان گردان و اگر می‌دانی در این کار شر و بدی دین و روزی سر انجام کارم در دنیا و آخرتم میباشد آنرا از من دور گردان و مرا نیز از آن دور و منصرف گردان و برایم هر آنچه و هرجا که خیر در آن باشد را مقدر کن و سپس مرا به آن نیز راضی گردان». «صحیح البخاری»
(البته این دعا باید بعد از دو رکعت نماز استخاره خوانده شود که همانند سایر نمازها میباشد).
65- «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ». (10 بار تکرار شود) ترجمه: «هیچ معبودی و ... بجز الله وجود ندارد در حالیکه تنها میباشد و هیچ شریک و یار و یاوری نداشته، حمد و ثنا خاص اوست همان کسیکه می‌میراند و زنده می‌گرداند و بر هر چیز توانا میباشد».
«صحیح النسایی»
63- «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» (10 مرتبه تکرار شود).
در حدیث شماره 30 و 60 ترجمه شده است.
64- «سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ». (3 بار تکرار شود).
ترجمه: «الله را بسیار پاک دانسته و از هر عیب و نقص منزه می‌دانم به همراه حمد و ستایش و سپاسگذاریش به تعداد تمامی مخلوقاتش و اوج خشنودیش و وزن و سنگینی عرشش و جوهر کلماتش (که بی‌پایان است)». «صحیح مسلم»
57- «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ» (سه‌بار تکرار گردد).
ترجمه: «خداوندا ار تو طلب بخشش می‌کنم. (بگونه‌ای برای من سپری و محافظی در برابر آتش جهنم قرار دهی)». «صحیح مسلم»
58- «اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلَامُ، وَمِنْکَ السَّلامُ، تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَلالِ وَالإِکْرَامِ». ترجمه: «خداوندا، فقط تو خودت منبع سلام و صلح و امنیت و آرامش هستی و هر صلح و امنیت و سلامت و آرامشی فقط از جانب توست و تو بسیار با برکت و بلند مرتبه هستی. ای صاحب جبروت و عظمت و بزرگی». «صحیح مسلم»
59- «اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَى ذِکْرِکَ وَشُکْرِکَ وَحُسْنِ عِبَادَتِکَ». ترجمه: «خداوندا، مرا بر ذکر و یادت و سپاسگزاری و حسن و خوبی عبادت و پرسش وتسلیم شدن در برابر خودت یاری فرما». «صحیح ابی داود»
60- «سُبْحَانَ اللَّهِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ، اللَّهُ أَکْبَرُ» (هر جمله 33 بار گفته شود) (بهتر است شمارش از کار با انگشتان دست مطابق سنت پیامبر ج صورت گیرد تا با وسیلۀ‌ای دیگر)([1]). ترجمه: «پاک و منزه است خداوند متعال، هر آنچه حمد و ثنا و ستایش است خاص خداوند است. و خداوند (الله) از هرکس و هر چیز بزرگ‌تر و با عظمت‌تر و توانا‌تر و ... است (بنابر این بندۀ خداوند این) صفات و ویژگی‌های الهی را باید منحصر در خداوند متعال بداند نه در کس دیگری، در این حالت هرگونه امید و ترس و بیم از دیگران از وجود انسان خارج شده و بنده به‌طور کمال و تمام در کنف و حمایت پروردگار قرار گرفته و چشم از غیر فرو خواهد بست». سپس بگوید: «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ». ترجمه: «هیچ معبودی و سروری و آقایی و حاکمی و شارعی و.... بجز الله وجود ندارد در حالیکه او در این صفات تنها و یکتا میباشد و هیچ شریک و همتایی نداشته. پادشاهی و حاکمیت تنها از آن اوست و حمد و ستایش خاص اوست و اوبر هر چیزی توانا و قدرتمند میباشد». «صحیح مسلم»
61- آیة الکرسی (خوانده شود) «صحیح الجامع»
62- سوره‌های فلق و ناس (معوذتین) خوانده شود «صحیح ابی داود»
«بعد از نماز صبح دو ذکر زیر نیز خوانده شود»
63- «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» (10 مرتبه تکرار شود).
در حدیث شماره 30 و 60 ترجمه شده است.
64- «سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ». (3 بار تکرار شود).
ترجمه: «الله را بسیار پاک دانسته و از هر عیب و نقص منزه می‌دانم به همراه حمد و ستایش و سپاسگذاریش به تعداد تمامی مخلوقاتش و اوج خشنودیش و وزن و سنگینی عرشش و جوهر کلماتش (که بی‌پایان است)». «صحیح مسلم»
«بعد از نماز مغرب نیز این ذکر خوانده شود»
65- «لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، لَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ». (10 بار تکرار شود) ترجمه: «هیچ معبودی و ... بجز الله وجود ندارد در حالیکه تنها میباشد و هیچ شریک و یار و یاوری نداشته، حمد و ثنا خاص اوست همان کسیکه می‌میراند و زنده می‌گرداند و بر هر چیز توانا میباشد».
«صحیح النسایی»
[1]- عن بُسَیْرة ل قالت: قال رسول الله ج: «عَلَیکُنَّ بِالتَسْبِیحِ وَالتَّهلِیلِ وَالتَقْدِسِ وَلَا تَغْفُلْنَ فَتَنْسِیْنَ الرَّحْمَة وَاعْقَدْنَ بِاْلانَامِلِ فَاِنْهُنَّ مَسْئوُلَاتٌ وَمُسْتَنْطِقَاتٌ». (رواه اصحاب السنن والحاکم بسند صحیح): بر شما باد که تسبیح و تهلیل و تقدیس خداوند کنید و غافل نباشید که رحمت خدا را فراموش کنید، ذکر خود را با انگشتان دست بشمارید زیرا آنها مسؤل هستند و مورد بازجویی قرار می‌گیرند (و به سخن در آورده خواهند شد) این حدیث دلالت بر آن دارد که شمارش ذکر با انگشتان افضل‌تر است تا با تسبیح یا وسیلۀ دیگری. (برای توضیح بیشتر به کتاب فقه السنة ج 2 ص 77 رجوع شود) (م).